رسانه پادشاهی انگلیس که سال‌ها با پشتوانه تجربه تاریخی خویش در تحمیل استعمارزدگی به ملت‌ها، به دنبال استحاله نرمِ فرهنگ‌های دیگر بود، در ایام عزاداری عاشورا اقدام به نمایش یک رقص موهن همراه با پخش مداحی نمود!
وقتی نام انگلیس یا «بریتانیا» شنیده می‌شود، آنچه در ذهن به تصویر کشیده می‌شود، سابقه طولانی از «استعمار» این کشور در بسیاری از مناطق جهان است؛ کشوری سیری‌ناپذیر از استثمار که تنها ۲۲ کشور در دنیا توانستند از گزند این خوی انگلیسی، در امان باشند.
اما رخ دادن جنگ جهانی دوم، فرصتی تاریخی برای مستعمرات انگلیس بود تا بتوانند خود را از یوغ آنگلوساکسون‌ها نجات بدهند؛ بیش از سی کشور به تاراج رفته که طی چندین قرن، امیدی به استقلال نداشتند، به سرعت در صف نصب پرچم و حق عضویت در سازمان ملل متحد قرار گرفتند و سرانجام توانستند امپراتوری بریتانیای کبیر را به قبول جدایی، وادار کنند!
لکن زیاده‌طلبی و سلطه‌جویی انگلیسی، خصلتی نبود که دامن دنیا را رها نکرده و حاضر نبودند به درون مرزهای خود عقب‌نشینی کنند؛ آن‌ها این بار با امپراتوری رسانه، تلاش نمودند همچنان در جهان پیرامونی خود، نقشی بیشتر از یک کشور عضو سازمان ملل داشته باشند؛ انگلیسی‌ها امید داشتند که این بار از دریچه رسانه، جهان را کوچک‌تر از بریتانیای کبیر ببینند که تا قرن بیستم، خورشید تنها در محدوده آن غروب می‌کرد. روی آوردن به رسانه به عنوان یک ابزار برتری‌طلبی، فرصتی دوباره را برای بازگشت به شرق و غرب عالم مهیا کرد که آن‌ها به خوبی توانستند از آن استفاده کنند؛ چراکه آن‌ها یک تجربه تاریخی از تحمیق و کاشت فرهنگ مستعمرگی در میان ملت‌ها داشتند؛ با تکیه بر همین تجربه‌های چند صد ساله، این جزیره کوچک در حاشیه اروپا توانست به سرعت امپراتوری رسانه را جایگزین امپراتوری استعمار کند و آنچه از دست رفته بود را دوباره به دست آورد.
آنچه در کنار برتری‌طلبی بریتانیایی‌ها، عاملی برای موفقیت آن‌ها در عرصه رسانه شده است، پیچیده بودن انگلیسی‌ها و مرموز بودن آن‌هاست. انگلیسی‌ها دارای شخصیتی تو در تو و لایه‌های پنهان هستند که اهداف اصلی خود را آشکار نمی‌کنند؛ سیاست پر از آزمون و خطا به آن‌ها آموخته بود که مدت‌ها همچون روباه می‌توانند نقش بازی کرده و خود را صرفاً یک موجود سرگرم در طبیعت نشان بدهند؛ ولی سرانجام هدف خود را صید کنند!
قدیمی‌ترین رسانه انگلیسی یعنی بی‌بی‌سی، با همین شیوه سال‌ها به عنوان یک رسانه بی‌طرف، مهمان برخی از خانه‌های ایرانیان بود که تلاش می‌کرد حرمت باورهای ایرانی را نگه دارد و خود را در برابر اعتقادات دیرینه مردم قرار ندهد؛ اما جنبش احساسی و تهی زن، زندگی، آزادی باعث شد که آن‌ها با کنار گذاشتن این رویه صبورانه خود، آن سوی چهره زشت و پنهان خود را آشکار کنند!
اشتباه محاسباتی آن‌ها در تحلیل خوش‌بینانه از جنبش زنانه در ایران، باعث گردید تا آن‌ها چندسویی و چندچهره‌گی خود را کنار بزنند و به صورت کامل، خود را در خدمت اهداف این جنبش، از جمله برهنگی و شکستن مرزهای اخلاقی و عقیدتی قرار دهند.
در جدیدترین نمونه این شبکه با یک دستور کار جدید اقدام به حرمت‌شکنی از ماه محرم نمود و هم‌زمان با برخی اقدامات سازمان‌دهی‌شده که با هدف ضربه زدن به مجالس حسینی صورت پذیرفت، حرکات موزون و رقص یک زن با پخش یک مداحی را به نمایش گذاشت![1]
بی‌گمان سردرگمی رسانه پادشاهی انگلیس و مواجهه زشت و به دور از اصول حرفه‌ای با آیین و باور ریشه‌دار ایرانی، شاهدی بر شکست جنبش دروغین است که تاکنون تلاش می‌کردند با ژست ایران آزاد -که در آن همه عقاید محترم است- برای آشوب‌ها، بدنه اجتماعی دست‌وپا کنند؛ اما سرانجام با شکست در پروژه فراگیرسازی جنبش، اقدام به عقده‌گشایی، آن‌هم با توهین به عاشورا و عزای حسینی کنند!
پی‌نوشت:
[1]. کانال ایتایی جنس اول، https://eitaa.com/jense_avval/1056.