تخریب سفرهای استانی توسط عناصر دولت روحانی

از جمله مواردی که ضرب‌المثل «شنیدن کی بود مانند دیدن» کاربرد بسیار بجا و درستی دارد، حضور مستمر و مداوم مسئولان یک جامعه در میان توده‌های مردم است تا از نزدیک و بدون واسطه، وضعیت مردم را ببینند و از درددل‌ها، مشکلات و نظرات آنان باخبر شوند. در غیر اینصورت، نشستن در پشت درهای بسته و اکتفا به گزارش‌هایی که دیگران منتقل می‌کنند، هرگز نمی‌تواند تصویر کامل و دقیقی از حقایق موجود در لایه‌های مخفی اجتماع را به تصویر بکشد. فرد مسئولی که به هر دلیلی، فرصت حضور در کوچه و بازار و کارخانه و دانشگاه را پیدا نکند و چشم و گوش خود را به روی واقعیت‌های موجود نگشاید، در برنامه‌ریزی و بودجه‌ریزی برای حل مشکلات، به هیچ وجه نمی‌تواند اولویت‌ها را درک و برای رفع دردهای مزمن جامعه، چاره‌اندیشی نماید.
این روزها و با روی کار آمدن دولت سیزدهم و اهتمام رئیس جمهور مردمی جناب آقای رئیسی بر حضور دائمی و بدون واسطه در میان اقشار مختلف مردم در گوشه و کنار کشور، موجی از امیدواری و دلگرمی در میان طبقات مختلف جامعه وخصوصاً قشر فرودست و آسیب‌پذیر به وجود آمده است. رئیسی حتی قبل از تشکیل کابینه و دولت سیزدهم، سفرهای خود را برای دیدار از نقاط مختلف کشور آغاز کرد و در گام اول و در صبح جمعه به خوزستان رفت. وی در ادامه، روند سفرهای پایان هفته را تداوم بخشید و تا کنون به چند استان دیگر هم سرکشی کرد که خوشحالی همراه با حیرت برخی از هموطنان ما را در پی داشت. جوان تنگستانی در استان بوشهر می‌گفت: انتظار نداشتم که حتی مسئولان استانی به نخیلات بیایند، چه برسد به رئیس جمهور![1] یا در استان فارس، روستای «کناره» از شهرستان مرودشت، آن دامدار با شگفتی و ناباوری از حضور رئیس جمهور در آن منطقه حرف می‌زد و در عین حال، از آقای رئیسی درخواست کرد تا به داد او دیگر همکارانش برسد.[2]
با این وجود، در روزهای اخیر عده‌ای سعی کردند تا این سفرها را غیرضروری و حتی نادرست معرفی کنند که البته سابقه و عملکرد این جماعت، حکایت از آن دارد که نیت و نگرش درستی در ورای این اظهارنظرها وجود ندارد و بیشتر به تخریب شباهت دارد تا نقد! دلیل ادعای نگارنده به دوران ریاست جمهوری حسن روحانی و مخصوصاً دو سال پایانی آن برمی‌گردد که کمترین توجه به مردم مخصوصاً قشر ضعیف جامعه را در دستور کار قرار داده بود. بد نیست همه بدانند که از نکات عجیب ریاست جمهوری روحانی این بود که حتی در مواردی به وزرای دولت خود برای گفت و گو، وقت نمی‌داد که اظهارات بطحایی -وزیر وقت آموزش و پرورش- یکی از نمونه‌ها به حساب می‌آید که خطاب به روحانی گفته بود آیا کسی که سکان یک وزراتخانه‌ی مهم را به او دادید، ده دقیقه ارزش ندارد که وقت بگذارید و حرفهای او را بشنوید؟![3] جالب این جا است که بدانید برخی از همان کسانی که در برابر چنین رفتارهای رئیس دولت یازدهم و دوازدهم، سکوت و یا حتی آن را توجیه می‌کردند، الان نسبت به حضور آقای رئیسی در میان مردم استان‌های مختلف اعتراض می‌کنند!
در همین زمینه، یک نکته‌ی مهم وجود دارد که نباید از نظر دور داشت! دولت سیزدهم در همین مدت اندک فعالیت خود، کارهایی را انجام داد و موفقیت‌هایی را کسب کرد که دولت قبل با بهانه یا بی‌بهانه از انجام آن عاجز بود! به عنوان مثال، واردات واکسن کرونا که از سوی مسئولان دولت قبل، ناممکن معرفی شده بود و دلیل آن را تحریم و عدم الحاق به FATF اعلام کرده بودند، بلافاصله پس از استقرار دولت جدید، با سرعت تمام انجام و محموله‌های چند میلیونی به صورت مرتب وارد شد، در حالی که شرایط تحریم و FATF تغییری نکرده بود! همچنین الحاق ایران به سازمان شانگهای که همواره توسط بازوهای رسانه‌ای دولت روحانی، منوط و مشروط به پذیرش FATF اعلام شده بود، با روی کار آمدن دولت سید ابراهیم رئیسی محقق گشت تا برگ دیگری از فریب یا ناآگاهی این جماعت، در مقابل چشم ملت ایران ورق بخورد. به همین دلیل و برای سرپوش گذاشتن بر خبط و خطاهایی که هم در مقام تحلیل و توجیه و هم در مقام عمل داشتند، این روزها به حمله و هجمه نسبت به دولت تازه‌کار و نوپای سیزدهم روی آورده‌اند تا بلکه با هوچی‌گری و فریب مجدد افکار عمومی بتوانند، بتوانند طرح این پرسش عمومی برای جامعه را به حاشیه ببرند که چرا حسن روحانی آن قدر فشل و ضعیف بود که حتی برخی اتفاقات را صبح جمعه می‌فهمید ولی صبح جمعه‌ها و آخر‌ِ هفته‌های سید ابراهیم رئیسی با حضور در میان اقشار مختلف جامعه در گوشه و کنار کشور سپری می‌شود تا صدای مظلومان و محرومان جامعه و صاحبان اصلی انقلاب و کشور را بشنود و برای حل آنها چاره‌اندیشی نماید!

پی‌نوشت:
[1] فردا (https://b2n.ir/f30951)
[2] مهر (https://b2n.ir/h61885)
[3] عصر ایران (https://b2n.ir/e83194)