عرض سلام و ادب
از اینکه سؤال خود را با ما در میان گذاشتید و به مجموعه ما اعتماد کردید بسیار خرسندیم.
نگرانی شما نسبت به فرزندتان را درک می‌کنم. این نگرانی شما نسبت به تربیت صحیح فرزندتان نشانگر وظیفه‌شناسی شماست و قطعا قابل تقدیر است.
هرچند سوال را خیلی به طور کلی پرسیدید و جزئیاتی از آن ارائه ندادید، ولی برای اینکه زودتر بتوانید این مسئله را حل کنید، نکاتی خدمتتان ارائه می‌شود:
1. این موضوع را به هیچ‌وجه با خود او در میان نگذارید و سعی کنید که متوجه نشود شما از این موضوع باخبرید؛ چراکه ممکن است باعت تکرار بیشتر این کار اشتباه شود. ضمنا آرامش خود را حفظ کنید و صبور باشید و هیچ گونه تغییری در رفتار از خود نشان ندهید.
2. بررسی کنید علت گرایشش به این کار چه بوده است: دسترسی به گوشی و شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی، دوستان ناباب و یا ... . پس از علتیابی، آن را مدیریت کنید.
3. پدر باید روابط دوستانه خود را با فرزند تقویت کند و با او تعامل دوستانه و منطقی داشته باشد، با او به تفریح برود و... . گاهی عامل خودارضایی، اضطراب و تنهایی است. لذا این روابط دوستانه پدر و پسری باعث تخلیه انژی منفی می‌شود و این اضطراب و استرس از بین می‌رود. همچنین پدر می‌تواند در گفتگوهای دوستانه‌ای که با فرزند دارد، بدون اینکه پسر متوجه شود پدر به انحراف او پی برده، درباره این رفتار و تبعات آن صحبت کند. البته اگر این موضوع را یک استادی (مانند روحانی مسجد، اگر با او در ارتباط است) با او در میان بگذارد بهتر است.
4. برای او کارهایی در محیط‌های سالم مهیا کنید تا مشغول باشد و نتواند زیاد به این موضوع فکر کند.
5. سعی کنید برنامه برای ورزش روزانه او داشته باشید. برای افراد در این سن، مخصوصا در ایام تابستان که مشغولیت کمتری دارند، تحرک بسیار مهم است.
6. سعی کنید فرزندتان با مسجد محل یا پایگاه بسیج ارتباط برقرار کند تا هم مشغولیتی داشته باشد و هم می‌توانید این موضوع را از طریق آگاهی‌بخشی روحانی مسجد یا مسئول پایگاه پیگیری کنید. البته نیازی نیست که بگویید فرزندتان مرتکب شده است؛ بلکه پیشنهاد دهید جهت پیشگیری از این موضوع، با فرزندتان اطلاعاتی بدهند.
7. اعتماد به نفس و عزت نفسش را تقویت کنید. سعی کنید از خوبی‌هایش مخصوصا در جمع تعریف کنید تا احساس عزت نفس کند. فردی که احساس عزت نفس می‌کند معمولا کمتر سراغ گناه می‌رود.
8. آخرین نکته دعای والدین در حق فرزند است که ان شاءالله راهگشا خواهد بود.
لطفاً بعد از انجام مشاوره، نتیجه و بازخورد آن را با ما در میان بگذارید.
درصورتی‌که نیاز به راهنمایی بیشتر دارید، می‌توانید از مشاوره تلفنی رایگان به شماره 02533130044 از ساعت 8 الی 12 استفاده نمایید.
موفق و پیروز باشید.
عرض سلام و ادب
از اینکه سؤال خود را با ما در میان گذاشتید و به مجموعه ما اعتماد کردید بسیار خرسندیم.
نگرانی شما در رابطه با فرزندتان را درک می‌کنم. در واقع در سوال شما، دو مسئله مطرح شده است: 1. دادن زدن فرزندتان هنگام درخواست چیزی؛ 2. استرس و اضطراب جدایی فرزندتان. معمولا کودکان در چنین سنینی دچار این مسائل می‌شوند.
در رابطه با داد زدن و گریه کردن فرزندتان هنگام درخواستش، بهترین راهکار همان عدم توجه شماست که در سوال اشاره کردید. اگر او با داد زدن به درخواستش برسد، قطعا همین مسیر را ادامه خواهد داد. پس نباید به داد زدن او توجهی نشان دهید. در ادامه به چند نکته اشاره می‌شود که ممکن است به تغییر این رفتار بهتر کمک کند:
1. گفتگو و آموزش: به پسرتان یاد دهید به جای اینکه برای هر چیزی داد بزند و گریه کند، چگونه می‌تواند به طور مؤدب و آرام خواسته‌های خود را بیان کند. توجه داشته باشید به جای اینکه فقط به فرزندتان بگویید چه کاری نباید انجام دهد، به او نشان دهید که چه کاری باید انجام دهد؛ برای مثال اگر فرزندتان یک بازی را می‌خواهد، به او یاد بدهید که چگونه می‌تواند به طور مودبانه از شما بخواهد. این آموزش را می‌توانید در قالب بازی یا داستان به او تفهیم کنید. همچنین می‌توانید از انیمیشن‌هایی که با این موضوع تهیه شده استفاده کنید.
2. تشویق: هرگاه فرزندتان درخواستی را به طور مناسب ارائه دهد، او را تشویق کنید و به درخواست او پاسخ دهید. این کار به فرزندتان یاد می‌دهد که با برخورد مناسب، درخواست‌های وی مورد توجه قرار می‌گیرند.
3. الگوسازی رفتار: کودکان معمولاً از والدین خود یاد می‌گیرند. بنابراین اگر شما و همسرتان به طور مرتب خواسته‌های خود را به شکل مناسب و با احترام بیان کنید، او نیز این رفتار را یاد می‌گیرد.
در رابطه با اضطراب جدایی فرزندتان نیز چند نکته خدمتتان ارائه می‌شود:
1. تقویت اعتماد به نفسو استقلال: به فرزندتان فرصت دهید تا بتواند با تجربه‌های کوچک، اعتماد به نفس خود را افزایش دهد؛ برای مثال به او اجازه دهید که کارهای کوچکی مانند پوشیدن لباس یا خوردن با قاشق را خود انجام دهد. این کار باعث تقویت استقلال او نیز می‌شود و به او کمک می‌کند تا از وابستگی‌اش به شما کاسته شود.
2. ایجاد امنیت: اطمینان دهید که پسرتان حس امنیت کافی را داشته باشد. ممکن است این احساس از جدایی، ترس از گم شدن و یا ترس از از دست دادن وسایلش ناشی شود. او را آرام کنید و به او تأکید کنید که شما همیشه در کنار او هستید و او را حمایت می‌کنید.
3. استفاده از کتاب یا فیلم: می‌توانید از داستان‌ها، کتاب‌ها یا فیلم‌هایی که به این موضوع پرداخته‌اند استفاده کنید. این مورد با توجه به علاقه کودکان به آنها و تاثیرپذیری‌شان، بسیار موثر است.
4. قرار گرفتن در موقعیت‌های جدید به طور کم کم: برای کاهش ترس از جدایی، می‌توانید پسرتان را به تدریج با فاصله گرفتن از شما آشنا کنید. شروع به کوتاه کردن فاصله بین شما و پسرتان و به تدریج افزایش آن. همچنین می‌توانید او را به بازی‌های گروهی ببرید تا با مفهوم جدایی در محیطی امن و کنترل‌شده آشنا شود.
5. تثبیت حضور: از طریق بازی و فعالیت‌های مشترک، برای کودکتان نشان دهید که شما همیشه برایش هستید. برخی از این فعالیت‌ها می‌توانند شامل بازی مشترک، خواندن داستان یا رفتن به پارک باشند.
6. آموزشاستراتژیهای مقابله با ترس: به پسرتان راه‌های مقابله با ترس و اضطراب را آموزش دهید؛ مانند تکنیک‌های تنفس عمیق، بازی با یک اسباب بازی آرام‌بخش یا بازی‌های فیزیکی.
نکته پایانی اینکه این کارها باید به تدریج و با صبر و حوصله انجام پذیرد.
لطفاً بعد از انجام مشاوره، نتیجه و بازخورد آن را با ما در میان بگذارید.
درصورتی‌که نیاز به راهنمایی بیشتر دارید، می‌توانید از مشاوره تلفنی رایگان به شماره 02533130044 از ساعت 8 الی 12 استفاده نمایید.
موفق و پیروز باشید.
عرض سلام و ادب
از اینکه سؤال خود را با ما در میان گذاشتید و به مجموعه ما اعتماد کردید بسیار خرسندیم.
نگرانی شما بابت این موضوع را متوجه هستم؛ اما باید توجه داشته باشید با توجه به اینکه دختر شما تنها 4.5 سال دارد، رفتار او طبیعی به نظر می‌رسد و این نوع وابستگی و تخیل در کودکان، هنگامی که تغییری در زندگی یکی از اطرافیان به وجود می‌آید و برای او جذاب است، همواره عادی است. البته ممکن است علت این وابستگی و تخیل نیز توجه ویژه‌ای باشد که از جانب عمه یا شوهرعمه دریافت می‌کند.
برای حل این مسئله چند راهکار خدمتتان ارائه می‌شود:
1. گفتگو با دخترتان: برای شروع، با دخترتان درباره احساساتش با خانواده عمه‌اش صحبت کنید. بفهمید چرا او به این خانواده وابسته شده است. شاید او از خانواده عمه‌اش حمایت خاصی دریافت می‌کند یا اینکه او فقط دوست دارد با آنها وقت بگذراند.
2. بحث در مورد واقعیت‌های زندگی: در سنین پایین، برخی از کودکان ممکن است مشکل در تشخیص تفاوت بین واقعیت و تخیل داشته باشند. شما می‌توانید به آرامی با دخترتان درباره این موضوع صحبت کنید و توضیح دهید که امیرحسین (شوهرعمه) در واقع داداش او نیست.
3. تقویت روابط خانوادگی: اگر احساس می‌کنید که دخترتان از خانواده اصلی خود دور شده است، وقت بیشتری با او سپری کنید؛ با بازی‌های خانوادگی، مطالعه کتاب یا حتی کمک در کارهای خانه.
4. گفتگو با خانواده عمه: با خانواده عمه‌اش درباره این موضوع صحبت کنید. آنها می‌توانند به دخترتان کمک کنند تا این فکر را درست کند و به او توضیح دهند که آنها خانواده دیگری هستند؛ اما همچنان دوست و مراقب اویند.
5. گفتگو با دیگران: اگر دیگران رفتار دخترتان را مسخره می‌کنند، با آنها صحبت کنید و ناراحتی خود را نسبت به این رفتار آنها، با ملایمت بیان نمائید. به آنها توضیح دهید کنید که این رفتار آنها ممکن است این وابستگی را ذهن دخترتان ماندگار کند.
نکته پایانی اینکه نباید هیچ‌گاه دخترتان را بابت این موضوع دعوا کنید؛ چراکه هم باعث می‌شود بیشتر نسبت به موضوع حساس شود و هم ممکن است حس تخیل او سرکوب شود. بنابراین باید کاملا با ملاطفت رفتار کنیدو ضمنا به یاد داشته باشید که این کار زمانبر است.
لطفاً بعد از انجام مشاوره، نتیجه و بازخورد آن را با ما در میان بگذارید.
درصورتی‌که نیاز به راهنمایی بیشتر دارید، می‌توانید از مشاوره تلفنی رایگان به شماره 02533130044 از ساعت 8 الی 12 استفاده نمایید.
موفق و پیروز باشید.
عرض سلام و ادب
از اینکه سؤال خود را با ما در میان گذاشتید و به مجموعه ما اعتماد کردید بسیار خرسندیم.
در رابطه با سوال شما باید عرض کنم که کارها از جانب فرزندتان کاملا عادی است و بخشی از فرایند یادگیری و رشد کودکان در این سنین از طریق تقلید است. از این طریق، کودکان اجتماعی می‌شوند و مهارت‌های جدید را می‌آموزند. این روند یادگیری، "یادگیری اجتماعی" یا "یادگیری تقلیدی" نام دارد. کودکان همواره در این سنین، تمام رفتارهای بزرگترها را تقلید می‌کنند. لذا این رفتار فرزندتان نشان می‌دهد که شما را به عنوان یک مدل و الگوی رفتاری انتخاب کرده است.
بنابراین باید این زمان را فرصتی مناسب برای تربیت صحیح فرزندتان بدانید و آن را مغتنم شمارید. شما می‌توانید از این فرصت برای آموزش مهارت‌ها و رفتارهای مثبت به دخترتان استفاده کنید؛ برای مثال اگر می‌خواهید او یاد بگیرد چگونه با دیگران با محبت و احترام رفتار کند، این رفتار را نشان دهید؛ اگر می‌خواهید او یاد بگیرد چگونه به خود اهتمام کند، نحوه مراقبت از خود را نشان دهید. این فرصت بزرگی است تا ارزش‌ها و مهارت‌هایی که می‌خواهید او یاد بگیرد را به او آموزش دهید.
با این حال باید به یاد داشت که کودکان نمی‌توانند تفاوت بین رفتارهای مناسب و غیرمناسب را بفهمند. پس می‌توانند رفتارهایی که شاید نامناسب یا ناخواسته باشد را نیز تقلید کنند. به همین دلیل، مهم است که تلاش کنید تا از نشان دادن رفتارهایی که نمی‌خواهید دخترتان تقلید کند خودداری کنید.
اگر دخترتان یک رفتار منفی را از شما تقلید کرد، می‌توانید به او یاد دهید که چگونه از اشتباهات خود یاد بگیریم و بهتر شویم.
سعی کنید به هیچ وجه ناراحت و عصبانی نشوید و اگر در رابطه با موضوعی عصبانی شدید، کاملا با آرامش و منطقی برخورد کنید.
بنابراین می‌توانید با ارائه مدل و الگوی مناسب، به او کمک کنید برای خود، شخصیتی مثبت بسازد.
لطفاً بعد از انجام مشاوره، نتیجه و بازخورد آن را با ما در میان بگذارید.
درصورتی‌که نیاز به راهنمایی بیشتر دارید، می‌توانید از مشاوره تلفنی رایگان به شماره 02533130044 از ساعت 8 الی 12 استفاده نمایید.
موفق و پیروز باشید.
عرض سلام و ارادت
پاسخ شما در لینک زیر داده شده است:
http://btid.org/node/255099
عرض سلام و ادب
از اینکه سؤال خود را با ما در میان گذاشتید و به مجموعه ما اعتماد کردید بسیار خرسندیم.
نگرانی شما نسبت به فرزندتان را درک می‌کنم. این نگرانی شما نسبت به تربیت صحیح فرزندتان نشانگر وظیفه‌شناسی شماست و قطعا قابل تقدیر است.
هرچند سوال را خیلی به طور کلی پرسیدید و جزئیاتی از آن ارائه ندادید، ولی برای اینکه زودتر بتوانید این مسئله را حل کنید، نکاتی خدمتتان ارائه می‌شود:
1. این موضوع را به هیچ‌وجه با خود او در میان نگذارید و سعی کنید که متوجه نشود شما از این موضوع باخبرید؛ چراکه ممکن است باعت تکرار بیشتر این کار اشتباه شود. ضمنا آرامش خود را حفظ کنید و صبور باشید و هیچ گونه تغییری در رفتار از خود نشان ندهید.
2. بررسی کنید علت گرایشش به این کار چه بوده است: دسترسی به گوشی و شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی، دوستان ناباب و یا ... . پس از علتیابی، آن را مدیریت کنید.
3. پدر باید روابط دوستانه خود را با فرزند تقویت کند و با او تعامل دوستانه و منطقی داشته باشد، با او به تفریح برود و... . گاهی عامل خودارضایی، اضطراب و تنهایی است. لذا این روابط دوستانه پدر و پسری باعث تخلیه انژی منفی می‌شود و این اضطراب و استرس از بین می‌رود. همچنین پدر می‌تواند در گفتگوهای دوستانه‌ای که با فرزند دارد، بدون اینکه پسر متوجه شود پدر به انحراف او پی برده، درباره این رفتار و تبعات آن صحبت کند. البته اگر این موضوع را یک استادی (مانند روحانی مسجد، اگر با او در ارتباط است) با او در میان بگذارد بهتر است.
4. برای او کارهایی در محیط‌های سالم مهیا کنید تا مشغول باشد و نتواند زیاد به این موضوع فکر کند.
5. سعی کنید برنامه برای ورزش روزانه او داشته باشید. برای افراد در این سن، مخصوصا در ایام تابستان که مشغولیت کمتری دارند، تحرک بسیار مهم است.
6. سعی کنید فرزندتان با مسجد محل یا پایگاه بسیج ارتباط برقرار کند تا هم مشغولیتی داشته باشد و هم می‌توانید این موضوع را از طریق آگاهی‌بخشی روحانی مسجد یا مسئول پایگاه پیگیری کنید. البته نیازی نیست که بگویید فرزندتان مرتکب شده است؛ بلکه پیشنهاد دهید جهت پیشگیری از این موضوع، با فرزندتان اطلاعاتی بدهند.
7. اعتماد به نفس و عزت نفسش را تقویت کنید. سعی کنید از خوبی‌هایش مخصوصا در جمع تعریف کنید تا احساس عزت نفس کند. فردی که احساس عزت نفس می‌کند معمولا کمتر سراغ گناه می‌رود.
8. آخرین نکته دعای والدین در حق فرزند است که ان شاءالله راهگشا خواهد بود.
لطفاً بعد از انجام مشاوره، نتیجه و بازخورد آن را با ما در میان بگذارید.
درصورتی‌که نیاز به راهنمایی بیشتر دارید، می‌توانید از مشاوره تلفنی رایگان به شماره 02533130044 از ساعت 8 الی 12 استفاده نمایید.
موفق و پیروز باشید.
عرض سلام و ادب
از اینکه سؤال خود را با ما در میان گذاشتید و به مجموعه ما اعتماد کردید بسیار خرسندیم.
نگرانی شما در رابطه با فرزندتان را درک می‌کنم. در واقع در سوال شما، دو مسئله مطرح شده است: 1. دادن زدن فرزندتان هنگام درخواست چیزی؛ 2. استرس و اضطراب جدایی فرزندتان. معمولا کودکان در چنین سنینی دچار این مسائل می‌شوند.
در رابطه با داد زدن و گریه کردن فرزندتان هنگام درخواستش، بهترین راهکار همان عدم توجه شماست که در سوال اشاره کردید. اگر او با داد زدن به درخواستش برسد، قطعا همین مسیر را ادامه خواهد داد. پس نباید به داد زدن او توجهی نشان دهید. در ادامه به چند نکته اشاره می‌شود که ممکن است به تغییر این رفتار بهتر کمک کند:
1. گفتگو و آموزش: به پسرتان یاد دهید به جای اینکه برای هر چیزی داد بزند و گریه کند، چگونه می‌تواند به طور مؤدب و آرام خواسته‌های خود را بیان کند. توجه داشته باشید به جای اینکه فقط به فرزندتان بگویید چه کاری نباید انجام دهد، به او نشان دهید که چه کاری باید انجام دهد؛ برای مثال اگر فرزندتان یک بازی را می‌خواهد، به او یاد بدهید که چگونه می‌تواند به طور مودبانه از شما بخواهد. این آموزش را می‌توانید در قالب بازی یا داستان به او تفهیم کنید. همچنین می‌توانید از انیمیشن‌هایی که با این موضوع تهیه شده استفاده کنید.
2. تشویق: هرگاه فرزندتان درخواستی را به طور مناسب ارائه دهد، او را تشویق کنید و به درخواست او پاسخ دهید. این کار به فرزندتان یاد می‌دهد که با برخورد مناسب، درخواست‌های وی مورد توجه قرار می‌گیرند.
3. الگوسازی رفتار: کودکان معمولاً از والدین خود یاد می‌گیرند. بنابراین اگر شما و همسرتان به طور مرتب خواسته‌های خود را به شکل مناسب و با احترام بیان کنید، او نیز این رفتار را یاد می‌گیرد.
در رابطه با اضطراب جدایی فرزندتان نیز چند نکته خدمتتان ارائه می‌شود:
1. تقویت اعتماد به نفس و استقلال: به فرزندتان فرصت دهید تا بتواند با تجربه‌های کوچک، اعتماد به نفس خود را افزایش دهد؛ برای مثال به او اجازه دهید که کارهای کوچکی مانند پوشیدن لباس یا خوردن با قاشق را خود انجام دهد. این کار باعث تقویت استقلال او نیز می‌شود و به او کمک می‌کند تا از وابستگی‌اش به شما کاسته شود.
2. ایجاد امنیت: اطمینان دهید که پسرتان حس امنیت کافی را داشته باشد. ممکن است این احساس از جدایی، ترس از گم شدن و یا ترس از از دست دادن وسایلش ناشی شود. او را آرام کنید و به او تأکید کنید که شما همیشه در کنار او هستید و او را حمایت می‌کنید.
3. استفاده از کتاب یا فیلم: می‌توانید از داستان‌ها، کتاب‌ها یا فیلم‌هایی که به این موضوع پرداخته‌اند استفاده کنید. این مورد با توجه به علاقه کودکان به آنها و تاثیرپذیری‌شان، بسیار موثر است.
4. قرار گرفتن در موقعیت‌های جدید به طور کم کم: برای کاهش ترس از جدایی، می‌توانید پسرتان را به تدریج با فاصله گرفتن از شما آشنا کنید. شروع به کوتاه کردن فاصله بین شما و پسرتان و به تدریج افزایش آن. همچنین می‌توانید او را به بازی‌های گروهی ببرید تا با مفهوم جدایی در محیطی امن و کنترل‌شده آشنا شود.
5. تثبیت حضور: از طریق بازی و فعالیت‌های مشترک، برای کودکتان نشان دهید که شما همیشه برایش هستید. برخی از این فعالیت‌ها می‌توانند شامل بازی مشترک، خواندن داستان یا رفتن به پارک باشند.
6. آموزش استراتژی‌های مقابله با ترس: به پسرتان راه‌های مقابله با ترس و اضطراب را آموزش دهید؛ مانند تکنیک‌های تنفس عمیق، بازی با یک اسباب بازی آرام‌بخش یا بازی‌های فیزیکی.
نکته پایانی اینکه این کارها باید به تدریج و با صبر و حوصله انجام پذیرد.
لطفاً بعد از انجام مشاوره، نتیجه و بازخورد آن را با ما در میان بگذارید.
درصورتی‌که نیاز به راهنمایی بیشتر دارید، می‌توانید از مشاوره تلفنی رایگان به شماره 02533130044 از ساعت 8 الی 12 استفاده نمایید.
موفق و پیروز باشید.
عرض سلام و ادب
از اینکه سؤال خود را با ما در میان گذاشتید و به مجموعه ما اعتماد کردید بسیار خرسندیم.
نگرانی شما بابت این موضوع را متوجه هستم؛ اما باید توجه داشته باشید با توجه به اینکه دختر شما تنها 4.5 سال دارد، رفتار او طبیعی به نظر می‌رسد و این نوع وابستگی و تخیل در کودکان، هنگامی که تغییری در زندگی یکی از اطرافیان به وجود می‌آید و برای او جذاب است، همواره عادی است. البته ممکن است علت این وابستگی و تخیل نیز توجه ویژه‌ای باشد که از جانب عمه یا شوهرعمه دریافت می‌کند.
برای حل این مسئله چند راهکار خدمتتان ارائه می‌شود:
1. گفتگو با دخترتان: برای شروع، با دخترتان درباره احساساتش با خانواده عمه‌اش صحبت کنید. بفهمید چرا او به این خانواده وابسته شده است. شاید او از خانواده عمه‌اش حمایت خاصی دریافت می‌کند یا اینکه او فقط دوست دارد با آنها وقت بگذراند.
2. بحث در مورد واقعیت‌های زندگی: در سنین پایین، برخی از کودکان ممکن است مشکل در تشخیص تفاوت بین واقعیت و تخیل داشته باشند. شما می‌توانید به آرامی با دخترتان درباره این موضوع صحبت کنید و توضیح دهید که امیرحسین (شوهرعمه) در واقع داداش او نیست.
3. تقویت روابط خانوادگی: اگر احساس می‌کنید که دخترتان از خانواده اصلی خود دور شده است، وقت بیشتری با او سپری کنید؛ با بازی‌های خانوادگی، مطالعه کتاب یا حتی کمک در کارهای خانه.
4. گفتگو با خانواده عمه: با خانواده عمه‌اش درباره این موضوع صحبت کنید. آنها می‌توانند به دخترتان کمک کنند تا این فکر را درست کند و به او توضیح دهند که آنها خانواده دیگری هستند؛ اما همچنان دوست و مراقب اویند.
5. گفتگو با دیگران: اگر دیگران رفتار دخترتان را مسخره می‌کنند، با آنها صحبت کنید و ناراحتی خود را نسبت به این رفتار آنها، با ملایمت بیان نمائید. به آنها توضیح دهید کنید که این رفتار آنها ممکن است این وابستگی را ذهن دخترتان ماندگار کند.
نکته پایانی اینکه نباید هیچ‌گاه دخترتان را بابت این موضوع دعوا کنید؛ چراکه هم باعث می‌شود بیشتر نسبت به موضوع حساس شود و هم ممکن است حس تخیل او سرکوب شود. بنابراین باید کاملا با ملاطفت رفتار کنیدو ضمنا به یاد داشته باشید که این کار زمانبر است.
لطفاً بعد از انجام مشاوره، نتیجه و بازخورد آن را با ما در میان بگذارید.
درصورتی‌که نیاز به راهنمایی بیشتر دارید، می‌توانید از مشاوره تلفنی رایگان به شماره 02533130044 از ساعت 8 الی 12 استفاده نمایید.
موفق و پیروز باشید.
عرض سلام و ادب
از اینکه سؤال خود را با ما در میان گذاشتید و به مجموعه ما اعتماد کردید بسیار خرسندیم.
در رابطه با سوال شما باید عرض کنم که کارها از جانب فرزندتان کاملا عادی است و بخشی از فرایند یادگیری و رشد کودکان در این سنین از طریق تقلید است. از این طریق، کودکان اجتماعی می‌شوند و مهارت‌های جدید را می‌آموزند. این روند یادگیری، "یادگیری اجتماعی" یا "یادگیری تقلیدی" نام دارد. کودکان همواره در این سنین، تمام رفتارهای بزرگترها را تقلید می‌کنند. لذا این رفتار فرزندتان نشان می‌دهد که شما را به عنوان یک مدل و الگوی رفتاری انتخاب کرده است.
بنابراین باید این زمان را فرصتی مناسب برای تربیت صحیح فرزندتان بدانید و آن را مغتنم شمارید. شما می‌توانید از این فرصت برای آموزش مهارت‌ها و رفتارهای مثبت به دخترتان استفاده کنید؛ برای مثال اگر می‌خواهید او یاد بگیرد چگونه با دیگران با محبت و احترام رفتار کند، این رفتار را نشان دهید؛ اگر می‌خواهید او یاد بگیرد چگونه به خود اهتمام کند، نحوه مراقبت از خود را نشان دهید. این فرصت بزرگی است تا ارزش‌ها و مهارت‌هایی که می‌خواهید او یاد بگیرد را به او آموزش دهید.
با این حال باید به یاد داشت که کودکان نمی‌توانند تفاوت بین رفتارهای مناسب و غیرمناسب را بفهمند. پس می‌توانند رفتارهایی که شاید نامناسب یا ناخواسته باشد را نیز تقلید کنند. به همین دلیل، مهم است که تلاش کنید تا از نشان دادن رفتارهایی که نمی‌خواهید دخترتان تقلید کند خودداری کنید.
اگر دخترتان یک رفتار منفی را از شما تقلید کرد، می‌توانید به او یاد دهید که چگونه از اشتباهات خود یاد بگیریم و بهتر شویم.
سعی کنید به هیچ وجه ناراحت و عصبانی نشوید و اگر در رابطه با موضوعی عصبانی شدید، کاملا با آرامش و منطقی برخورد کنید.
بنابراین می‌توانید با ارائه مدل و الگوی مناسب، به او کمک کنید برای خود، شخصیتی مثبت بسازد.
لطفاً بعد از انجام مشاوره، نتیجه و بازخورد آن را با ما در میان بگذارید.
درصورتی‌که نیاز به راهنمایی بیشتر دارید، می‌توانید از مشاوره تلفنی رایگان به شماره 02533130044 از ساعت 8 الی 12 استفاده نمایید.
موفق و پیروز باشید.
صفحه‌ها