همنشینی با حضرت ابراهیم برای بیماری که از بیماریش شکایت نکند

 رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند:
«وَ مَنْ مَرِضَ یوْماً وَ لَیلَةً فَلَمْ یشْكُ إِلَى عُوَّادِهِ، بَعَثَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ یوْمَ اَلْقِیامَةِ مَعَ خَلِیلِهِ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ اَلرَّحْمَنِ عَلَیهِ اَلسَّلاَمُ حَتَّى یجُوزَ اَلصِّرَاطَ كَالْبَرْقِ اَللاَّمِعِ.»[1]

 و هر كس یک شبانه‌روز بیمار شود و رنج خود را به عیادت‌كنندگان شكایت نكند، خداوند عزّ و جلّ او را در روز قیامت با ابراهیم [خلیل الرّحمن] علیه‌السّلام مبعوث فرماید، تا همانند برقى جهنده از پل صراط‍‌ بگذرد.

 تحمل بیماری و شکوه نکردن به دیگران، یک اخلاقِ اجتماعی پسندیده و یک فضیلت اخلاقی است که ارزش و عزت انسان را نزد مردم بالا می‌برد.

 علاوه بر این، تحمل بیماری، صبر بر بلا نیز محسوب می‌شود و ثواب آن، همنشینی با حضرت ابراهیم علیه‌السلام و عبور از پل صراط می‌باشد.

 [1]. من لا یحضره الفقیه / ج 4 / ص 3 / ح 102935