مستند "می‌شود برگشت" با نگاهی مذهبی و عقیدتی به بررسی حال و هوای زندانیان حاضر در ندامتگاه‌ها می‌پردازد و همچنین تأثیر مجالس امام حسین علیه‌السلام بر رفتار زندانیان را مورد بررسی قرار می‌دهد.
"می‌شود برگشت" با آیه‌ی ششم سوره انفطار شروع می‌شود:
يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ. اى انسان چه چيز تو را درباره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته؟
می‌شود برگشت به کارگردانی "امیرعباس فهیمافر" و تهیه‌کنندگی "زهرا اصطهباناتی" از صفحه ویژه عصر تلوبیون پخش شده است. موضوع اثر، تاریخچه دیرینه‌ای دارد که عبارت از فراموشی انسان و غفلت‌ها و عبرت نگرفتن‌هایش است. نسیان‌هایی که بعضاً تاوان‌های جبران‌ناپذیری به دنبال دارد. این غفلت‌ها ناشی از عدم معرفت ارزش وجودی انسان و کرامات بیشمار خدادادی به اوست.
محیط زندان و ندامتگاه‌ها از افرادی تشکیل شده که روزی موفقیت و خلاقیت وصفشان بود، اما بعد از القای تفکر یا تفکراتی غلط و یا نگرشی اشتباه درباره موضوعی در زندگی، این افراد تبدیل به افرادی شدند که جامعه آن‌ها را یک فرد مجرم تعریف می‌کند.
عدم قابلیت "نه گفتن" و "رد کردن" وسوسه‌های غیرانسانی، از این اشخاص مجرم ساخته و به‌راحتی آن‌ها را در دام قانون می‌اندازد.
نقطه عطف موضوع، وحدت کلمه‌ای است که زندانیان بر آن اجماع دارند. مجرمان با شروع ایام محرم زیر پرچم امام حسین علیه‌السلام ندای "هَل مِن ناصر یَنصُرُنی" او را لبیک گفته و با مدد از حضرتش، دود نومیدی در دل را خفه می‌کنند. مجرمان به تبعیت از سرسلسله خیل پشیمانان عاشورا "جناب حر"، رو به امام زمانشان می‌کنند، ادعاها و دل‌آشوبی‌هایشان را به باد می‌سپارند و طریق ادب و معرفت پیش می‌گیرند.
این مستند به‌خوبی بیان می‌دارد که اختلاف جرم‌ها، میزان محکومیت‌ها و اختلاف قومیت‌ها، نتوانسته به عظمت حماسه عاشورا خدشه‌ای وارد کند و همگی زیر ردای ولایت به زندگی در ندامتگاه‌ها ادامه می‌دهند.
اثر امیرعباس فهیمافر زمانی ارزنده‌تر به‌حساب می‌آید که کرامت انسانی را در پوشاندن چهره‌ی زندانیان پیاده می‌کند.