جون در مدینه غلام و برده بود، حضرت علی (ع) او را از صاحبش خرید و به ابوذر غفاری بخشید، او درخدمت ابوذر بود، و پس از شهادت ابوذر در تبعیدگاه ربذه ، در خدمت امام حسن (ع) بود، و پس از شهادت امام حسن (ع) در خدمت امام حسین (ع) بود، و همراه كاروان حسینی از مدینه به سوی كربلا آمد.
جون ، در روز عاشورا به حضور امام حسین (ع) آمد و اجازه رفتن به میدان برای جنگ با دشمن را طلبید، امام به او فرمود: ای جون ، تو بخاطر آسایش در زندگی ، به ما پیوسته ای ، اینك آسایشی در میان نیست ، اجازه داری كه از اینجا بروی و خود را از معركه نجات دهی.
جون خود را روی دو پای امام حسین علیه السّلام انداخت و پاهای آن حضرت را می بوسید و می گفت : ای پسر پیامبر! آیا سزاوار است كه من در رفاه ، كنار سفره شما بنشینم و اكنون شما را رها سازم ، بدن من بدبو، و خاندانم ناشناخته ، و رنگ بدنم سیاه است ، به من لطفی كن ، آیا می خواهی شایستگی بهشت را نیابم و در نتیجه بدنم خوشبو، و سفید و خاندانم شریف نگردند؟!
سوگند به خدا از شما جدا نمی شوم ، تا خون سیاه من با خون شما درآمیزد. وقتی كه امام حسین (ع) آمادگی جون را دریافت ، به او اجازه رفتن به میدان را داد. جون چون قهرمانی بی بدیل به سوی میدان تاخت و همچنان پیاپی بر دشمن حمله می كرد و می جنگید، به گونه ای كه بیست و پنج نفر را به هلاكت رساند، سپس به شهادت رسید.
امام حسین (ع) به بالین او رفت و در كنار جسد پاك و بخون طپیده اش این دعا را كرد: خدایا چهره جون را زیبا، و پیكرش را خوشبو گردان و او را با محمد و آلش (ع) محشور فرما و بین او و محمد و آلش آشنائی بیشتر عطا كن.
به بركت دعای امام ، آنچنان بدن پاكش خوشبو شد، كه در قتلگاه ، بوی خوش پیكر او خوشبوتر از مشك و عنبر به مشام می رسید. و از امام سجاد (ع) نقل شده فرمود: آن قبیله ای كه پیكرهای شهدای كربلا را دفن كردند، بعد از ده روز، بدن جون را یافتند كه بوی مشك از آن ساطع بود. این بود حماسه یك غلام سیاه ، و سرانجام درخشان و نورانی او.
داستان دوستان / محمد محمدي اشتهاردي