روز قدس روز تجلّي وحدت مسلمان‌ها است، وحدتي كه سال‌هاست به دست فراموشي سپرده شده است. دشمنان اسلام با راه اندازي فرقه‌ها و استفاده از احساسات ناپاك سلفي‌ها، توانسته‌اند به اتّحاد بين مسلمان‌ها خدشه وارد كنند.
در آستانه روز قدس، دوستي مي گفت مساله فلسطين و مصر و سوريه و... چه ارتباطي به ما دارد؟ ما كشور خودمان را داريم و آنها كشور خودشان را. در جواب گفتم اظهارات چند روز پيش سفير آمريكا در مصر را نشنيدي نه؟
خانم آن پترسون كه با وقاحت كامل، همه ارزش‌هاي اسلام و مسلمين را زير سوال برد و گفت: از آنجا که اعراب و مسلمانان طبیعت خشنی دارند و مایل به وحشی‌گری و تروریسم هستند، به علت اینکه یهودیان از آنها پیشرفته‌تر و ثروتمندتر هستد، به آنها حمله خواهند کرد و... [1]
چرا يك نفر آمريكايي پيدا نمي‌شود بگويد مساله صهيونيسم كه در خاور ميانه است، چه ارتباطي به كشور ما دارد كه هزاران كيلومتر دورتر هستيم؟
آنها منافع خودشان را در حمايت از يك عدّه يهودي مي‌بينند، در حالي كه خودشان مسيحي هستند، امّا بچه مسلمان با بي تفاوتي از كنار اين قضيه مي‌گذرد و مي‌گويد مساله فلسطين به ما چه؟ نمي‌داند كه در اسلام از دو سوال نهي شده است؛ يك: به من چه؟ دو: به تو چه.
روز قدس، روز مبارزه و مقابله با آن‌هایی است كه وقاحت و خباثت را از حد گذرانده‌اند و با استفاده ابزاري از رسانه‌هایشان، سعي در مخدوش كردن چهره اسلام و مسلمان‌ها دارند، آنها كه واقعيت را کاملاً بر عكس جلوه داده و می‌گویند مسلمان‌ها طبيعت خشني دارند، آنها كه می‌گویند مسلمان‌ها مايل به وحشي گري و تروريسم هستند.
دو سوال اساسي:
در اينجا دو سؤال به ذهن می‌رسد كه اي كاش پاسخ مناسبي براي آن داشتيم:
اول اينكه: مگر شما كه اين برچسب را به مسلمان‌ها می‌زنید، از تروریست‌های سوري حمايت نمی‌کنید و براي آنها سلاح نمی‌فرستید؟ مگر اين سلفی‌ها، به غير از حمايت مستقيم و غير مستقيم شما، حامي ديگري هم دارند؟
و سؤال دوم اينكه: ملّت بزرگ اسلام، چرا اتّحاد را فراموش كرده است؟ چرا ما بيدار نمی‌شویم؟ مسلمان‌ها را به جان هم می‌اندازند؛ با تحريك احساسات آنها و حمايت از يك عدّه نامسلمان وحشي، جنگ داخلي به راه می‌اندازند و بعد با عقل ناقص خودشان تحليل می‌کنند كه مسلمان‌ها خشن و وحشي هستند، تا كي ما مسلمان‌ها بايد بازيچه دست اين شياطين باشيم؟ مگر قرآن كريم نفرموده است: «وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِ‌يحُكُمْ؛ و با هم نزاع مكنيد كه سست شويد و مهابت شما از بين برود» [2] شما كه هر ساعت از شبانه روز كه به مسجدالنبي و مسجدالحرام برويم، در حال قرآن خواندنيد، پس كو عمل به آيات گهربار آن؟
منابع:
1. مشرق نيوز
2. سوره انفال، آيه 46.