آخوند، واژه‌ای فارسی، به معنی دانشمند، پیشوای دینی و معلم است که نخستین مورد كاربرد این واژه در ایران، به مثابه عنوانی احترام‌آمیز برای روحانیون دانشمند، به دوره تیموریان مربوط می‌شود.
در عصر قاجار كاربرد این كلمه گسترش بیش‌تری یافت و شامل مدرسان مكتب‌خانه‌ها نیز گردید و در میان دانشمندان آن روزگار هنوز جایگاهی والا داشت.
به عنوان مثال ملا محمدکاظم خراسانی، مشهورترین فقیه و مدرس پایان دوره قاجار، آخوند نامیده می‌شد.
اكنون این كلمه به گونه عام برای روحانیون به‌كار می‌رود
Pages