بقیع، قطعه ای از بهشت!

بقیع در لغت، به محل وسیعی که دارای درخت یا ریشه درختان باشد، گفته می شود. قبرستان بقیع نیز بیابان وسیعی بود که در آن درختان «غَرقَد» می روئید و به همین دلیل به آن «بقیع الغَرقَد» نیز گفته می شد. قدمت بقیع به زمان جاهلیت بر می گردد اما بعد از ظهور اسلام، به تنها قبرستان عمومی مردم مدینه تبدیل شد که خارج از شهر قرار داشت تا مردم دیگر مرده های خود را در خانه هاشان به صورت پراکنده دفن نکنند.
در قبرستان بقیع بیش از ده هزار نفر از صحابه پیامبر و بزرگان اسلام مدفون هستند[1] و به همین دلیل مقبره و بارگاه های فراوانی در آن ساخته شده بود، به نحوی که قبل از تخریب ظالمانه آن توسط آل سعود، زیارتگاه حجاج بیت الله الحرام محسوب می شد.
این قبرستان مدفن افرادی همچون «عباس» عموی پیامبر، «فاطمه بنت اسد» مادر امیر المؤمنین علیه السلام، حضرت «ام البنین» مادر حضرت «ابالفضل»، «ابراهیم» فرزند پیامبر، «کلثوم»، «رقیه» و «زینب» دختران پیامبر، «عاتکه» عمه پیامبر و «حلیمه سعدیه» دایه پیامبر علیهم السلام می باشد.
همسران پیامبر مانند حضرت «خدیجه» (سلام الله علیها)، «امّ سلمه»، «ماریه قبطیه»، «حفصه» و «عایشه» در بقیع مدفون هستند.
قبر بسیاری از صحابه پیامبر همچون «عقیل بن ابی طالب» برادر امام علی (علیه السلام)، «عبد الله بن جعفر» همسر حضرت زینب (سلام الله علیها)، «جابر بن عبد الله انصاری» اولین زائر کربلا، «مقداد بن اسود» از اولین پیروان رسول مکرم اسلام، «سعد بن معاذ» رئیس قبیله «اوس»، «عبد الرحمان بن عوف» و «سعد بن ابی وقاص» از اعضای شش نفره شورای سقیفه نیز در بقیع قرار دارد.

بیابان بقیع نه تنها یک قبرستان، که به خاطر وجود منزل حضرت خدیجه کبری، بیت امام صادق علیه السلام، مولد النبی و بیت الاحزان حضرت فاطمه سلام الله علیها از جایگاه های مهم و نمادهای (تداعی کننده) اسلام محسوب می شود. اما اهمیت قبرستان بقیع از آن جهت برای ما آشکار می شود که نه تنها در همسایگی حرم حضرت رسول قرار دارد بلکه مزار مطهر چهار امام شیعیان یعنی «امام حسن مجتبی»، «امام زین العابدین»، «امام باقر» و «امام صادق» (علیهم السلام) را در خود جای داده است. به همین جهت قبرستان بقیع را «بهشت بقیع» نیز می نامند؛ چراکه پیامبر گرامی اسلام خطاب به امام علی (علیه السلام) فرمودند: «خداوند مزار تو و فرزندان تو را قطعه ای از بهشت قرار داده است.»[2]

از فضیلت بقیع هرچه بگوییم کم است اما لازم است از مظلومیت بقیع نیز گفته شود؛ زیرا خیلی از مردم اکنون که بیش از یک قرن از تخریب بقیع می گذرد نمی دانند که مزار مطهر اهل بیت (علیهم السلام) دارای بقعه و بارگاه بوده که امروزه به خاطر جنایت وحشیانه آل سعود خائن که در واقع مجری طرح انگلیسی ها بوده اند، جز خاک و تکه های سنگ، اثری از آنها باقی نمانده است. به فرموده مقام معظم رهبری اگر قیام مسلمانان شرق و غرب عالم در آن زمان نبود، حرم مطهر نبی مکرم اسلام را نیز با خاک یکسان می کردند.
شاید کمتر کسی است که از حمله عبد العزیز بن عبد الرحمن آل سعود به عربستان و تصرف مدینه توسط وهابیت در سال 1305 هجری شمسی خبر داشته باشد؛ همان کسانی که با پیروی از افکار پوچ و ضالّه پدرانشان، حرم نبوی را گلوله باران کرده، بارگاه مطهر ائمه بقیع را نابود کردند و به تخریب آثار بر جای مانده از صدر اسلام در قبرستان بقیع پرداختند.
اینها از نسل همان هایی هستند که قبر مطهر امام حسین (علیه السلام) را به آب بستند و شخم زدند. شاید شنیده باشید که قبر مولا علی (علیه السلام) نیز مدت ها به خاطر همین کینه ورزی و دشمنی ها همانند قبر همسر مکرمه شان مخفی بود و اگر امام علی (علیه السلام) مانع نمی شدند، پیکر مطهر صدیقه کبری را از قبر بیرون می آوردند؛ چه اینکه به بسیاری از زنان مدینه دستور نبش قبرهای بقیع را داده بودند تا قبر بی نشان سرور زنان عالم را پیدا کنند.
امروزه نیز شاهد هتک حرمت و تخریب حرم امامین عسکریین (علیهما السلام) در سامرا و حرم حضرت زینب (سلام الله علیها) در دمشق توسط گروهک تروریستی داعش که دنباله رو همان خط فکری می باشند، هستیم. آنها به خیال خودشان تصور می کنند که اگر قبور و آثار باقیمانده از ائمه شیعه را از بین ببرند، می توانند راه و رسم آنان را نیز نابود کنند، اما نمی دانند که «فَاللهُ خَیرٌ حافِظاً؛[3] خدا خودش بهترین محافظت کننده است» و کاری می کند که افرادی همچون «جرج جرداقِ» مسیحی که گفته بود: «بین مسیح و حضرت علی مانده ام که کدام را انتخاب کنم»، برای بیان حقیقت، کتاب «صوت العدالة الانسانیة» را بنویسد. آری راه اهل بیت و پیغمبر (صلوات الله علیهم) نابود شدنی نیست بلکه «اِنَّ الباطِلَ کانَ زَهوقاً؛[4] باطل رفتنی است.»

همانطور که می دانید از ماجرای شعب ابی طالب گرفته تا حادثه لیلة المبیت، دشمنان دین از زمان پیامبر همواره در حال تلاش برای نابودی پیامبر و اسلام بوده اند. لذا از سخنرانان، شاعران، مداحان و فعّالان رسانه ای تقاضامندم که در این زمینه کم کاری نکنند و به فیلم سازان پیشنهاد می کنم همانطور که سریال مختارنامه توانست مختار را که قبل از پخش آن سریال در بین مردم نا آشنا و گمنام بود، چنان معرفی کند که امروزه بیش از توجه به مسلم بن عقیل در کوفه، به زیارت مختار سقفی می روند، نه یک سریال چند قسمتی بلکه یک فیلم در رابطه با بهشت بقیع و حادثه غمبار تخریب قبور ائمه چهارگانه بسازند تا فریاد مظلومیت و حقانیت شیعه را به گوش جهانیان برسانند.

پی نوشت:
[1]. الرعایة فی علم الاصول، ص 345.
[2]. بحار الانوار، ج 97، ص 121.
[3]. یوسف، 64.
[4]. اسراء، 81.