مشروعیت توسل

 تبرک و بوسیدن ضریح یا در‌های آن عملی شرک آمیز نیست، چون مهر ومودت به پیشوایان الهی سبب می شود که آثار مربوط به ایشان را تبرک شود چنانکه پیراهن حضرت یوسف چشمان پدر را شفا داد.

توسل راهی برای رسیدن به خداست و هم ارز او نیست تا شرک باشد.آدمى مى‏ تواند و مجاز است که مستقیماً از خداوندحاجت خود را بخواهد؛ ولى اگر بتواند در این مسیر دعاى دیگران، به خصوص مقرّبان به درگاه الهى را همراه خودسازد، احتمال تأثیر فزون‏ترى در کار خواهد بود.

مراد «تَوَسَّلَ»،  تقّرب  است  وآن چيزى كه سبب تقّرب است «وسيله» ناميده مى شود. مثلاً قرآن يا امام «وسيله» هستند، و توسّل عبارت است از اين كه به وسيله اى به درگاه الهى تقرب بجوييم.

توسل به معناي تقرب با وسيله ي عملي است. وسيله، آن واسطه اي است كه انسان با آن خود را به چيزي با ميل و رغبت مي رساند. توسل جستن به اولياي الاهي و امامان معصوم(ع) كه همان انسان هاي كامل هستند، يكي از امور مسلمي است كه در آيات قرآن و احاديث آمده است.
 

نه تنها توسل موجب گمراهی نیست بلکه راه و وسیله ای برای قرب الی الله است. و این که امام رضا (ع) بیمار را شفا می دهد دلیل اصلی صحت توسل نمی باشد ولی مؤید خوبی بر این امر است.

مقصود از توسل جستن ، آن است که خداوند حاجات و خواسته های مردم را به برکت وجود اولیاء الهی برآورده می سازد. در حقیقت آنان به وسیله اولیاء الهی، به خود خداوند متوسل می شوند.

انبیا و اولیای الهی نیز به مانند انسان‌های دیگر، نیاز به توسل پیدا می‌کردند و مواردی نیز از توسلات آنها در روایات، ذکر شده است . روایت به صراحت تمام نشان می‌دهد که توسل به معنای رایج در میان انبیای الاهی شایع بوده است. در مورد توسل میان ائمه نیز مواردی در روایات وجود دارد.

بی گمان غیر از خدا کسی مستقیماً و بدون واسطه، قدرت و توانایی بر هیچ کاری ندارد پس بزرگان و پیشوایان دین را باید واسطه در حاجت قرار دهیم، نه این که حاجت خود را از آنان بخواهیم، لذا اشکالی ندارد که بزرگان را واسطه قرار دهد که او از خدا بخواهد و یا این که از آبروی او پیش خدا، مایه بگذارد.

استمداد در کارها، از غیر خدا اگ برای آنان قدرت مستقل در مقابل قدرت خداوند قائل باشیم شرک و کفر است، اما اگر قدرت آنها را ناشی از قدرت خداوند و در اثر قرب آنان به خداوند متعال و عنایت ویژه خداوند متعال به آنان بدانیم شرک یا کفر نخواهد بود.

توسل از اموری است که همواره مورد توجه مسلمانان و ازجمله بزرگان اهل سنت بوده چنانکه امام بخاری صاحب یکی از کتب معتبر روایی اهل سنت، سیره عملی خلیفه دوم عمر ابن خطاب را در جواز توسل نقل می کند. و همچنین امام مالک (مفتی مدینه) به منصور دوانقی دستور به توسل به پیامبر (ص) را می دهد و... .

منظور از توسل و واسطه قرار دادن پیامبر (ص) یا امام (ع) یا ولی خدا این است که به مقام آن شخص بزرگوار در پیشگاه خداوند توسل شود و در حقیقت از مقام تقربی که این فرد به خدا دارد استفاده می شود تا خداوند به خاطر مقام آنها این بندگان را نیز به مقام قرب برساند.

-یکی از دلایل وهابیت در تکفیر شیعه، توسلی است که شیعیان به پیامبر و ائمه معصومین و صالحین انجام می‌دهند؛ چراکه وهابیت توسل را شرک اکبر می‌دانند اما جالب آنکه ابن تیمیه بزرگترین رهبر معنوی وهابیت، خود اعتراف می‌کند توسل امر مشروعی است و تنها استغاثه‌ای حرام است که به معنای پرستش و عبادت غیر خدا باشد. حال، مگر شیعه جز این می‌گوید؟!