ظاهرا چاره ای جز دوستی پنهانی ندارم

با عرض سلام. من جوانی 23 ساله و در حال حاضر دانشجوی کارشناسی می باشم که خودم خرج خودم را می دهم. عاشق دختری شدم که خیلی دوستش دارم. نمی خواهم از دستش بدهم. اما در حال حاضر نه کاری دارم و نه شغلی. از این طرف هم به خاطر دانشگاه نمی توانم جلو بروم. خانواده ام هم چندان وضع مالی خوبی ندارند تا به من کمک کنند. دختری که به او علاقه دارم هم 17 سالش است. با اینکه از دوستی پنهانی خوشم نمی آید ولی ظاهرا چاره ای ندارم .  الان تو دو راهی گیر کردم که آیا دو سال تمام شود تا کارشناسی را بگیرم و بعد اقدام کنم که آن وقت خیلی دیر  می شود و دختر ازدواج می کنه (چون می گوید اختیارم دست خودم نیست) یا اینکه ترک تحصیل کنم بروم دنبال کاری بگردم و سرمایه ای جمع کنم و بعد اقدام کنم؟ نمی دانم؛ گیج شده ام. خواهش می کنم کمک کنید. نمی توانم تصمیم بگیرم. از طرفی هم هر لحظه به این فکرم که نکند از دستش بدهم! دارم دیوانه می شوم. ممنون می شوم راهنمای ایم بکنید. با تشکر

پاسخ

سلام
همین که الان خودت داری خرج خودت را می دهی یعنی اینکه شما در آینده می توانی شغل مناسبی را پیدا کنی.  لذا اول شما جدای از عشق، باید ببینی آیا واقعا طرف با شما تناسب لازم فکری، اعتقادی، اخلاقی و رفتاری را دارد یا نه؟
اگر از این جهات با هم تناسب داشته باشید می توانی همین الان بدون اینکه ترک تحصیل کنی برای مسلم کردن اصل ازدواج اقدام کنی و از طریق خانواده جلو بروی، و به خانواده طرف هم شرایط را بگوئی که فعلا داری درس می خوانی و تا دو سال دیگر تمام  می شود البته می توانی کار پاره وقتی هم پیدا کنی - که ظاهرا داری - تا اینجوری به خانواده طرف هم این اطمینان را بدهی که اهل کار و تلاشی و ... . می توانی تا زمان اتمام تحصیل در عقد بمانید و بعد از اینکه کار مناسبی پیدا کردی زندگی مستقل را شروع کنی چون عقد کردن و در دوران عقد ماندن هزینه چندانی ندارد  و خانواده ها هم معمولا تا حدودی یاری می کنند. 
اینطوری اولا شما نیاز به ازدواجت را برآورده کرده ای ثانیا دختر را از دست نمی دهی ثالثا کوله بار گناهت به خاطر ادامه دادن رابطه سنگین نمی شود رابعا چون احساس مسئولیت می کنی انگیزه کاری و درسیت بیشتر  می شود و موفق تر می شوی. 

پیرزو و سربلند باشید