-در هنگامی‌که در شرق ایران شاهد خروج تاریخی آمریکا هستیم در کشور همسایه غربی یعنی عراق قرار است یک نشست چندجانبه با رودررویی کشورهای فرامنطقه ای همانند آمریکا و فرانسه و برخی دولت‌های اسلامی همانند ترکیه، مصر، عربستان، امارات و ایران برگزار شود؛ گرچه عراق به دنبال برخی اهداف ویژه در آفرینش این نشست است ولی تمایل پیشاپیش برخی بازیگران جهان براي حضور، نشان از اهداف متفاوت آنان دارد.
الکاظمی که دولت وی محصول به توافق نرسیدن گروه‌های سیاسی عراق و دستاورد نقش‌آفرینی آمریکا و برخی کشورهای همسو با آن است تاکنون نتوانسته است با چیره شدن بر پیش‌دستی مقاومت، دست برتر را در عراق داشته باشد اینک کوشش دارد با برگزاری یک نشست بین‌المللی و با یاری‌گرفتن از بازتاب خبری آن، خود را مسلط بر امور عراق نشان دهد و این پیام را ارسال کند که توانسته است یک ثبات سیاسی به سود دولت خود ایجاد و عراق را از دوران تزلزل و آشفتگی عبور دهد.
چند نکته گفتنی است:
اول: ترکیب کشورهای دعوت‌شده به این نشست بیانگر این است که الکاظمی تصمیم دارد کشورهایی که به دنبال عراق قوی و امن هستند را در کنار کشورهایی بنشاند که خود باعث از دست رفتن امنیت عراق و حضور گروه‌های تروریستی در صحنه عراق هستند گویا وی گمان می‌کند که با این قبیل دیدارهای سیاسی می‌تواند مشکل رخنه و جولان گروه‌های تروریستی را حل کند.
دوم: در پایان امسال شاهد برگزاری انتخابات پارلمانی عراق خواهیم بود این انتخابات پس از مدت‌ها آرایش سیاسی عراق را رقم خواهد زد و روشن خواهد کرد که دولت الکاظمی که مورد حمایت آمریکا و برخی کشورها همانند عربستان بوده است آیا توانسته است پای ثابت میز تصمیم‌گیری در عراق باشد یا اینکه در مقابل احزاب وطنی و مردمی عراق، باید صحنه را واگذار کند؛ لذا این نشست بیشتر از آنکه مورد خواست مردم عراق و گروه‌های سیاسی باشد در جهت منافع دولت الکاظمی و تبلیغات انتخاباتی وی ارزیابی می‌شود.
سوم: شواهد نشان می‌دهد که الکاظمی بیش از آنکه بتواند تأثیر قابل توجه ای بر معادلات عراق بگذارد همواره در مسائل پیچیده و نوپدید عراق، ناگزیر به تمکین و سر فرو آوردن در برابر برخی احزاب مهم عراقی همانند جریان صدر در عراق بوده است و این جریانات همیشه حاضر در بازی‌های سیاسی عراق، بارها توانایی حذف الکاظمی و عقب راندن وی را داشته‌اند ولی ترجیح داده‌اند که عراق در وضعیت خلأ دولت قرار نگیرد، این واقعیت همیشه الکاظمی را رنج داده و باعث شده است نتواند به یک سیاست پایدار متکی باشد لذا باید منتظر اقدامات الکاظمی برای برون‌رفت و رهایی از وامداری به احزاب سیاسی عراق شد، ازاین‌روی دگرگونی نقطه ثقل دولت از وابستگی به احزاب سیاسی به سمت کسب مشروعیت بین‌المللی و به‌تبع آن همراهی افکار عمومی عراق از اهداف پنهان الکاظمی در برگزاری این نشست است.
چهارم: جمهوری اسلامی که مدت‌ها است به توان مهار بازیگران منطقه‌ای و هدایت آن به سمت‌وسوی دلخواه خود دست‌یافته است، برگزاری نشست های این‌چنینی را فرصتی برای تفاهم کشورهای منطقه می‌داند و نه‌تنها از آن استقبال کرده بلکه با حضور خود ثابت خواهد کرد که درهای سیاست خارجی ایران بروی همسایگان خود باز است و در همین راستا از تمایل خود برای برگزاری میز گفتگوهای جانبی با کشورهایی همانند عربستان و ترکیه در کنار این نشست، سخن گفته است.
پنجم: کشورهایی که کوشش داشتند با ایران هراسی، از حضور منطقه‌ای ایران جلوگیری کنند و تهران را به‌عنوان عامل بی‌ثباتی و به شکست کشاندن تلاش‌های دیپلماتیک خاورمیانه‌ای، معرفی کنند اینک با تغییر اقلیم سیاسی منطقه و به زیر کشیده شدن کاپیتالیسم آمریکایی در عراق و افغانستان، به‌خوبی دریافته‌اند که باید خود را با شرایط نوظهور، انطباق داده و از ایستادگی سرسختانه در برابر شکل‌گیری خاورمیانه چند قطبی اما همگرا که مورد خواست ملت‌های منطقه است دست بردارند.
در پایان گوشزد می‌شود آمریکا که به پایان حضور نظامی فعال در منطقه نزدیک می‌شود و برای او روشن‌شده است که با لجستیک نظامی، هرگونه قدم گذاشتن بر خاک کشورهای منطقه با آتشی از واکنش عمومی روبرو خواهد شد، به دنبال پیدا کردن ظرفیت‌های جدید نفوذ در منطقه خواهد بود و ازاین‌روی دستگاه دیپلماسی کشور نباید روزنه‌ای باز برای برگشت آمریکا باقی بگذارد و با رایزنی دوستانه با کانون‌های قدرت در منطقه باید زمینه دخالت بیگانگان و نظام سلطه را از بین ببرد همانند افغانستان که امروز به قاب رسانه‌ای خروج بدون برگشت آمریکا تبدیل‌شده و هواپیماهای آمریکایی روزهایی را سپری می‌کند که در مسیر رفت مملو از نیروها و عوامل آمریکایی است ولی در برگشت، هیچ مسافر آمریکایی برای خاک افغانستان ندارد.
عراق کشوری که همیشه میدان کنش گری کشورهای همسایه و قدرت‌های جهانی بوده است چه در زمان صدام که از این کشور همچون عامل بازدارنده در برابر نظام نوپای جمهوری اسلامی استفاده می‌شد و چه اینک که به‌عنوان یکی از محورهای مقاومت، برخی کشورهای منطقه سعی در کنترل عراق و به انفعال کشاندن گروه‌های مقاومت مردمی عراق را دارند.