چکیده:صورت خدادادی بین زن و مرد است (که برای شکل گیری ازدواج لازم است) خواه نا خواه به طرف رابطه ی حضوری و گناه کشیده خواهد شد و دچار آسیب های گسترده روحی و روانی و چه بسا جسمی خواهد شد.
گاهی برخی افراد با توجیهات مختلف می خواهند روابط خود را با جنس مخالف موجه جلوه دهند و به بهانه ی اینکه رابطه شان فقط جنبه ی درد دل دارد و غیر حضوری و تلفنی است و هیچ میل و شهوتی در آن وجود ندارد و این در حالی است ذات انسان طوری خلق شده که حتی فکر کردن به جنس مخالف و تصور او جنبه ی تحریکی دارد، و نهی این سخن غیر منطقی است و هیچ انسان عاقلی نمی تواند بگوید من در رابطه (دوستانه و عاطفی) با جنس مخالف به گناه آلوده نمی شوم.
یکی از دلایلی که دین انسان را از روابط بی چارچوب و خارج از شرع با جنس مخالف نهی می کند امکان آلوده شدن به گناه است چرا که انسان بدلیل غریزه ی جنسی و کششی که به صورت خدادادی بین زن و مرد است (که برای شکل گیری ازدواج لازم است) خواه نا خواه به طرف رابطه ی حضوری و گناه کشیده خواهد شد و دچار آسیب های گسترده روحی و روانی و چه بسا جسمی خواهد شد.
در همین راستا نامه ای از انجمن بدست ما رسیده که در اینجا بیان می کنیم:
سلام/ اگر با دختری فقط و فقط به قصد درد و دل دوست شویم و هوا هوس و لذتی در میان نباشد آیا اشکالی دارد؟ لطفا بنده را راهنمایی کنید.
پاسخ:
زندگی بر اساس واقعیت پایدار است، و نیازها و امیال انسان هم بر خواسته و شکل گرفته از طبیعت فطری اوست. هر وجودی که که در این عالم خلق شده نسبت به ساختار ذاتی اش ویژگی های دارد که نمی توان آن را از او جدا کرد، مثلا: ویژگی آتش سوزندان است و کسی نمی تواند این ویژگی را انکار کند و ویژگی آب یخ خنک بودن آن است و... انسان هم همین طوری است، یعنی یک سری ویژگی های ذاتی دارد که نمی تواند آن را انکار کند. همین میل و کشش به جنس مخالف یکی از ویژگی های ذاتی انسان است.
زنان مظهر ناز و مردان مظهر نیازاند و این یکی از ویژگی های اساسی اوست. حال اگر با این مبنا منکر مصون ماندن از خطرات این رابطه اعم از عاطفی و جنسی و... باشیم، به یقین در اشتباهیم.
وقتی وجود هر یک از طرفین نسبت به دیگری جذاب و دوست داشتنی باشد، طبیعتا جاذبه و تمایل بیشتر بین طرفین برقرار خواهد شد، و چه بسا کنترل این رابطه سخت و غیر قابل تحمل شود. در عین اینکه برقرار کردن رابطه دوستی با جنس مخالف از نگاه شرع حرام است.
قرآن کریم می فرماید:
« قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ۚ ذَٰلِكَ أَزْكَىٰ لَهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ ؛ به مردان مؤمن بگو : چشمان خود را (از آنچه حرام است مانند ديدن زنان نامحرم و عورت ديگران) فرو بندند ، و شرمگاه خود را حفظ كنند ، اين براى آنان پاكيزه تر است ، قطعاً خدا به كارهايى كه انجام مىدهند ، آگاه است.»(نور: ۳۰)
وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا يُبْدينَ زينَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلي جُيُوبِهِنَّ وَ « لا يُبْدينَ زينَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبائِهِنَّ أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَني إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَني أَخَواتِهِنَّ أَوْ نِسائِهِنَّ ...؛ و به زنان با ایمان بگو چشمهای خود را ( از نگاه هوس آلود ) فروگیرند ، و دامان خویش را حفظ کنند و زینت خود را جز آن مقدار که نمایان است آشکار ننمایند و (اطراف) روسری های خود را بر سینه خود افکنند (تا گردن و سینه با آن پوشانده شود)، و زینت خود را آشکار نسازند مگر برای شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدر شوهرانشان، یا پسرانشان، یا پسران همسرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان هم کیششان...» (نور: ۳۱)
تاکید قرآن بر رعایت نگاه و دستور به حفظ روابط سالم و به دور از گناه بین مردان و زنان، می تواند شاهد قوی بر حرمت چنین روابطی بین دو جنس مخالف (نامحرم) باشد.
در عین حال از نگاه رواشناختی؛ چنین روابط خارج از ازدواج صحیح نیست و آسیب های جدی را به همراه خواهد داشت. برای نمونه دلبستگی های عاطفی شدید و عدم تحمل دوری همدیگر, خصوصا زمانی که بنا به دلایل مختلف وصال انجام نگیرد. از این رو بهتر است که بدون عقد شرعی صحیح هیچ رابطه ای شکل نگیرد.
این بحث را در انجمن دنبال کنید: درد و دل با جنس مخالف!