انقلاب 57 با حمایت گوگوش‌ها و اِبی‌ها به ثمر ننشست که اکنون با قهر و دشمنی فرخ‌نژادها و علیدوستی‌ها و ... دچار فروریزی شود.
بعضی از سلبریتی هایی که در تلویزیون ایران به ثروت و شهرت رسیدند، اینگونه گمان کرده‌اند که با رفتن آنها از ایران و عزیمت به سوی کشورهای مطابق با امیال و اغراضشان مانند آمریکا و کانادا، حکومت ایران به سوگ نشسته و عزادار وداع آنان خواهد شد .
نگاهی به سیره امیرالمؤمنین در برخورد با سلبریتی های آن روزگار، نوع مواجهه با انسان‌هایی که برخلاف واقعیت، رفتار می‌کنند را مشخص می‌نماید. قیس بن عمرو بن مالک از بنی حارث، معروف به نجاشی، شاعری نامی، از شاعران و مداحان امیرالمؤمنین بود؛ کسی‌که در جنگ صفین، بهترین شعرها را در تحریض و تشویق مردم در مقابل معاویه سروده و از علاقه‌مندان امیرالمؤمنین و در حزب ایشان بود.
از لحاظ اخلاص و ولایت‌پذیری و سوابق، کارش مشهور است؛ او در روزی از روزهای ماه رمضان، مشروب خورد. وقتی امیرالمؤمنین مطلع شد، فرمود حد شراب معلوم است؛ او را بیاورید تا حد جاری شود. امیرالمؤمنین در مقابل چشم مردم، او را حد شراب زد؛ هشتاد ضربۀ شلاق. خانواده و قبیلۀ او، پیش امیرالمؤمنین آمدند و گفتند: یا امیرالمؤمنین! تو ما را بی‌آبرو کردی! این‌که جزو جماعت تو بود؛ جزو دوستان تو بود - به تعبیر امروز - جزو جناح تو بود. فرمود من کاری نکردم؛ مسلمانی تخلفی کرد و حدی از حدود الهی بر او واجب شد و من آن حد را به‌جا آوردم.
البته نجاشی بعد از آن‌که شلاق را از علی علیه‌السلام خورد، گفت حالا که این‌طور است، بعد از این می‌روم برای معاویه شعر می‌گویم. بلند شد و از کنار امیرالمؤمنین رفت و به اردوگاه معاویه ملحق شد. امیرالمؤمنین هم نفرمود نجاشی از دست ما رفت و حیف شد؛ او را نگه داریم؛ نه. رفت که رفت! البته اگر می‌ماند، بهتر بود. منطق و روش امیرالمؤمنین این بود. به یاران نجاشی فرمود: «فهل هو الّا رجل من المسلمین انتهک حرمة من حُرَم اللَّه فأقمنا علیه حدّاً کان کفّارته»؛ حدّش را جاری کردیم، گناهش ریخت. [1]
نجاشی اینقدر شرف داشت که وقتی معاویه به او گفت: «آفرین بر کسی که حق را شناخت و از آن پیروی کرد و باطل را دید و از آن فرار کرد.» نامردی نکرد و پاسخ گفت: «وای بر تو ای معاویه! من از عدالت و حق فرار کردم و به باطل پناهنده شدم.» [2]
آری، انقلاب 57 با حمایت گوگوش‌ها و اِبی‌ها به ثمر ننشست که اکنون با قهر و دشمنی فرخ‌نژادها و علیدوستی‌ها و ... دچار فروریزی شود.
پی‌نوشت:
1. بیانات مقام معظم رهبری در خطبه‌های نمازجمعه ۱۵ آبان ۱۳۸۳.
2. دانشنامه امام علی ج۱ ص۱۰۸۷.