آیه رهبانیت

    گوشه‌گیری کامل و همیشگی خلاف طبع بشر و سنت الهی است؛ چون سنت و مشیت ذات حق تعالی بر این است که بشر از راه اختیار و فراهم کردن ابزارهای آن، یعنی فراهم بودن راه ضلالت و هدایت، به تکامل برسد.

نهضت رهبانیت بعد از امپراتوری‌های روم که افراط می‌کردند، به وجود آمد. البته این رهبانیت مانند تصوف در اسلام است که با انحرافاتی همراه شد.دنیاگرایی و غوطه‌ور شدن در مادیات از یک سو و آخرت‌گرایی و زیاده‌روی در معنویات از سوی دیگر، تعادل جامعه را بر هم می‌زنند.