مطالب دوستان a.mehri

با سلام و احترام قبل از پاسخ به سوال شما لازم هست چند نکته را خدمت شما عرض کنم: الف: اگر انسان اطمینان داشته باشد که حضورش در مکانی سبب انحراف و به گناه افتادن وی می‌شود نباید در آن مکان حضور داشته باشد و اگر هست باید از آنجا هجرت و کوچ کند آنچنان که خدای متعال می‌فرماید: «إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُوا فِيمَ كُنْتُمْ ۖ قَالُوا كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الْأَرْضِ ۚ قَالُوا أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُوا فِيهَا ۚ فَأُولَٰئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ وَسَاءَتْ مَصِيرًا[نساء/97] آنان که فرشتگان، جانشان را در حالی که ظالم به خود بوده‌اند می‌گیرند، از آنها پرسند که در چه کار بودید؟ پاسخ دهند که ما در روی زمین مردمی ضعیف و ناتوان بودیم. فرشتگان گویند: آیا زمین خدا پهناور نبود که در آن هجرت کنید؟! و مأوای ایشان جهنم است و آن بد جایگاه بازگشتی است.» ب: اینکه خدای متعال انسان را مختار خلق کرده است، یعنی اختیار داده است که خود انسان مسیر صحیح را پیدا کرده و در آن گام نهد. ج: تمام انسان‌ها در مقابل یکدیگر وظیفه دارند، به همین خاطر روز قیامت خدای متعال تمام انسان‌ها را جمع می‌کند تا نسبت به حقوقی که نسبت به یکدیگر داشته‌اند و کوتاهی کرده‌اند پاسخگو باشند. باتوجه به این سه نکته به پاسخ سوال شما می‌پردازیم. اگر شما یقیین صد در صد دارید که فرزند شما در آن کشور دچار انحراف می‌شوند و ایمان خویش را از دست خواهد داد در این صورت شما در گناه فرزند خویش شریک هستید گرچه این موضوع چیزی از گناه فرزند کم نخواهد کرد. البته لازم است به این نکته توجه کنید که صرف حضور یک فرد در کشور خارجی سبب چنین انحرافی نمی‌شود زیرا افراد زیادی به کشورهای غربی مهاجرت کرده‌اند و زمانی که بازگشته‌اند حقانیت آموزه های اسلام برای آنها آشکارتر شده است و با ایمان مستحکم‌تری تسلیم فرامین اسلام شده‌اند، مانند خانم دکتر طناز بحری که مدت طولانی در هلند درس خواندن ولی محیط فاسد آنجا سبب انحراف ایشان نشده بود در حقیقت این موضوع بر اساس اشخاص متفاوت است و نمی‌توان برای تمام افراد یک نسخه را تجویز کرد، هر کسی باید شرائط و ویژگی های روحی خویش را ببیند و سپس تصمیم بگیرد. اما در مورد قسمت دوم سوال شما لازم است به این نکته دقت کنیم که از دیدگاه اسلام تمام افراد در اصل خلقت خویش دارای عزت و احترام هستند و برابرند آنچنان که خدای متعال می‌فرماید: «وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ[اسراء/70] به یقین فرزندان آدم را کرامت دادیم.» ولی از جهت معنوی این گونه نیست زیرا خدای متعال صریحاً می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَىٰ وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا ۚ إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ[حجرات/13] ای مردم، ما همه شما را نخست از مرد و زنی آفریدیم و آن گاه شعبه‌های بسیار و فرق مختلف گردانیدیم تا یکدیگر را بشناسید، همانا بزرگوار و با افتخارترین شما نزد خدا با تقواترین شمایند، همانا خدا کاملا دانا و آگاه است.» از جهت مادی نیز که واضح است که همه انسان‌ها نمی‌توانند در یک حد باشند چون هم نظام‌های اجتماعی به هم می‌ریزد و هم استعدادهای انسانی متفاوت است، به عنوان مثال فرض کنید که همه مردم جامعه متخصص مغز و اعصاب بودند بعد چه کسی پاکبان باشد!؟ چه کسی نانوان وا باشد!؟ و  ... در حالی که جامعه اقتضا میکند که تمام این افراد وجود داشته باشند و هر کسی بر اساس استعاد خودش و شرائطی که دارد یکی از این مسیرها را انتخاب کند. اما در مورد بخش سوم سوال شما، پیامبران الهی همیشه دعوت کننده به حق بوده‌اند، به همین خاطر مردم را به سوی حق دعوت می‌کرده‌اند ولی این دعوت اختیار انسان‌ها را مختل نمی‌کرده است بلکه مردم خودشان باید مسیر صحیح را انتخاب کنند به همین خاطر خدای متعال در آیات متعددی از قرآن مجید پیامبران الهی را به عنوان راهنما و ... بیان می‌کرده است به عنوان نمونه می‌فرماید: «فَذَکِّرْ إِنَّما أَنْتَ مُذَکِّرٌ [غاشیه/21] پس تذکر ده ، که تو ( به عنوان رسول ) تنها تذکردهنده ای.» و این دعوت پیامبران به معنای جبر انسان‌ها نیست، بلکه تمام انسان‌ها اختیار دارند که مسیر صحیح خویش را انتخاب کنند.   امیدوارم که زندگی شما همیشه پر از احساس حضور خدای متعال باشد. موفق باشید.

سلام علکیم در نظریه تکامل سخن اصلی خلق مرحله به مرحله بشر نیست، بلکه موضوع اصلی چگونگی طی این مراحل است، و گرنه خود قرآن مجید نیز به طی خلق مرحله به مرحله بشر اشاره دارد آنچنان که می‌فرماید: «هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ تُراب ثُمَّ مِنْ نُطْفَة ثُمَّ مِنْ عَلَقَة ثُمَّ یُخْرِجُکُمْ طِفْلاً ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ ثُمَّ لِتَکُونُوا شُیُوخاً وَ مِنْکُمْ مَنْ یُتَوَفّى مِنْ قَبْلُ وَ لِتَبْلُغُوا أَجَلاً مُسَمًّى وَ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ[غافر/67] «او کسى است که شما را از خاک آفرید، سپس از نطفه، بعد از علقه (چیزى شبیه به خون منعقد)، بعد شما را به صورت طفلى از شکم مادر بیرون مى فرستد، سپس به مرحله کمال و قوت و توانائى مى رسید، بعد از آن به مرحله پیرى، هر چند گروهى از شما پیش از رسیدن به این مرحله ، مى میرند و هدف آن است که به سرآمد عمر خود برسید، شاید تعقل کنید.» و این آیه از قرآ ن نیز که شما به آن اشاره کردید نظر به این آیه دارد.  

با سلام و احترام بلکه برای کسی که چنین تخیلاتی انجام میدهد چنین آثاری نیز وجود دارد بلکه چون چنین فردی استمناء را انجام می‌دهد آثار مخرب بیشتری بر وی وارد می‌شود برای مطالعه در این زمینه می‌توانید به این مطلب مراجعه کنید. اعتراف علم به آثار ویران‌گر استمناء

با سلام و احترام از خدای متعال برای مادر بزرگوارتان مغفرت و گذشت خواستاریم، ان شاء الله با حضرت فاطمه زهرا(سلام‌الله‌علیها) محشور باشند و از شفاعت ایشان بهره مند شوند. اما در مورد سوالی که مطرح کردید، لازم است ابتدا به ماهیت دنیا اشاره‌ای بکنیم، دنیا بستری است که خدای متعال برای انسان‌ها قرار داده است که تا در آن برای سرای آخرت خویش کوله باری برداشته تا به آن سرمنزل مقصود برسند. از این‌رو خدای متعال برای اساس حکمت و مصلحت مسیرهای مختلف برای بشر قرار می‌دهد و هرکدام را به نحوی مورد آزمایش قرار می‌دهد، تا در این مسیر هر شخصی بر  اساس انتخاب خویش بهترین توشه را بردارد. که این آزمایش‌ها برای افراد دیندار سبب رشد است و برای افراد غیر دیندار سبب گمراهی است. یکی از این امتحانات الهی، بلاها و مشکلاتی است که در زندگی بشر به وجود می‌آید که بر اساس روایت معمولاً در زندگی افراد مؤمن بیشتر است.( اصول کافی(ط-الاسلامیه) ، ج2 ،ص258(باب شدة ابلاء المومن حدیث25) به همین خاطر ما دقیقاً نمیدانیم که چرا خدای متعال یک نفر را بیمار می‌کند یا عمری را کوتاه یا بلند می‌کند گرچه در روایات به عواملی برای این موضوعات اشاره شده است عواملی مانند صدقه دادن، صله رحم و ... اما اینکه فرمودید مادر گرامی شما در آخر عمر شریفشان دچار بیماری شده و سختی کشیده‌اند، مطمئن باشید این بیماری و سختی برای ایشان خیر و برکت بوده است که ان شاء الله در روز قیامت پاداش آن را خواهند دید آنچنان که روایات متعددی به این موضوع اشاره دارد، که به عنوان نمونه به چند مورد اشاره می‌کنیم: امام صادق(علیه‌السلام) فرمودند: در بهشت مقام و منزلتی وجود دارد که هیچ بنده ای به آن نرسد ، مگر به درد و بیماری ای که در بدنش حادث شود. (اصول کافی(ط-الاسلامیه) ، ج2 ،ص255 ؛باب شدة ابلاء المومن حدیث 14) امام باقر(علیه‌السلام): خداوند تبارک و تعالی چون بنده ای را دوست دارد در بلا و مصیبتش غرقه سازد و باران گرفتاری بر سرش فرود آرد و آنگاه که این بنده خدا را بخواند فرماید : لبیک بنده ی من ! بی شک اگر بخواهم خواسته ات را زود اجابت کنم می توانم اما اگر بخواهم آن را برایت اندوخته سازم این برای تو بهتر است[همان،حدیث7] و به طور قطع شما نیز که در مقابل این مصیبت صبر نشان داده‌اید از لطف الهی بهره‌مند خواهید شد. ان شاء الله