مطالب دوستان حامی

بله ناراحت کننده است اما میشه با بی توجهی بهش کمتر ازش اثر گرفت... اعتماد به نفس هم بالا نمیره مگر اینکه هر کسی که ازتون ایراد الکی گرفت توی دلتون بگین باشه، من که میدونم کارم خوب و درست بوده و کارتون رو ادامه بدین یه استادی داشتیم می گفت ادم ها دوست دارن توی سر ادمهای کناریشون بزنن و به دلایل مختلف بگن کارت به درد نمی خوره و این هیچ جوره هم درست نمیشه فقط تلاش کنین اینقدر خوب باشین که هر کسی هم می خواد بزنه توی سرتون رو انگشتهاش واسته تا دستش به سر شما برسه( یعنی به راحتی نتونه ازتون ایراد بگیره) البته خیلی چیزهایی که ازش ایراد می گیرن دست خود ادم نیست میشه دیگه، مثل اینه که یکی دماغش بزرگ باشه... به نظرم خوبه که به توانایی های مثبتتون بیشتر فکر کنین و سعی کنین اونها رو بارزتر کنین و اصلا به این حرفها هم اهمیت ندین منم مشکلی این طوری داشتم هر کسی میرسید تا توی اتوبوس یه نسخه ای برام می پیچید، خانواده و نزدیکان هم حرفهایی مثل این که به شما می زنن بهم میزدن و یه مدتی اعتماد به نفسم اومد پایین اما یه استادی به راهم خورد که به خاطر یه موضوعی خیلی تشویقم می کرد اینقدر احساس قوت کردم که دیگه واقعا حرف های دیگران اصلا برام مهم نبود... شما هم از اون ادمهایی که مرتب این تیکه هارو بهتون می ندازن دوری کنین و به ادمهایی که به کارتون ارزش میدهندو جنبه های مثبت کارتون رو بیشتر می بینن بیشتر نزدیک بشین این خودش باعث میشه توانایی های مثبت خودتون رو بیشتر ببینین و به اعتماد به نفستون خیلی کمک میکنه یه تجربه ی دیگه ای هم بگم، من اولی که دکترا قبول شدم خیلی فشار و حجم درسهام زیاد بود اینقدر اعتماد به نفسم کم شده بود همش با خودم فکر می کردم تازه از دبیرستان بیرون اومدم، همش فکر می کردم پس موفقیتهایی که تو ارشد و لیسانس داشتی و راضیت می کرد رو چی کار کردی؟؟؟ مگه تو ادم دیگه ای هستی؟؟؟ اینقدر توی این فکرها بودم و اذیت می شدم که یه بار یکی ازم پرسید میشه بگی تا حالا چه ویژگی هایی داشتی که رسیدی اینجا؟؟؟ ازم خواست نام ببرم، دیدم این همه توانایی من داشتم تا اینجا رسیدم پس الان هم دارم جایی نرفته فقط من اعتمادم رو بهشون از دست دادم، بعد از اون تصمیم گرفتم که به هیچ کدوم از کارهایی که توشون ضعف دارم توجه نکنم و اصلا اونها رو نبینم، اصلاح اونها باشه برای وقتی که خودم رو باور کردم... همین کار رو هم کردم و الان خیلی حالم بهتره منم توی ارتباط با پسرها خیلی مشکل دارم، من ادمی هستم که اصلا اروم و قرار ندارم چون خیلی پر انرژی ام و خیلی هم شوخی می کنم و حرف می زنم اما فقط کافیه یه اقایی از در بیاد داخل دیگه هیچی... از دیوار صدا در بیاد از من در نمیاد... حالا دیگه اگه بخواد با من حرف هم بزنه که دیگه سرخ میشم سفید می شم و ...  اما سعی کردم خوودم رو اصلاح کنم با اقایونی که بهشون اعتماد داشتم و نزدیکم بودن شروع کردم الان یه ذره پیشرفت کردم اما خودمم دوست ندارم زیاد پیشرفت کنم چون از ارتباط با اقایون خوشم نمیاد اما دوستم ندارم این نقطه ضعفم باشه باید اصلاح بشه تا هر وقتی که لازم بود بتونم ازش استفاده کنم... کار نشد نداره خودتون بهتر از همه خودتون و توانایی هاتون رو میشناسید و بهتر از هرکسی می تونین مسیر رسین به اعتماد به نفس متعادل رو برای خودتون رسم کنین  

خیلی هم خوبه که نمی تونین به جنس مخالف توجه کنین نه اون به درد سر میوفته نه شما هر کی روهم پسندید واسط بفرستین... چندبار رفتین خاستگاری درست میشین...

بهشون بگین که لطفا دایه ی مهربان تر از مادر نشین... خدا که بیشتر از همه من رو دوست داره گفته بگیر شما می گی نگیر!!!!!!!!!!!!!!!!!

البته واسطی که ایشون رو به من معرفی کرده و من رو به ایشون نه اینکه من فرستاده باشمشون...