- اولین و مهم ترین معیار تشخیص حقیقی بودن شعارهای داوطلبان انتخابات، بررسی سوابق عملی کاندیداها است.
در ایام انتخاباتی، تمام کاندیداها شعار حل مشکلات را سر می دهند و مدعی این هستند که کلید حل مشکلات مردم در دست آنهاست و در صورت انتخاب شدن، می توانند متفاوت از دیگران عمل کنند. بعد از انقلاب اسلامی، افراد زیادی برای تصدی امر ریاست جمهوری و سایر نهادهای اجرایی، سر کار آمدند و هر کدام در حد توانایی خود، اقداماتی انجام دادند. در طول این سال ها مردم دیدند که برخی سر کار آمده و به وعده های خود عمل نکرده، یا توانایی حل مشکلات را آن گونه که هنگام انتخابات وعده می دادند، ندارند.
سوالی که می خواهم در این مقاله مطرح و سپس پاسخ بدهم آن است که؛ از کجا و با چه معیارهایی می توانیم بفهمیم که کدام کاندیدا راست گفته و توانایی حل مشکلات را دارد؟
مطالعه سوابق
یکی از شرایط مهم کاندید شدن برای تصدی ریاست جمهوری آن است که داوطلب باید دارای سوابق کاری و مدت ها در پست های مختلف کشوری مشغول به کار باشد.[1] دلیل این شرایط آن است که کار را باید به کاردان داد و شخص تا از علم و تجربه لازم برخوردار نشده، نمی توان به او اعتماد کرد؛ چه رسد به ریاست جمهوری یک کشور که سرنوشت چند ده میلیون انسان رقم می خورد.
اولین و مهم ترین معیار تشخیص حقیقی بودن شعارهای داوطلبان، سوابق عملی کاندیداها می باشد. به عنوان نمونه فردی که معتاد و توزیع کننده مواد مخدر باشد، اگر شعار بدهد که اگر من فلان پست را به دست آوردم، با ورود و توزیع مواد مخدر مبارزه می کنم، نمی توان به کلامش اعتماد کرد، چون سابقه و عمل او خلاف گفتارش است. در مقابل اگر فرد دیگری همین شعار را بدهد و در سابقه عملی او نیز مبارزه حقیقی با مواد مخدر دیده شود؛ می توان به کلامش اعتماد کرد. در این زمینه روایتی از امام علی(علیه السلام) نیز وارد شده است که می تواند روشن کننده راه باشد:
امام علی(علیه السلام) در نامه 53 به مالک اشتر می فرماید: «كارگزاران شایسته را در میان گروهى بجوى [جستجو کن] كه اهل تجربت و حیا و از خاندان هاى صالح هستند، آنها كه در اسلام سابقه اى دیرین دارند. اینان به اخلاق شایسته ترند و آبرویشان محفوظ تر است و از طمع كارى بیشتر روی گردانند و در عواقب كارها بیشتر مى نگرند.»[2]
در این روایت، حضرت در چند فقره بر تجربه داشتن، بودن از خاندان های صالح و کسانی که در اسلام سابقه ای دیرین دارند، تاکید می کنند که همه بیانگر آن هستند که منتخب باید دارای حسن سابقه باشد.
در این باره مناسب است کلامی از امام خمینی(رحمةالله علیه) نقل شود: «اشخاصی که انتخاب می‌کنید، سوابقشان را مطالعه کنید... در زمان سابق چه جور بودند، در زمان انقلاب چه جور بودند، از اول انقلاب تا حالا چه جور بودند و سوابق خانوادگی‌شان چه هست، عقایدشان چه هست و مقدار معلوماتشان چه هست. افرادی را انتخاب کنید که متعهد به اسلام شرقی و غربی نباشند، بر صراط مستقیم انسانیت و اسلامیت باشند.»[3]
نتیجه:
آنچه می تواند فارق و مشخص کننده حق و باطل باشد آن است که کدام یک از آنها توان و استطاعت حل مشکلات را در صحنه عمل دارد. فرد توانا در این زمینه کسی است که قبلا در پست های مختلفی که داشته و از جهت سنخ کار با کار مورد نظر نیز هم سنخ باشد، توانایی عملی حل مشکلات و راه برون رفت از بن بست ها را داشته است.
پی نوشت:
[1]. اصل يكصد و پانزدهم: رئيس جمهور بايد از ميان رجال مذهبی و سياسی كه واجد شرايط زير باشند انتخاب گردد: ايرانی الاصل، تابع ايران، مدير و مدبر، داراي حسن سابقه و امانت و تقوی، مؤمن و معتقد به مبانی جمهوری اسلامی ايران و مذهب رسمی كشور.
[2]. نهج البلاغه، نامه 53
[3]. صحیفه امام خمینی، جلد 10، صفحه 260
اولین و مهم ترین معیار تشخیص حقیقی بودن شعارهای داوطلبان انتخابات، بررسی سوابق عملی کاندیداها است. به عنوان نمونه اگر فردی معتاد بوده و توزیع کننده مواد مخدر باشد، اگر شعار بدهد که اگر من فلان پست را به دست آوردم، با ورود و توزیع مواد مخدر مبارزه می کنم، نمی توان به کلامش اعتماد کرد، چون سابقه و عمل او خلاف گفتارش است. در مقابل اگر فرد دیگری همین شعار را بدهد و در سابقه عملی او نیز مبارزه حقیقی با مواد مخدر دیده شود؛ می توان به کلامش اعتماد کرد.