کسانی که از سخنان وزیر اقتصاد در مورد فشار تحریم‌ها و برجام به شوق آمده و به آن قرارداد کذایی افتخار می‌کنند، اگر در طول هشت سال مسئولیت خود، کشور را معطل برجام نمی‌گذاشتند و این مشکلات را برای کشور ایجاد نمی‌کردند، هیچگاه به برجام بدون فرجام افتخار نمی‌کردند.
اظهارات اخیر وزیر اقتصاد در مورد تأثیرگذار بودن تحریم‌ها و همچنین اثربخشی برجام در اقتصاد کشور، نانِ کاسبان تحریم و برجام را داغ کرده است. آنها که برجام را کاخ آرزوها دانسته و حل ریشه‌ای مشکلات کشور را در اجرای برجام می‌دانستند، اینک سوار بر یک موج شده و به اجرای برجام نافرجام خود افتخار می‌کنند که در همین زمینه چند نکته گفتنی است.
1-آیا کسی منکر نقش تحریم‌ها و اثرگذاری آنها بر اقتصاد کشور شده بود که این طیف آن را یک اعتراف تلخ قلمداد کرده‌اند؟ خود رهبر انقلاب هم به اثرگذاری تحریم‌ها اشاره فرمودند.
2-این طیف که برجام را به خود نسبت می‌دهند، پاسخ دهند که اگر مشخص‌کردن خط‌قرمزهای رهبر انقلاب نبود آیا بازهم به برجام ادعایی افتخار می‌کردند؟ درحالی‌که اگر این خط‌قرمزها نبود خسارات گسترده و فاجعه‌بار بیشتری عاید کشور می‌شد!
3-از جماعتی که امضای «جان کری» را تضمین می‌دانست و با آمدن ترامپ و پاره‌کردن برجام مشخص شد، هیچ تضمینی از سوی این کشور وجود ندارد، باید پرسید که اجرای برجام اگر هم به ادعای شما خوب بوده است؛ ولی آیا توانستید تضمین لازم را برای اجرای آن به دست آورید که این‌گونه به آن افتخار می‌کنید؟
4-آری! وقتی 8 سال کشور و اقتصاد و معیشت مردم را به یک قرارداد بدون تضمین گرده زده و کشور و تولید و صنعت را به حالت تعطیل در آوردید، باید هم از این سخنان خوشحال شوید؛ مسلماً اجرای برجام برای دولتی که تمام بخش‌های کشور را تعطیل کرده بود، مفید و مؤثر بوده و قابل تمجید است؛ ولی اگر همین دولت به وظایف خود در طول 8 سال نسبت به تولید داخل، صنعت، ظرفیت‌ها و... توجه کرده بود، کشور با این خسارت مواجه نمی‌شد و سخنی از برجام هم در میان نبود.
5-تفاوت دولت سیزدهم با دولت سابق و متبوع این طیف در این است که علی‌رغم اعتراف هر دو دولت به نقش تحریم‌ها، مسئولان سابق هیچ برنامه حمایتی برای مقابله با اثر تحریم نداشتند؛ اما این دولت برنامه مدونی برای مقابله با آن داشته و به اجرا درآورده است که شاهد این ادعا، کاهش تورم 60 درصدی در اوایل دولت به تورم 47 درصدی در مقطع کنونی و دوبرابر شدن صادرات کشور در سال اول دولت سیزدهم نسبت به مدت مشابه سال گذشته آن بوده است.
در نهایت باید گفت که استفاده از این‌گونه سخنان از طیفی که سال‌ها اقتصاد، معیشت، صنعت و... کشور و مردم را به یک قرارداد بدون تضمین گره‌زده بود، فرافکنی و فرار روبه‌جلو است. اگر کارخانه‌های تولیدی کشور تعطیل نمی‌شد، اگر fatf اجرا نمی‌شد و اطلاعات راه‌های دور زدن تحریم‌ها به دشمن داده نمی‌شد، اگر بر ظرفیت و توان جوانان داخل کشور سرمایه‌گذاری می‌شد، اگر به مسکن و بخش کشاورزی کشور توجه می‌شد، هیچگاه شاهد این حجم از فشار بر مردم نبودیم و سخن از برجامی که به فرجام نرسید به میان نمی‌آمد.