شعر قشنگ برای شب قدر

شعر زیبا برای شب قدر
شعر راجع به شب قدر

آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است
یا رب این تاثیر دولت در کدامین کوکب است

تا به گیسوی تو دست ناسزایان کم رسد
هر دلی از حلقه‌ای در ذکر یا رب یا رب است

شعر شب قدر از حافظ

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

بیخود از شعشعه پرتو ذاتم کردند
باده از جام تجلی صفاتم دادند

چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادند

 شعر شب قدر حافظ درباره لیله القدر

امشب تمام آینه ها را صدا کنید
گاه اجابت است رو به سوی خداکنید

ای دوستان آبرودار در نزد حق
درنیمه شب قدرمرا هم دعا کنید
 
شعر قشنگ برای شب قدر

امشب خدا بگشود درهای سما را
پیوسته می خواند به خود اهل دعا را

گر پهن کردی ساعتی سجاده ات را
یاد آر یاران و ببرهم نام ما را

شعر کامل شب قدر است ومن قدری ندارم

شب عفو است و محتاج دعایم
زعمق دل دعایی کن برایم

اگر امشب به معشوقت رسیدی
خدا را در میان اشک دیدی

کمی هم نزد او یادی زما کن
کمی هم جای ما او را صدا کن

بگو یارب فلانی رو سیاه است
دو دستش خالی و غرق گناه است

شعر برای شب قدر
شعر به مناسبت شب قدر

امشب این دل یاد مولا می کند
لیله القـدر است و احیا می کند

بشنو ای گـوش دلها بی صدا
نغمه ی فـزت و رب الکعبه را
 
شعر نو برای شب قدر
شعر مربوط به شب قدر

شعر شب قدر بیست و سوم

شب قدر است جسم تو کز او یابند دولت‌ها
مه بدرست روح تو کز او بشکافت ظلمت‌ها

مگر تقویم یزدانی که طالع‌ها در او باشد
مگر دریای غفرانی کز او شویند زلت‌ها

شعر شب قدر علی

در شب قدر تمام آینه ها را صدا کنید
گاه اجابت است رو به سوی خداکنید

ای دوستــان آبــرودار در نزد حق
در نیمـه شب قــدر مرا هم دعا کنید

شعر قشنگ شب قدر
اشعار | ویژه شبهای قدر
 
یارب گناهانم ز من ایمان گرفتند
ایمان من را راحت و آسان گرفتند

رودی که دریا را نبیند مرده رود است
شبهای قدر از من فقط باران گرفتند

در دیگران رکعت به رکعت روح امید
در من فقط دلواپسی ها جان گرفتند

شمشیر نه ،این سبحه ها از من علی را
در سجده با سبحان یا سبحان گرفتند

قرآن به سر می گیرم و فرقی ندارم
با نیزه هایی که به سر قرآن گرفتند
 
محسن ناصحی

باز هم بنده ی تو گریه کنان می آید
بر من این دوریِ آقام گران می آید

همه جا جار زدم صاحبمان می آید
ای أجل صبر کن امّید جهان می آید

آخرش یار سفر کرده می آید از راه
آید از راه شبی منتقم ثارالله

یارب العفو که این بنده ی فرّار آمد
از گنه خسته شد و بر در تو زار آمد

شب قدر است ببین عبد گنهکار آمد
عاشق و در به در حیدر کرار آمد

ای خدا با همه ی جرم و خطا آمده ام
به امید کرم و لطف و عطا آمده ام

معصیت آخرِ سر نان مرا آجر کرد
باید امشب به برت توبه ای همچون حُر کرد

نام حیدر صدف سینه ی ما را دُر کرد
رحمت واسعه اش ظرف مرا هم پر کرد

امشبی را خودِ الله عزادار علیست
هرکه را می نگرم بنده ی دربار علیست

سر او تا دمِ ابرو چه به هم ریخته است
چشمهایش شده کم سو چه به هم ریخته است

دلش از خاطره ی کوچه به هم ریخته است
یاد خونابه ی پهلو چه به هم ریخته است

فکر و ذکرش دم آخر شده زهرای بتول
شکوه ها می برد از امت خود پیش رسول

درد و دل با پسرش کرد دم آخر خود
کربلا جان تو و زینب غم پرور خود

قتلگه دور کن او را تو ز دور و بر خود
و بگو خوب ببندد گره معجر خود

کوفیان در دلشان کینه ی من را دارند
بعد تو شمر و سنان رو به حرم می آرند
 
محمد علی قاسمی
  
گم کرده ام به ظلمت شب نور ماه را
حس می کنم بدون تو سختی راه را

تا کی بناست از غم و داغ مُفارقت
هر صبح و شام سر بکشم جام آه را

این جمعه هم گذشت و ندیدم نگار خود
یعنی نشد که تکیه زنم تکیه گاه را

هر هفته ای که می گذرد آه می کشم
طی می کنم بدون تو هر سال و ماه را

ای کعبه ای که خال سیاهت مطاف ماست
روزی نما که بوسه زنم قبله گاه را

آقا اگر چه نوکر خوبی نبوده ایم
از ما مکن دریغ تو نیمه نگاه را

آخر چگونه بی مدد مهربانیت
جبران کنیم این همه عمر تباه را

مقصود ما در این شب احیا فقط تویی
احیا نما تو این دل غرق گناه را

قرآن به سر بگیر و به زهرا قسم بده
پروردگار بنده ی بی سر پناه را

شاید به آبروی تو و نام مادرت
بخشد خدا معاصی این روسیاه را

آقا بیا به فرق پُر از خون مرتضی
امشب درآر بنده ی در قعر چاه را
 
محمد فردوسی