وهابیان سالهاست که اموری چون توسل به پیامبر خصوصاً بعد از وفات ایشان را از مصدایق شرک میخوانند و کسی که آن را انجام دهد مشرک میدانند. حال سؤال از ایشان این است که کسانی چون عثمان بن حنیف که از صحابی بزرگ و مورداحترام است وقتی به چنین اموری اعتقاد دارد و دیگران را نیز به انجام آن توصیه میکند، حکمش از نگاه وهابیت چه میشود
وهابیان از همان بدو پیدایش توسط محمد بن عبدالوهاب بنیانگذار این فرقهی منحرف، اعمالی چون استغاثه [1]، شفاعت [2] و توسل [3] را شرک میدانند و کسانی که مرتکب اموری اینچنین شوند را به انواع تهمتهای ناروا منتسب میکنند. تهمتهایی چون بدعتگذار، مشرک، کافر و... . این درحالیکه است که یا به عواقب این ادعای ناروا و این فتواها هرگز نمیاندیشند و یا اینکه واقعاً به تبعات این صحبتها نیز ملتزماند.
به عبارت دیگر زمانی که میگویند: اگر کسی پس از وفات پیامبر (صلیالله علیه و آله و سلم) به ایشان متوسل شود و ایشان را واسطهی برآورده شده حاجت خود کند، مشرک میشود، این بدان معناست که این عمل از سوی هر کس که باشد، حکمش همین است. حال از ایشان سؤال میشود، اگر در میان صحابه کسی باشد که این عمل را مرتکب شده است، حکمش چیست؟
شخصی چون عثمان بن حنیف که از صحابهی بزرگ پیامبر (صلیالله علیه و آله و سلم) و صاحب جایگاه و منزلتی نزد مسلمانان است، نه تنها به انجام چنین کاری اعتقاد دارد بلکه دیگران را نیز به انجام این امر توصیه میکند.
نمونهی آن حدیث صحیحی است که طبق آن، جناب عثمان بن حنیف شخصی را ملاقات میکند که جهت انجام کاری نزد خلیفهی سوم رفته و ایشان به او اعتنایی نکرده بود. لذا به عثمان بن حنیف مسالهی خود را میگوید. ایشان هم برای رفع مشکل به او اینگونه آموزش میدهد که برو و دو رکعت نماز بخوان، سپس اینگونه بگو: «خداوندا! از تو درخواست میکنم و به وسیله پیامبرت محمد، پیامبر رحمت به سوی تو توجه میکنم. ای محمد! من به وسیله تو به پروردگار توجه میکنم، پس حاجتم را برآور.»[4] سپس حاجت خود را به یادآور. سپس عثمان بن حنیف میگوید: این شخص چنین کرد و خلیفهی سوم هم او را پذیرفت و حاجت او را برآورده ساخت. [5]
جالب این است که این حدیث از احادیث مورد اعتماد وثوق بزرگان حدیث است و در سند آن خدشهای وارد نیست. حال که چنین است باید از وهابیان سؤال نمود، حکم جناب عثمان بن حنیف به نظر شما چیست؟ آیا او هم مشرک است؟ اگر نیست پس این عمل باید جایز باشد و اگر مشرک است، اینهمه تأکید بر سنت صحابه درحالیکه ایشان را مشرک میدانید، به چه معناست؟
پینوشت:
[1]. استغاثه به اولیاء شرک نیست.
[2]. دلایل وهابیت در منع درخواست شفاعت.
[3]. علمای حنبلی و توسل به اولیاء الهی.
[4]. «اللهم إني أسألك، وأتوجه إليك بنبيك محمد نبي الرحمة، يا محمد إني اتوجه بک الی ربی فتقضی لی حاجتی»
[5]. طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، تحقیق: حمدی بن عبدالمجید سلفی، ج 9، ص 30، مکتبه ابن تیمیه، قاهره، چاپ دوم، بی تا.
منبع: پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب