خاطراتی از حجت الاسلام غلام‌علی مهربان، از روحانیان رزمی تبلیغی: سال 1359 زمان آغاز جنگ تحمیلی مدیر کل آموزش عشایر بودم، زمان وزارت آموزش و پروش دکتر باهنر بود.
ادامه تحصیل در جبهه:
خاطراتی از حجت الاسلام غلام‌علی مهربان، از روحانیان رزمی تبلیغی: سال 1359 زمان آغاز جنگ تحمیلی مدیر کل آموزش عشایر بودم، زمان وزارت آموزش و پروش دکتر باهنر بود، یکی از معلمان عشایری بدون اجازه به جبهه رفته بود و این موضوع برای ایشان غیبت محسوب می شد، خبر شهادت وی به ما رسید و بسیار ناراحت شدم.
من نیز با وجود مسؤولیتی که داشتم تصمیم گرفتم به جبهه بروم، آقای مظفری نژاد که معاونم بود را جایگزین خودم کرده و به جبهه رفتم.
زمانی که خرمشهر و آبادان تازه سقوط کرده بود، اولین سفرم به جبهه بود.
در جبهه به سنگری رفتم که بچه ها روی دریچه ها پتو زده بودند و زیر فانوس درس می خواندند و آن صحنه جرقه ای شد برای اینکه برای اولین بار طرح ادامه تحصیل در جبهه را اجرایی کنم.نزد آقای بلادیان مدیر کل آموزش و پرورش اهواز رفتم و موضوع را برایش بیان کردم.
وی گفت اگر در سنگری در خط مقدم تعدادی دانش آموز باشد، من حاضرم برای آموزش آن ها دبیر بفرستم. این طور شد که در تیپ المهدی اولین کلاس برگزار شد.
امکانات برای برگزاری کلاس فراهم نبود، تعداد 13 چادر از سازمان آموزش و پرورش عشایر تهیه کردیم که یکی از این کلاس ها کلاس عشایری و بقیه آن دبیرستان بود.در همان دوران یک گلوله توپ به زاغه مهمات کنار کلاس هایمان خورد و 2 نفر از دانش آموزانمان شهید شدند که یکی از آن‌ها علی اکبر قناعتیان بود که مچ دستش کوتاه بود اما بهترین تیراندازی را داشت و در مسابقات تیراندازی تیپ اول شده بود. این مسأله ادامه پیدا کرد تا سال 62 و 63 که در«امیدیه» یکی از شهرهای استان خوزستان 16 کلاس راهنمایی به راه افتاد، و پسر من هم ـ که شهید شد ـ در این کلاس ها شرکت می کرد.
در فروردین سال 63، وزیر آموزش و پرورش پیشنهاد پذیرفتن مدیر کلی تربیت معلم را به من داد.
من به تهران رفتم و وزیر آموزش و پرورش طرح ادامه تحصیل در جبهه را دید و این طرح را در همه مناطق عملیاتی برقرار کرد.
برگزاری نمایشگاه کتاب در دشت عباس:
با وجود پرداختن به طرح ادامه تحصیل در جبهه، کارهای تبلیغاتی ما در تیپ المهدی که زیر مجموعه لشکر فجر بود ادامه داشت. برای رزمندگان در جبهه به سخنرانی می پرداختم و در سالروز شهادت شهید مطهری برنامه ریزی کردیم و یک نمایشگاه کتاب در سر سه راهی ابوغریب در دشت عباس به راه انداختیم.
ما نزدیک 800 هزار تومان کتاب تهیه کردیم و آن را با 50 درصد تخفیف به رزمندگان فروختیم، این طرح با استقبال رزمندگان همراه شد و کتاب هایی که آورده بودیم به سرعت تمام شد.
حضور آیت الله جوادی و آیت الله فاضل لنکرانی در جبهه:
همچنین یکبار در جبهه اقدام به برگزاری سمینار تهذیب کردم؛ قصدمان این بود که فرماندهان لشکرها در آن شرکت کنند، در ابتدا با آن مخالفت هایی شد و دلیلشان این بود که ممکن است موشکی بیاید و همه فرماندهان را یک جا به شهادت برساند.
این سمینار، سمینار عجیبی بود و آیت الله جوادی آملی، آیت الله فاضل لنکرانی، آیت الله کریمی جهرمی، آیت الله موسوی جزایری و آیت الله شب زنده دار در آن شرکت کردند که هر کدام سه سخنرانی در آن انجام دادند و موضوع سخنرانی آنان اخلاق رزمندگان و توجه به اثر ایمان و اخلاق در جبهه بود.
طنین صدای این سخنران تأثیر خودش را می گذاشت:
پس از آن حاج آقای مرادی که مسؤول تبلیغات جبهه و جنگ بودند پس از برگزاری این سمینار گفتند که شما برای 6 ماه جبهه را تقویت کردید. با آیت الله شب زنده دار، آیت الله فاضل، آیت الله جوادی آملی به طرف زبیدات عراق رفتیم.
شهری که به تصرف بچه های خودمان درآمده بود. به آن ها گفتم شما می توانید بدون گذرنامه وارد عراق بشوید، آن ها وارد شدند و در عراق دو رکعت نماز شکر خواندند.
به یاد دارم که آیت الله شب زنده دار در قنوت نماز شکرش می گفت«خدایا خدایا خمینی را نگه دار».
عشق یک نوجوان به أباعبدالله الحسین:
در عملیات والفجر4 یکی از روحانیون در جمع رزمندگان درباره مقام شهید سخنرانی کرده بود و این را گفته بود که شهید زمان قبض روح سرش در دامن حورالعین است.
یکی از رزمندگان نوجوانی که در جلسه حضور داشت، به گریه افتاده بود و گریه اش شدید شده بود. به گفته بودند که چرا گریه می کنی؟ جواب داده بود من از شهرم این همه راه آمده ام که موقع شهادت سرم در دامن أباعبدالله باشد، من برای حورالعین نیامده ام.
منبع: خبرگزاری رسا
به نقل از سایت ذی طوی