فاطمه علیهاالسلام متولد می شود؛ دختری که مادرِ پدر است و خیر کثیر. خورشیدی که یازده ستاره دنباله دار را در آسمان امامت، مادری کرد. مشرکان، پیامبر را ابتر خواندند و خداوند، فاطمه را کوثر نامید؛ اِنّا اعطیناک الکوثر فَصَلِّ لِرَبِّکَ واْنْحَرْ * اِنَّ شانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَر.
دروازه های آسمان، گشوده می شود و بارانی شگفت، زمین را فرا می گیرد. ، مدینه، لبریز عطر یاس، با چشمانی گشاده تر از هر روز بیستمین روز جمادی الثانی را دیدار می کند.
دروازه های آسمان گشوده می شود و فرشتگانی بی شمار، هلهله کنان فرود می آیند. چشمان خدیجه علیهاالسلام ، خیس لبخند می شود و محمد صلی الله علیه و آله ، شادمان و بی قرار، کودک را در آغوش می کشد.
فاطمه علیهاالسلام متولد می شود؛ دختری که مادرِ پدر است و خیر کثیر. خورشیدی که یازده ستاره دنباله دار را در آسمان امامت، مادری کرد. ،مشرکان، پیامبر را ابتر خواندند و خداوند، فاطمه را کوثر نامید؛
اِنّا اعطیناک الکوثر فَصَلِّ لِرَبِّکَ واْنْحَرْ * اِنَّ شانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَر.
فاطمه متولد می شود؛ کسی که سپیده دمان، دیدگان روشنش را سجده می کنند و کوه ها قامتِ قیامت را به احترام برمی خیزند.
زنی شگفت که عفتش سرلوحه همیشه زنان تاریخ است.درختی تناور که ریشه در آسمان داشت و پرنده های نور ، بر شاخه های سبزش آواز خواندند. فاطمه می آید. دوشیزه ماه، بر پیشانی بلندش دامن می گسترد.
از شانه های زمین، یاس های سپید؛ چون پیغام های بشارت، بالا می روند. کوهستان، صدای نفس هایش را ترانه می شود و کهکشان ها، نزول ستاره اش را شاعری می کنند.
او می آید و کوچه های مدینه، طلوع گام هایش را به پیشواز می آیند.او می آید. رودخانه های یخ بسته جهان، ترک برمی دارندو سپیدارهای جوان به سمت نور، قد راست می کنند. بانویی بزرگ که قبیله های زمین، شکوه اساطیری اش را به نماز می ایستند. او می آید تا دخترانِ زنده به گور شده عرب، غرور زن بودنرا از بین خروارها خاک، حِس کنند.
فاطمه، فریادی سرخ است در کوچه های مظلومیت علی علیه السلام .می ایستد تا خانه نشینی علی علیه السلام را نبیند و این گونه استکه پرهای سپیدش در هجوم تیرهای کینه به خون می نشیند.
فاطمه می آید، می ایستد و می ماند تا زمینیان، حضور ملکوتی اش را آسمان شوند.
سلام بر تو ای قداست محض، ای ناب ترین واژه آسمانی ، طهارت ناب و ای جاری تطهیر!
سلام بر تو ای بی نهایت عشق در دامانِ هستی، ای شکوه قامت سبز حیات، اسوه مهر و محبت و ای الگوی عفاف!
سلام بر تو ای همنشین آفتاب، بانوی کرامت، گنجینه اسرار امامت و ولایت وای آیینه تمامی نمای عصمت!
سلام بر تو ای کوثر ولایت، چشمه زمزم و صفا، سوره صبرو ایمان، روح زلالِ روشن آب وای آبروی مهتاب!
سلام بر تو که اگر نبودی، خلقتی نبود! سلام بر تو ای منظومه عشق، سحر عرفان و ای قبله گاه دل و جان!
فاطمه جان! تو ازلی و ابدی ترین آفتاب آفرینشی که از افق مکّه طلوع کردی. ای سخاوتت چون خورشید، ای شکوه نام بلندت بی همتا! میلادت خجسته باد.
بشارت باد بر اهالی زمین که سیب سرخ بهشت جوانه زده است! نام تو، ریشه شر را خشکاند و آتش دوزخ را سر کرد بر پیروان طریقه رستگاری.
خانه وحی، با درخشش نام تو، روشنتر شد تا نشانهای باشد بر حرمت زن ، تا دیگر رنگ چهره ها با شنیدن صدای تولد دختران از غضب کبود نشود ،تا دیگر سنتهای جاهلانه میان دختر و پسر خطی نکشد به نشانه سعد و نحس.
با آمدنت، زمین، سربلندتر شد. ابلیس، پشیمان شد از اینکه سجده نکرده است به این همه شکوه، به این همه عظمت، به این همه سربلندی.
تو آمدی؛ ناگهان تر از همه باران های بهاری. آمدی و بی مضایقه باریدی. مهربان تر از همه باران ها، مهربانی ات فراگیر شد. بعد از تو دیگر هیچ دختری، خواب گورهای دهان گشوده را ندید
میلاد فرخنده ات بر جهانیان مبارک باد!