منتظر واقعی آماده می‌شود تا نقطه‌ضعف‌های خود را پر کند، موانع را در خود بشناسد و از بین ببرد. منتظر تلاش می‌کند تا در دوران غیبت، دینش را حفظ کند، مشکلات را تحمل کرده و خود را آماده ظهور منجی کند.
مفهوم انتظار و امید به آینده‌ای درخشان و نجات‌بخش، در اعتقادات شیعه و منتظران ظهور نهفته است. قرآن و روایات، به‌عنوان تنها منابع زلال وحیانی و قابل‌اعتماد، خبر امیدبخش ظهور منجی موعود حضرت مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه را در دوره پایانی جهان -هرچند یک روز از پایان جهان مانده باشد- مژده داده‌اند .
انتظار که در فرهنگ اسلامی عبادت به شمار می‌رود و منتظران را از پاکان و صالحان و معتقدان پابرجا و استوار برمی‌شمارد، انتظاری است آمیخته با امید و تلاش، گوئی شخص منتظِر در خیمه و در محضر منجی موعود در حالت آماده‌باش است و با محتوای بلندی از انتظار به اصلاح خود و خانواده و جامعه می‌پردازد. به همین جهت است که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله آن را افضل اعمال امت اسلام برشمرده است.[1]
مسلمانان و منتظران واقعی -از هر دین و آئینی- در یک مطلب اتفاق‌نظر دارند، و آن اینکه تاریخ بشر با همه فراز و فرودها، فرجامی نیک به همراه دارد؛ فرجامی که فلاح و رستگاری و بسط عدالت و آرامش را برای جامعه بشری به ارمغان می‌آورد و نه‌تنها کیفیت آن زمان را بهبود و ترقی می‌بخشد، بلکه به جزئیاتی از عدالت‌گستری می‌پردازد که اندیشه‌های جستجوگر را اقناع می‌کند.
لازمه تشکیل حکومت جهانی عدالت حکم، عدالت حاکم و عدالت مردم است؛ بر اساس این سه مقوله، تنها سه حکومت اسلامی در طول تاریخ تشکیل‌شده است که به ما می‌فهماند برای تحقق امر ظهور، زمانی می‌توان امیدوار بود که رکن سوم یعنی عدالت مردم نیز شکل‌گرفته باشد.
عدالت مردم در گرو خودسازی، تقویت تقوای دینی و اخلاقی، داشتن بینش سیاسی و بصیرت دینی، آمادگی علی‌الدوام در حوزه فردی و اجتماعی، صبر بر سختی‌های دوران غیبت تحقق پیدا می‌کند. شکل‌گیری چنین عدالتی غربال زیادی را نیز در پی خواهد داشت و لازمه آن عبور از صافی‌های متعددی است که شخص منتظر باید باتدبیر و شجاعت به اصلاح نفس، رفتارها و کردارها پرداخته و از این درگاه بستر عدالت اجتماعی را برای ظهور منجی فراهم نماید. بدون تردید وارثان حکومت جهانی متعلق به کسانی است که خود را از این ناخالصی‌ها رهانیده و در مسیر تقوای الهی قدم برمی‌دارند.
قرآن کریم دراین‌باره می‌فرماید: «وَلَقَد کَتبنا فی الذَّبُورِ مِن بَعدِ الذِّکرِ اِنَّ اَلاْرضَ یَرِثُها عِبادیَ الصالحون»؛ «درزبور بعد از ذکر (تورات) نوشتیم بندگان شایسته‌ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد»[2] این آیه نشان می‌دهد بندگان صالحى كه وارث زمين خواهند شد، ياران حضرت مهدى عليه السلام هستند.[3]
بنابراین فرد منتظر تلاش می‌کند تا رفتار و کردارهای خود و جامعه را اصلاح کند و به همین میزان به امر ظهور کمک کند.
پی‌نوشت:
[1]. «اَفضَلُ اَعمالِ اُمَّتِی اِنتظارُ الفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ». (صافی گلپایگانی، منتخب الاثر، ص206، ح1224)
[2]. انبیاء:105.
[3]. حویزی، تفسير نورالثقلين، ج3، ص 464.