در ایران باستان حجاب وجود داشته است.
حجاب و غیرت ایرانیان نسبت به زنان خویش موضوعی است که تنها مربوط به اسلام ایرانیان نمی‌شود بلکه بنا بر متون تاریخی این موضوع در ایران باستان نیز وجود داشته است. به عنوان نمونه پلوتارخ مورخ مشهور و قدیمی یونان می‌نویسد: «برای روانه ساختن او نیکوگینیس تدبیری بدین سان اندیشید که چون مردم آسیا به ویژه ایرانیان غیرت زنان را سخت نگه می‌دارند، نه تنها همسرهای خود بلکه کنیزکان زر خرید با برگزیدگان را نیز می‌پایند و چنان نگاهشان می دارند که همیشه باید درون خانه باشند و از در بیرون نیایند و هرگاه سفر بکنند آنان را در چادرهای در بسته که از هر سوی آنان را فرا می‌گیرد جا داده بر روی گردونه ها می نشانند. برای ثمیستوکلیس نیز یک چنان چادر و گردونه ای آماده کردند که روانه سفر گردد و چنین قرار دادند که اگر کسی در نیمه راه به آنان برخورده پرسش نماید بگویند دختر جوانی را از ایونا برای یکی از بزرگان ایران که به زنی گرفته می‌برند.»
احمد کسروی در پاورقی این قسمت از کتاب پلوتارخ این گونه می‌نویسد: «از این جمله یک مطلب تاریخی به دست می آید و آن اینکه روپوشی زنان یک عادت باستانی ایران می‌باشد و در آن زمان‌ها سختگیری بر زنان فزونتر از زمان ما بود!! نیز از اینجا جهت نام چادر یا چادره که به پوشاک زنان گفته می‌شود به دست می آید؛ چه چادر خيمه را گویند و بایستی جهتی برای چادر نامیدن این پوشاک در کار باشد. از این جمله، آن جهت نیز دانسته می‌شود و این خود دلیل دیگر بر درستی گفتار پلوتارخ می‌باشد.»
منبع: کتاب ایرانیان و یونانیان، تالیف پلوتارخ، ترجمه احمد کسروی، صفحه ۶۱