ادعای امارات متحده عربی برای مالکیت بر سه جزیره ایرانی را باید در راستای طرح انگلیسی-صهیونیستی برای تجزیه ایران ارزیابی کرد؛ چراکه سیاستمداران امارات می‌دانند که نه مالکیتی بر این جزایر دارند و نه توان مقابله نظامی با ایران را؛ پشت صحنه این ادعا بازیگران دیگری هستند.
استفاده از اسلحه‌ای به نام تجزیه یکی از سیاست‌های کشورهای استعمارگر برای مبارزه با توسعه و استقلال کشورهای دیگر به خصوص کشورهای اسلامی بوده است؛ امری که در دو دولت اسلامی عثمانی و ایرانی شاهد اجرای آن از سوی استعمار و استکبار به خصوص انگلیس در سالیان گذشته بوده‌ایم؛[1] برنارد لوئیس، پدر نقشه‌های تجزیه ایران معتقد است، کشورهای اسلامی تهدیدی برای جهان غرب هستند و باید این کشورها تجزیه شوند تا یک‌بار برای همیشه قدرت اسلام خنثی شود، وگرنه اسلام، غرب را نابود خواهد کرد؛ طبق طرح لوئیس، ایران به ۶ تکه تقسیم می‌شود. در واقع بخش‌هایی از ایران به کشورهای همسایه می‌پیوندد و اقوام بلوچ و عرب و ترک و کرد از ایران جدا می‌شوند.[2]
در بحبوحه جنگ میان پادشاهان ایران در دوره قاجاریه تا پهلوی، دولت انگلیس فرصت را غنیمت شمرده و برای استعمار و تسلط خود بر منطقه خاورمیانه، نقشه دقیقی را طرح‌ریزی نمود که در آن بخشی از خاک ایران جدا شده و تحت قیمومیت ارتش قدرتمند و بلامنازع انگلیس در آن دوران قرار می‌گرفت؛ مکانی که در واقع پایگاهی برای اجرای نقشه‌های انگلیس در منطقه غرب آسیا بود.
بر همین اساس سیاستمداران روباه‌صفت انگلیسی، نقشه جدایی بحرین از ایران را پیاده کرده و در این مسیر از قدرت نظامی و البته بی‌کفایتی و جهل شاهان ایرانی بهترین استفاده را کرده و توانستند بحرین را به بهانه‌های واهی از ایران جدا کرده و تحت قیمومیت خود درآورند؛ طرحی که ابتدا به بهانه مبارزه با تجارت برده، دزدی دریایی و... آغاز شده و سپس به اولین اظهارنظر رسمی دولت انگلیس در مورد نفی حاکمیت ایران بر بحرین منجر شد.[3]
اما طرح انگلیس برای تجزیه ایران به همین‌جا ختم نمی‌شود؛ بعد از حمایت از تجزیه‌طلبان کوموله[4] و... امارات متحده عربی را باید یکی دیگر از طرح‌های انگلیس برای تجزیه ایران دانست.
پس از جنگ جهانی دوم، انگلیس مجبور شد رسماً اعلام نماید که قوای نظامی خود را از شرق کانال سوئز خارج خواهد ساخت؛ این اقدام با طرح انگلیس برای تشکیل فدراسیون عربی همراه بوده که منافع انگلیس را تضمین می‌نمود؛ فدراسیونی که به سرانجام نرسیده و با فروپاشی آن سه دولت بحرین، قطر و امارات متحده عربی اعلام استقلال و موجودیت کرده و البته قراردادهایی با دولت انگلیس مانند قرارداد 10 ساله بحرین، امضا نمودند؛ لذا باید پشت صحنه تشکیل این دولت‌ها و رفتار آنها را در سیاست انگلیس جستجو کرد.[5]
رهبر انقلاب هم در همین زمینه فرمودند: محافل انگلیسی در حال برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری برای کشورهای منطقه و ایران هستند و یکی از اهداف آنها، «تجزیه عراق، سوریه، یمن و لیبی» است و در مورد ایران هم همین نیت را دارند؛ اما چون به شدت از افکار عمومی ایران هراس دارند، آن را بر زبان نمی آورند.[6]
اینک و با گذشت حدود 50 سال از تشکیل کشوری که در سالیان نه‌چندان دور، بخشی از سرزمین ایران بوده است، ادعای مالکیت بر بخشی از خاک ایران توسط دولت امارات آن هم در منطقه خلیج فارس مطرح می‌شود که در این زمینه چند نکته گفتنی است:
1- امارات متحده عربی هیچگاه قدرت و توانایی مقابله با کشوری مانند ایران را نداشته و ندارد؛ لذا باید علت اقدام دولتمردان این کشور را در پشت صحنه و میز کشورهای حامی و تشکیل‌دهنده این رژیم با اهداف سیاسی در منطقه جستجو کرد؛ بازیگرانی مانند استعمار پیر که در پشت پرده برای رسیدن به اهداف خود از هیچ اقدامی دریغ نمی‌کنند.
2- دولت امارات که مدعی زشت بودن اشغال است و آن را مخالف حقوق بشر می‌داند، باید پاسخگو باشد که چرا با تشکیل اتحاد سعودی-اماراتی در صدد اشغال کشور یمن بوده است؟ آیا یمن هم جزئی از تاریخ این کشور است؟ یا مقاصد سیاسی کشورهای غربی و صهیونیستی دنبال می‌شود؟
3- دولتمردان امارات که چند سالی است با عضویت در شورای امنیت به دنبال ارائه تصویری تأثیرگذار از خود در سطح منطقه و جهان هستند، باید متوجه این نکته باشند که حتی قدرت‌های جهانی در برابر اعمال نفوذ ایران در منطقه و جهان، زبان به اعتراف گشوده‌اند و در واقع وارد شدن در بازی قدرت‌های جهانی،قمار روی اسب بازنده است و این دولت تنها بازیچه‌ای برای کشورهای غربی است و با اثبات عدم کارآیی، تمام آرزوهای خود را بر باد رفته خواهد یافت.
در نهایت باید گفت، خویشتن‌داری مردم و دولت ایران با رفتارهای این‌چنینی از برخی دولت‌ها را نباید دلیل بر ضعف یا عدم توانایی کشور ایران قلمداد کرد؛ زیرا هرگونه تنش در منطقه مسلماً به سود مردم نخواهد بود و تنها عاملی برای بهره‌وری کشورهای غربی است؛ اما اگر صبر مردم ایران لبریز شود، دیگر چیزی به نام امارات باقی نمانده و به زباله‌دان تاریخ خواهد پیوست.
پی‌نوشت:
[1]. خبرگزاری مهر، B2n.ir/d45139.
[2]. فارس، B2n.ir/k97111.
[3]. ایسنا، B2n.ir/w10993.
[4]. خبرگزاری جمهوری اسلامی، B2n.ir/a82129.
[5]. مشرق، B2n.ir/n51843.
[6]. پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر رهبری، B2n.ir/e00984.