تندروهای سیاسی علیه ایران

تندروی واژه‌ای دارای مفهوم عمیق و قابل تأمل است که دارای وجوه مختلف می‌باشد؛ اما این روزها دستاویزی برای حمله به گروه‌های مذهبی قرار گرفته است.

در فرهنگ لغت فارسی تندروی معانی مختلفی دارد که برخی از آنها عبارت‌اند از: سریع، فوری، افراطی، چابک و...؛ اما در یک غلبه معنایی و استعمالی اشتباه، تندروی به معنای افراطی یا همان رادیکالیسم به ذهن تبادر می‌کند[1] که غالباً یک معنای منفی دارد و در یک فضاسازی رسانه‌ای به قشر مذهبی نسبت داده می‌شود.

مسلماً تندروی اگر به معنای تعجیل بی‌مورد و بدون تأمل در جوانب یک امر و اقدام بدون برنامه باشد، امری است که در قرآن و روایات مورد مذمت قرار گرفته است. قرآن کریم در این مورد فرموده است: «وَ يَدَعُ الاِنسانُ بِالشَّرِّ دُعَائَهُ بِالخَيرِ وَ كانَ الاِنسانُ عَجُولاً»؛ انسان [بر اثر شتاب‌زدگی] به سراغ بدی‌ها می‌رود، آن گونه كه نیکی‌ها را می‌طلبد و انسان همواره «عجول» بوده است.[2]

اما باید گفت تندروی همیشه به این معنا نبوده و در برخی امور مورد سفارش نیز بوده است؛ البته اگر جوانب آن در نظر گرفته شود؛ چنان‌که قرآن کریم به همین امر اشاره فرموده است که: فَاسْتَبِقُوا الْخَیراتِ، در نیکی‌ها و اعمال خیر بر یکدیگر سبقت گیرید.[3] رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله نیز می‌فرمایند: انَّ اللّهَ یُحِبُّ مِنَ الخَیرِ مَا یُعَجَّل؛ خداوند کار نیکی را دوست دارد که با سرعت انجام شود.[4]

چنانکه در دو مورد ذکر شده مشخص است، تندروی در دو موقعیت مختلف لحاظ شده شده است که یکی نیکو و دیگری مورد سرزنش است. معنای با عجله و بدون برنامه مورد مذمت قرار گرفته است؛ اما اگر همین واژه در اعمال خیر و به معنای سبقت و سرعت لحاظ شود، امری نیکو خواهد بود.

لذا برای تشخیص خوب یا بد بودن تندروی، باید ملاک‌های مختلفی مانند: برنامه‌ریزی، مصداق، هدف و... لحاظ شود و بدون لحاظ کردن این ملاک‌ها نمی‌توان یک شخص را به دلیل یک عمل، متهم به تندروی افراطی نمود.

با این وجود در فضای کنونی، وقتی سخن از تندروی مطرح می‌شود، تمام اذهان به‌سوی قشر مذهبی سوق داده می‌شود. رهبر انقلاب نیز در این مورد فرموده‌اند: من می‌فهمم که بعضی وقتی می‌گویند تندروی، جریان حزب‌اللّهی و مؤمن مورد نظرشان است؛ نه، جریان مؤمن را، جریان انقلابی را، جوانان حزب‌اللّهی را متّهم نکنید به تندروی؛ این‌ها همان کسانی هستند که با همه وجود، با همه اخلاص در میدان حاضرند، آنجایی هم که دفاع از مرزها لازم باشد، دفاع از هویّت ملّی لازم باشد، مسئله جان دادن و خون دادن مطرح باشد، همین‌ها هستند که به میدان می‌آیند.[5]

در همین مورد برخی پا را فراتر گذاشته به اقدام و طرح ایدئولوژی در مقابله با تندروی مذهبی روی آورده‌اند. صادق زیباکلام که مواضع وی در قبال رژیم صهیونیستی و جمهوری اسلامی بر کسی پوشیده نیست، در ادعایی عجیب گفته است: متأسفانه خشونت تنها زبانی است که در برابر تندروهای مذهبی و دست راستی حاکم بر اسرائیل جواب می‌دهد.[6] هر چند این سخن وی ناظر به رژیم صهیونیستی است؛ اما استفاده از لفظ تندروهای مذهبی با توجه به مواضع وی در قبال نیروهای انقلابی جای بسی تأمل دارد. چراکه 1- ایشان قشر مذهبی را تندرو معرفی کرده است. 2- خشونت را تنها زبان مورد فهم این قشر دانسته است. 3- اسیران اسرائیلی را گروگان و اسیران فلسطینی را زندانی فرض کرده است. 4- تبادل زندانیان را نمایش هیبت حماس دانسته که خود زیر سؤال بردن حماس است.

در همین زمینه باید پرسید: 1- آیا اقدام فوری و سریع نیروهای مذهبی علیه جبهه کفر و ضد ایران تندروی قلمداد می‌شود؟ 2- چرا لفظ تندروی همیشه باید در قبال قشر مذهبی استفاده شود، در حالی که تندروی طیف مقابل در حمایت از جبهه باطل با هدف نابودی ایران، با جدیت بیشتری پیش می‌رود؟ 3- حضرت علی علیه‌السلام در خطبه اول نهج البلاغه فرموده است: فَأَسْرِعُوا إِلَى أَمِيرِكُمْ وَ بَادِرُوا جِهَادَ عَدُوِّكُمْ، به سوی امیر خود بشتابید و در جهاد با دشمنان دین مبادرت ورزید. آیا سبقت گرفتن در جهاد با دشمنان ایران و اسلام تندوری قلمداد می‌شود؟

در نهایت باید گفت، انتساب لفظ تندروی به نیروهای انقلابی و مذهبی یک جنگ و عملیات رسانه‌ای بوده که از سوی لابی صهیونیستی_آمریکایی دنبال می‌شود و در این مسیر، برخی از تندروهای سیاسی، پیاده‌نظام دشمن در مبارزه علیه ایران و اسلام هستند. از طرفی، صرف تندروی عملی مذموم نبوده و فقط در صورتی مورد سرزنش است که بدون برنامه، تفکر و با هدف نابودی و ضربه زدن به جبهه حق دنبال شود.

پی‌نوشت:
[1]. فرهنگ لغت معین، ذیل واژه رادیکالیسم.
[2]. اسرا: 11.
[3]. بقره: 148.
[4]. کتابخانه احادیث شیعه، B2n.ir/h42744.
[5]. پایگاه سخنان رهبر انقلاب، B2n.ir/h39096.
[6]. ایکس، B2n.ir/t89343.