نکته تربیتی این حدیث از اهمیت به سزایی به خصوص برای امروز جامعه اسلامی برخوردار است. حضرت می خواهد به این نکته توجه دهد که نشست و برخاست های غیر ضروری و هوس آمیز، سخن گفتن و خوش و بشهای بیحساب و غلط در بین زنان و مردان، اجتماع را فاسد می کند. پرهیز از آن لازم و ضروری است.
از حضرت فاطمه علیهاالسلام نقل شده است که ایشان فرموده اند:
«خَيْرُ لِلْنِّساءِ اَنْ لا يَرَيْنَ الرِّجالَ وَ لا يَراهُنَّ الرِّجالُ؛
چه نیکو است برای زنان که مردان [نامحرم ] را نبینند و مردان [نامحرم] هم آنان را نبینند.»
نکته تربیتی این حدیث از اهمیت به سزایی به خصوص برای امروز جامعه اسلامی برخوردار است. حضرت می خواهد به این نکته توجه دهد که نشست و برخاست های غیر ضروری و هوس آمیز، سخن گفتن و خوش و بشهای بیحساب و غلط در بین زنان و مردان، اجتماع را فاسد می کند. پرهیز از آن لازم و ضروری است.
چون در غالب این نشست و برخاست ها و خوش و بش ها زمام امر به دست زن است. مرد طالب و خواستار است که از ایجاد آن ابتدائاً ناتوان می باشد، پس باید زنان را نسبت به آن هشدار داد . آنان را آگاه ساخت که بهترین چیز برای خود آنان دوری از این گونه امور می باشد.
آنچه اجتماع ما را امروز به شدت آزار می دهد و منشأ بسیاری ناهنجاری ها و فسادهاست، حضور لجامگسیخته و ولنگار زن در اجتماع است. آرمان انقلاب، ترویج حیا و عفاف در روابط اجتماعی زن و مرد بود. رژیم منحط شاهنشاهی حضور اجتماعی عروسکوار، مهيّج و هوسانگیز زن را در رأس برنامههای خود داشت.
انقلاب اسلامی نه برای منع حضور زن بلکه برای تصحیح آن اقدام کرد. حضور عفیفانه زن را مطلوب شمرد. حضوری که از چشمچرانی، لذتجویی، روابط خارج از ضابطه و ولنگاری غربیمآب در آن خبری نباشد، ولی امروز میبینیم شائبههای شیطانی در اجتماع فراوان شده است. آفات و پیامدهای منفی آن مشهود همگان می باشد.
کلام زهرای اطهر علیهاالسلام رهنمون به سوی عفت و حیا و پوشش است. اگر زنان از اختلاط های بیجا و غیر ضروری و فسادانگیز با مردان بپرهیزند ، به آنان هم اجازه چنین اختلاط هایی را ندهند، اگر در محیط کار بنا را بر رعایت حریم عفت، پوشیدگی، حیا و پاکدامنی بگذارند، روابط را بر مبنای انجام وظیفه دینی و انسانی و اجتماعی قرار دهند ، جز در حد لازم و مفید و صحیح با هم برخورد و ارتباط نداشته باشند.
اگر امر به معروف و نهی از منکر، سفارش به حق و صبر، همیاری و همکاری در انجام عمل صالح و سبقت جویی به سوی رضای خدا در چارچوب ارتباط های اجتماعی مردان و زنان باشد، حضور اجتماعی زن، عمل صالح و انسان ساز خواهد بود . در غیر این صورت، حضورش جز وزر و وبال خود و اجتماع نیست. عواقب ناگواری به دنبال خواهد داشت.