حجاب نشانه‌ای برای سنجش

حجاب تنها یک دستور الهی نیست؛ بلکه نشانه حیا و عفت نیز هست. کسی که با پوششی ناکافی در بین نامحرم حاضر شود؛ حدود را رعایت نکرده و در مقابل مردم بی‌حیایی کرده است. کاری که امام علی(علیه‌السلام) درباره آن فرمودند: «مَن لَم يَسْتَحيِ مِن النّاسِ لَم يَسْتَحيِ مِن اللّهِ سبحانَهُ؛ كسى كه از مردم شرم نكند، از خداوند نيز شرم نمی‌كند.»(غررالحکم، ص۶۶۰)
کسی که در برخوردهای اجتماعی مرتکب کارهای زشت شده و طبق سلیقه شخصی عمل می‌کند؛ از خداوند هم حیا نکرده و دست به کارهای ناپسند دیگری نیز می‌زند. باید چنین فردی را شناخت و برای شناخت او باید به نشانه‌ها مراجعه کرد. بی‌حجابی یکی از آن نشانه‌هاست که نشان دهنده سست ایمانی فرد است.
در اصل «عفت، عصمت و حیا» برای زن به منزله طلای ناب و گوهری گرانسنگ است که از خودشناسی و خداشناسی وی سرچشمه گرفته، وسیله تشخیص عیار این طلا را باید در حجاب بانوان جستجو کرد. وقتی کسی که چهارشنبه‌های سفید را به راه انداخته و در خیابان‌ها بدون حجاب ظاهر شود؛ از کجا معلوم که به احکام دیگر مانند حرمت ارتباط با نامحرم پایبند بماند؟
* غرر الحكم و درر الكلم‏، تميمى آمدى، دار الكتاب الإسلامي‏، قم‏، ۱۴۱۰ ق‏، ص۶۶۰.