سلام علیکم
از حضور شما و اعتماد به ما تشکر میکنم
اینکه یک نفر جمله ای را در یک گروه بگذارد نمیتوان بر اساس آن، فرد را قضاوت کرد و یا یک حکم کلی برای همه خانم ها در نظر گرفت. اینکه آن خانم به چه منظوری و در چه شرایطی چنین جمله ای به کار برده است خیلی مهم می باشد در حالی که در اینجا معلوم نیست. اگر چه این جمله میتواند بخشی از اعتقاد او باشد اما گاهی افراد در گروه ها برای بحث و جدل با یکدیگر حرفهایی میزنند که شاید به آن اعتقادی نداشته باشند و این مساله برای ما قابل تشخیص نیست. بنابراین نظر دادن و بیان احتمالات و تحلیل ذهنی کار را به جایی نمی رساند.
آنچه می تواند به شما کمک کند توجه به مطالب زیر است.
اولا بدانیم چنین نیست که همه خانم ها چنین اعتقادی دارند، بله ممکن است برخی خانمها چنین اعتقادی داشته باشند که یک مساله جزیی و فردی است و نه عمومی و کلی.
دوما اگر فردی چنین دیدگاهی دارد اگر به خاطر جدل کردن و یا رد کردن دیگران نباشد، بلکه برخاسته از اعتقاد او باشد، حکایت از ارزشهای زندگی آن فرد دارد که این مساله در بحث ازدواج خیلی اهمیت پیدا میکند.
همه افراد ارزش های خاص خودشان را دارند، ممکن است فردی برای او پول به عنوان ارزش زندگی اش باشد یا فردی کسب علم و معنویت و دینداری به عنوان ارزشهای زندگی اش انتخاب کرده باشد، دیگری داشتن امکانات رفاهی و برتر بودن نسبت به دیگران برایش ارزش باشد و ... هر کدام از اینها که به عنوان ارزشهای زندگی در فردی وجود داشته باشد، بر اساس همان ارزشها، رفتارهای فرد هم شکل می گیرد. یعنی کسی که فقط پول و مادیات برایش ارزش باشد فخر میفروشد و به هر دری میزند تا بتواند حریصانه به بالاترین حد در ارزشهایش برسد، و اگرکسی دینداری و آخرت گرایی به عنوان ارزشهای زندگی اش پذیرفته باشد سعی میکند با عمل به دستورات دین به بالاترین حد در ارزشهای خود برسد.
نکته سوم اینکه یکی دیگر از عواملی که رفتارها و گفتار ما را شکل میدهد ویژگیهای شخصیتی است مثلا افرادی که خود شیفته و متکبر هستند رفتارهای متکبرانه دارند و فخر فروشی میکنند. و یا افرادی که احساس حقارت و خود کم بینی دارند سعی میکنند با اینگونه مسایل حس حقارت خود را جبران کنند. که گفتن این جملات میتواند نشانه های باشد برای بررسی بیشتر این مساله.
نکته چهارم: آنچه دراین میان مهمه اینه که اولا ضرورتی ندارد که ما بخواهیم دیگران را بی جهت و بدون علم و از روی ظاهر قضاوت کنیم دوما بدانیم برای چه منظوری میخواهیم دیگران را قضاوت کنیم؟ و اگر این قضاوت کردن لازم هست لازم است که از راه های صحیح و گفتگو با او با واقعیت او آشنا شد نه از روی ظاهر و فقط بیان یک جمله. مثلا قصد ازدواج با کسی داریم، میخواهیم یک عمر با او زندگی کنیم، اینجا لازم است با شخصیت او آشنا بشویم، آن وقت اگر فرد مورد نظر این جمله را بگوید خیلی مهمه که بررسی کنیم که چرا چنین جمله ای را گفته است آن وقت لازم می شود با گفتگو با خود فرد زوایای پنهان این مساله را بیرون کشید و از واقعیت آن فرد آگاه شد، سپس میزان تناسب ویژگیهای شخصیتی و تناسب در ارزشهای او را با فردی که قصد ازدواج با او دارد را نیز مورد بررسی قرار داد و بر اساس آن تصمیمات لازم گرفته شود.
گاهی اوقات گفتن این جمله برخاسته از خطاهای شناختی و تحریفات شناختی است مثلا خوشبختی را در داشتن بهترین امکانات میدانند و ... که برای رفع این مساله لازم است این فکر به چالش کشیده شود و افکار صحیح جایگزین آن کرد.
نکته آخر اینکه در بحث ازدواج این افکار و اعتقاد که « بهترین خونه و ماشین تو بالاشهر دارم همسرمی‌خوام چیکار» اگر از روی اعتقاد باشد حکایت از عدم آمادگی کافی فرد برای ازدواج دارد که ازدواج با او در چنین شرایطی احتمالا به شکست منجر خواهد شد.
موفق باشید.
سلام علیکم
غم از دست دادن پدر خیلی سخته و همین میتونه عاملی باشه برای ایجاد غم و افسردگی در بازماندگان، امیدواریم بتوانید هر چه سریعتر بر مشکلاتتون غلبه کنید.
داشتن حالات غم و شادی در همه انسانها وجود دارد و کاملا طبیعی است، اما گاهی وقتها این حالات به دلایل مختلف از لحاظ شدت و مدت زیاد می شود که به عنوان یک مشکل و اختلال مطرح می شود. زمانی که این اتفاق ایجاد شد لازم است فرد تحت درمان قرار بگیرد، بهترین درمان برای اختلالات روانپزشکی همچون افسردگی، دوقطبی و... درمان دارویی و روانشناختی همراه با هم است. اگر شما فقط درمان دارویی را دنبال کنید با قطع دارو مشکل دوباره عود میکند، لذا لازم است با استفاده از دارو شرایط را کنترل کنید و با استفاده از تکنیکهای روانشناختی مشکل را درمان نمایید.
معمولا در مورد ازدواج افرادی که دارای یک مشکل یا اختلال روانشناسی یا روانپزشکی هستند توصیه میکنیم ابتدا درمان را آغاز کنند و زمانی که بهبودی نسبی پیدا کردند و به تشخیص روانشناس روند بهبودی او تایید شد آنگاه زمان مناسب برای ازدواج خواهد بود.
حال در مورد سوال شما این نکته را عرض کنم که اولا ازدواج حق مسلم شماست و کسی نمیتواند شما را ازدواج منع کند اما با توجه به احتمال بروز مشکل در زندگی مشترک آینده توصیه میکنیم ابتدا به دنبال درمان دارویی و روانشناختی باشید تا ان شاالله بهبود پیدا کنید، آنگاه بحث ازدواج را دنبال نمایید، در این صورت این که بخواهید با فرد دارای مشکل و یا اختلال، ازدواج کنید کاملا رد می شود. خب ازدواج کردن فردی که دارای مشکل روانپزشکی است با فردی دیگر که همین شرایط را دارد نه تنها مناسب نیست بلکه مشکلات آینده را بیشتر خواهد کرد.
اما در مورد اینکه این مساله چه زمانی و چگونه به خواستگار خود بگویید، لازم است شما خواستگارانی که به شما مراجعه میکنند را رد نکنید، زمانی که آمدند لزومی ندارد همان اول کار از این مشکل سخن به میان بیاورید. بلکه مانند هر جلسه خواستگاری دیگر روند جلسه را پیش ببرید اگر همان اوایل به تفاهم نرسیدید و یا همدیگر را نپسندیدید که هیچ؛ اما اگر جلسه پیش رفت و تفاهماتی بود در جلسه سوم و چهارم میتوانید به این مساله اشاره کنید؛ البته دو نکته مهم وجود دارد یکی اینکه شما به صورت علمی و دقیق از اختلال خودتون آگاهی داشته باشید تا بتوانید به درستی اطلاعاتی از آن اختلال و روند درمان خودتان را منتقل کنید و دیگری اینکه به خواستگارتان پیشنهاد بدید در مورد این مشکل و روند درمان تحقیق کند و حتی به او بگویید که شما میتوانید از دکتر یا روانشناس من این مساله را پیگیری کنید و سوالات خودتون را بپرسید و در نهایت تصمیم خودتون رو بگیرید.
نکته مهم بعدی این است که باید دقت کنید که در انتخاب همسر دچار دو اشتباه اساسی نشوید یکی این اشتباه که ممکنه شما به خاطر این اختلال از بسیاری از ملاکهای اصلی خود بگذرید و کوتاه بیایید و قصد داشته باشید هر چه سریعتر ازدواج کنید و به هر موردی پاسخ مثبت بدهید و یا حتی به افرادی که دارای مشکل هستند پاسخ مثبت بدهید چرا که در ادامه زندگی دچار مشکل و ناسازگاری می شوید و اشتباه دوم این است که ممکنه شما انتظارات زیاد و ملاکهای سخت گیرانه زیادی داشته باشید که این هم خلاف واقعیت هست به هر حال باید شرایط خودتون را درک کنید و توقعات و انتظارات خودتون را متناسب با همین شرایط کنید و انتظارات بالا و افراطی نداشته باشید.
مساله بعدی که فرمودید: «به نظر شما باید با یه کسی که خودش مشکل داره ازدواج کنم بهتره یا بارداری سالم هم میشه» چندان متوجه منظورتان نشدیم البته در مورد قسمت اول سوال که «آیا باید با کسی که خودش مشکل دارد ازدواج کنم؟»،در بالا توضیحات لازم را عرض کردم، در مورد قسمت دوم سوال هم اگر منظورتان این است که آیا با وجود چنین اختلالی بارداری اتفاق خواهد افتاد یا نه؟ عرض میکنم که این اختلال در بارداری دخیل نیست و مانع از بارداری نمیشود. البته نکته مهمی وجود دارد که هم شما و هم همسرآینده شما باید از آن آگاه باشد و به درستی تصمیم بگیرد و آن مساله این است که عامل وراثت در انتقال اختلالات روانپزشکی به فرزندان، عامل بسیار مهمی است که ممکنه چنین مساله ای به عنوان عامل زمینه ای برای انتقال اختلال به فرزندان وجود داشته باشد( همانطور که عرض کردم در حد احتمال است و در بسیاری از موارد چنین اتفاقی هم نمی افتد). حال اگر شما دارای اختلال افسردگی یا دوقطبی تایید شده باشید و همسرتان هم دارای این اختلال باشد احتمال انتقال چنین اختلالی به فرزندان بیشتر خواهد شد. نکته مهم بعدی این است که این اختلالی که شما به خاطرش دارو مصرف میکنید به عنوان اختلال روانپزشکی واقعا مطرح باشد و درست تشخیص گذاری شده باشد نه صرفا به خاطر فوت پدر گرامی تان و الا اگر این مشکل صرفا به خاطر فوت پدرتان ایجاد شده شما باید با درمان سوگ مشکل را برطرف کنید و هیچ کدام از مسایلی که در بالا ذکر کردم مطرح نخواهد شد.
موفق باشید.
سلام علیکم
از حضور شما و اعتماد به ما تشکر میکنم
در مورد زودجوش و عصبی شدن کودمان نکاتی خدمتتان عرض میکنم ان شاالله با دقت و عمل به آنها بر مشکل غلبه خواهید کرد.
معمولا کودک رفتارهایش را از اطرافیان می آموزد یکی از رفتارهای مهم که از والدین و اطرافیان می آموزد نحوه مدیریت هیجانات و کنترل خشم است، اگر پدر یا مادر هنگام عصبانیت و خشم با صدای بلند و داد وفریاد هیجان خود را ابراز میکنند نباید انتظار داشت که کودکشان در برابر هیجانات خشمش ریلکس باشد و منطقی رفتار کند بلکه مانند آنها رفتار خواهد کرد بنابراین لازم است مدیریت هیجانات را به فرزندانمون به صورت عملی و الگویی یاد بدیم. مثلا وقتی عصبانی هستید در حضور بچه ها بگویید عصبانی هستم، بروم یک لیوان آب بخورم تا حالم خوب شود، بعدا و با تکرار این موارد خواهید دید که بچه شما هم، موقع عصبانیت همین کار را انجام خواهد داد. البته به شرطی که نه پدر و مادر و اطرافیان رفتارهای مخرب و پرخاشگری و داد و فریاد هنگام عصبانیت نداشته باشند.
یکی از عوامل موثر در عصبانیت و پرخاشگری کودکان رفتار خود پدر و یا مادر است که باعث میشه اونها از کوره در بروند و پرخاشگری کنند. توجه به این نکته لازم که بدونید رفتارها و گفتار ما بر دیگران تاثیر دارد و موجب ایجاد هیجانات مثبت یا منفی در دیگران می شود و متقابلا رفتار و گفتار دیگران بر هیجانات و رفتارهای ما اثر خواهند گذاشت. بنابراین ممکنه فرزندان شما رفتاری نامطلوب انجام بدهند یا رفتاری که شما انتظار دارید انجام دهند را انجام ندهند و همین باعث ناراحتی شما شود و با تندی یا حتی سرزنش زیادی با آنها برخورد کنید و اونها عصبانی و پرخاشگر شوند و عصبانیت آنها باعث عصبانیت بیشتر شما شود و همین چرخه ادامه پیدا کند و اعصاب همه شما به هم بریزد و ناراحت شوید بنابراین باید دقت کنید. بسیاری از نکات ریز وجود دارد که اگر به آنها توجه داشته باشید این گونه مشکلات را کم تر میکند که در ادامه به آن نکات اشاره خواهم کرد.
یک:بعد از اینکه فرزندتان رفتارهایی انجام داد که خلاف نظر شما بود، ناخودآگاه در ذهنتان درگیری منفی نسبت به او ایجاد می شود. بنابراین نگذارید ذهنتان کثیف بماند، مرتب به این فکر کنید که دوستش دارم و این را دائم به خودتان یادآوری کنید.
دو:اگر در ذهنتان دائم رفتارهای منفی فرزندانتان را مرور می کنید یا توی ذهنتون نسبت به او دائم بدگویی و غیبت می کنید، رفتارهای شما هم منفی می شود و این رفتار برخواسته از ذهن منفی شما، مهمترین عامل برای تقویت رفتارهای منفی فرزندان خواهد شد. پس خیلی مهمه که ذهنتان را روی نقاط مثبت و خوبی های فرزندتان متمرکز کنید و اونا را توی ذهنتون بیارید.
سه:روزانه وقتی میخواهید به فرزندتون دستور بدید و یا امر ونهی کنید قبلش در ذهنتون این سوال کنید که اگر نگم چه اتفاقی می افتد؟ آیا مساله آن قدر مهم و حیاتی است؟ سعی کنید در طول روز چندین مرتبه دستوراتی که می خواهید بدهید را حذف کنید و امر و نهی نکنید.
چهار:بازی کردن والدین با فرزندان، علاوه بر اثرات مثبتی که در روحیه فرزندان و پرورش ذهن و جسم آنها دارد، می تواند ناسازگاری بچه ها را کاهش دهد و عدم حرف شنوی، قشقرق به پا کردن و پرخاشگری آنها را درمان کند.
پنج:هر وقت خواستید فرزندتان را تنبیه کنید، از روی عصبانیت این کار را نکنید؛ چون فرزند اینگونه برداشت می کند که به خاطر عصبانیت پدر یا مادرم تنبیه شدم و متوجه رفتار منفی خودش نمی شود.
شش:در بسیاری از اوقات والدین دارای ویژگی کمالگرایی هستند و خیلی جزیی نگر می شوند و معیارها و ملاکهای سخت گیرانه زیادی در زندگی دارند و کارهای سخت و زیادی از فرزنداشون انتطار دارند که این مساله علاوه بر پرخاشگری کودک موجب ضعف در اعتماد به نفس کودک خواهد شد و آسیبهای زیادی بر کودک وارد می شود. اگر احساس میکنید زیاد حساس هستید نیاز به مشاوره دارید.
هفت: سعی کنید وقتی میخواهید فرزندتون را از کاری نهی کنید یا او را مدیریت یا کنترل کنید با عصبانیت این کار را انجام ندهید بلکه با حالت خنده و لبخند و در عین حال قاطع این کار را انجام دهید مثلا احساس میکنید نباید الان تلویزیون نگاه کنند، شما پس از اینکه دلیل خودتون را برایشان ذکر کردید نباید تسلیم اصرارهای او شوید بلکه با لبخند بخویید متاسفم دلیلش رو بهت گفتم و دیگخ تمام شد.
نکته بسیار مهم بعدی که در تربیت فرزند مهم و موثر است و میتواند پرخاشگری را کمتر کند آشنایی با انواع سبک های فرزند پروری و انتخاب سبک فرزند پروری مقتدرانه است که برای این مساله باید مطالعات لازم را انجام و عملی کنید.
با مطالعه و انجام نکات گفته شده ان شاالله این مشکل هم به صورت صحیح برطرف خواهد شد، و اگر دیدید مشکل همچنان باقی بود با مراجعه حضوری به مشاور و روانشناس بررسی های تخصصی را انجام دهید و راهکار های مناسب را دریافت نمایید.
موفق باشید.
سلام علیکم
از حضور شما و اعتماد به ما تشکر میکنم
برای اینکه بتوانید در امر تربیت فرزندان موفق باشید یکی از کارها و تکنیکهای مهم این است که شما اول بدانید که چه رفتاری در فرزندتون مطلوب است و چه رفتاری نامطلوب یا چه رفتار مطلوبی دوست دارید او انجام بدهد و چه رفتار نامطلوی را دوست دارید او ترک کند و اینجور نباشد که به صورت کلی در ذهنتون این باشد که دوست دارم بچه خوبی باشد، بنابراین سعی کنید به صورت مشخص و عینی رفتارهای مطلوب و نامطلوب در فرزندتون یا رفتارهایی که دوست دارید او انجام دهد یا ترک کند را شناسایی کنید و آنها را به صورت عینی و مشخص یاداشت کنید، حال درمورد معنای آن فکر کنید تا بدانید این کار به درستی یعنی چه آن وقت برای انجام یا ترک آن برنامه ریزی کنید. مثلا میگویید پسرم کارها را نیمه رها میکند خب این یعنی چه؟ منظور چه کارهایی است؟ درس خوندن، مشق نوشت، غذا خوردن، خرید نیازهای منزل انجام دادن، کار کردن و پول در آوردن؟؟؟ چی؟؟ بنابرین اولا این کارها را مشخص و معین کنید دوما یکی یکی مورد بررسی قرار بدید و برای تقویتش یا کاهش رفتار نامطلوب برنامه ریزی کنید.
مساله دوم بحث حسادت است، یکی از ویژگیهای کودکان در این سن، حسادت بین فرزندان است البته حسادت در همه سنین هست اما در این سن بیشتر اتفاق می افتد برای کم شدن این مساله نکات زیر را انجام دهید:
یک: محبت و دوست داشتن خودتون نسبت به دختر و پسرتان را نشان دهید به این صورت که برایشان وقت بزارید و به صورت عملی بهش نشون بدید که دوستشان دارید نه به صورت کلامی صرف. حتی اگر حسش را ندارید به این کار تظاهر کنید.
دو: به رفتارهای مثبت آنها توجه کنید و آنها را تشویق کنید. لازم نیست رفتار مثبتشان خاص باشد بلکه بگردید و هر رفتار کوچکی که حتی توی چشم نمیاد رو پیدا کنید و ابراز خوشحالی کنید و تشویقشان کنید.
سه: در ابراز محبتها، در تشویقها و حتی در درخواستها و انتظارات عدالت بین آنها را رعایت کنید و سعی کنید طوری رفتار کنید یا حرف بزنید که حس حسادت آنها را برنیانگیزانید.
بحث بعدی روش تربیت فرزندان است؛ یکی از مسایل مهم در تربیت فرزند آشنایی با سبکهای فرزند پروری است. سبکهای فرزند پروری سهل گیر، سخت گیر، مقتدرانه، غفلت کننده، چهار مدل سبک فرزند پروری هستند که هر کدام دارای ویژگیهایی در نوع رفتار والدین نسبت به توقعات از فرزندان و نوع پاسخ دهی به نیازهای کودکان هستند. توصیه میکنم برای روشن شدن این مبحث حتما در این زمینه مطالعه داشته باشید و با انتخاب سبک فرزند پروری مقتدرانه که مهمترین و سالم ترین سبک فرزند پروری است بسیاری از مشکلات را برطرف نمایید.
نکته آخر اینکه شما باید با ویژگیهای این سن آشنا بشید و سعی کنید با رعایت تکنیکها و نکات خاص مربوط به آن نه تنها در تربیت فرزند موفق شوید بلکه از بسیاری از مشکلات و ناسازگاریهای بعدی پیشگیری کنید.
مباحث مربوط به فرزند پروری اگر چه زیاد است و در اینجا نمیتوانیم همه آنها را بیان کنیم و نیاز به کارگاه های فرزند پروری و مطالعه دارد، اما کتابی را به شما معرفی میکنیم که خیلی مفید است و شما می توانید آن را اینترنتی تهیه کنید.
کتاب « روان شناس کودک خود باشید»، تالیف دکتر مبین صالحی، انتشارات موسسه امام خمینی (ره) . این کتاب به بررسی نیازها، ویژگیها و مسایل کودکان 3 تا 6 سال می پردازد و نکات بسیار خوبی ذکر کرده است که البته اصول و تکنیکهایی که در آن ذکر شده برای کودکان سنین دیگر نیز کارایی دارد و مفید است.
با مطالعه و انجام نکات گفته شده ان شاالله این مشکل هم به صورت صحیح برطرف خواهد شد.
جهت خرید اینترنتی کتاب میتوانید به سایت «مرکز مشاوره ماوا» وابسته به موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره) مراجعه نمایید.
لطفا مطالبی که خدمتتون عرض کردم را انجام دهید سپس بازخورد بدهید. و اگر سوالی داشتید مطرح نمایید تا راهنمایی های لازم خدمتتان ارایه شود.
موفق باشید
سلام
رفتارهای مطلوب و نامطلوب کودکان عموما از چند مساله نشات میگیره یکی خلق و خو و سرشت (یعنی همان ویژگیهایی که از بدو تولد دارند مثلا خود شما شاید دیده باشید که برخی کودکان بعد از تولد خیلی ناآرام و ناسازگارند و برخی دیگر بسیار آرام و سازگار که این مساله به خاطر سرشت و خلق و خوی فرد است که با آن متولد میشه) و دیگری تحت تاثیر محیط و اطرافیان و خصوصا نوع رفتار والدین، می باشد.
شما علاوه بر اینکه باید به هردو این مساله توجه داشته باشید برای تغییر وضعیت موجود لازم است در نوع رفتارهایی که انجام میدهید و در واقع پاسخ هایی که به رفتارهای کودک می دهید توجه بیشتری داشته باشید و با اصلاح و تغییر آن، رفتار کودک را نیز تغییر دهید. بنابراین نقش پدر و مادر در امر تربیت فرزند بسیار اساسی خواهد بود.
در جایی که مادری یا پدری برای مشکل تربیتی فرزندش به مشاور مراجعه میکند در اولین قدم به نوع رفتار پدر و مادر با فرزند و با یکدیگر به عنوان همسر پرداخته میشه و این به خاطر نقش مهم پدر و مادر در امر تربیت است. پس سعی کنید در این زمینه پدر را با خود در امر تربیت فرزند هماهنگ کنید. با هم مشورت کنید و راهکارهای صحیح را با مشورت با هم پیدا کنید.
نکته بعد این است که در برابر کودکان مخصوصا اگر کودک کمی بدقلق و یا ناسازگار باشد باید صبر کرد و تحمل را بالا برد، بی جهت نیست که در روایات داریم که بهشت زیر پای مادران است چرا که اجر صابران آن هم برای تربیت فرزندانی که قرار است نسل بشریت باشند با خداست و اجری که با خدا باشد بسیار زیاد است.
بنابراین در قدم اول باید در تربیت فرزندان صبر و بردباری داشت و در قدم دوم رعایت اصول و تکنیکهای فرزند پروری را آموخت و متناسب با آنها جلو رفت.
یکی از مسایل مهم در تربیت فرزند آشنایی با سبکهای فرزند پروری است. سبکهای فرزند پروری سهل گیر، سخت گیر، مقتدرانه، غفلت کننده، چهار مدل سبک فرزند پروری هستند که هر کدام دارای ویژگیهایی در نوع رفتار والدین نسبت به توقعات از فرزندان و نوع پاسخ دهی به نیازهای کودکان هستند. توصیه میکنم برای روشن شدن این مبحث حتما در این زمینه مطالعه داشته باشید و با انتخاب سبک فرزند پروری مقتدرانه که مهمترین و سالم ترین سبک فرزند پروری است بسیاری از مشکلات را برطرف نمایید.
نکته بعد این است که شما همانطور که بیان کردید بیایید رفتارهایی که میخواهید در فرزندتون را تغییر بدهید لیست کنید مثلا بنویسد 1-مسواک زدن منظم 2- داد نزدن 3- سلام کردن و... حال بدون عجله و بدون اینکه انتظار داشته باشید فرزندتون یک شبه همه اینها را انجام دهد یکی یکی اونها را با برنامه ریزی تقویت کنید و بعد وارد گزینه بعد شود.
که هر کدام از اینها با روش سبک فرزند پروری مقتدرانه میتوانید ایجاد کنید البته استفاده از تکنیکهای خاص برای هر کدام از تغییر رفتارها لازم خواهد بود.
برای اینکه بتوانید به صورت عینی و مشخص و کاربردی با راهنمایی های گام به گام جلو برویم لطفا فعالیت های زیر را انجام بدهید سپس بازخوردی بدهید تا در ادامه برنامه را دنبال کنیم:
1:در مورد انواع سبک های فرزند پروری و ویژگیهای آنها در اینترنت جستجو کنید و مطالعه نمایید و خلاصه نویسی نمایید.
2:پنج مورد یا بیشتر از نقاط قوت و رفتارهای مطلوب فرزندتون هر چند اندک هم باشد یادداشت کنید.
3: رفتارهایی که دوست دارید فرزندتون انجام بده یا آنها را ترک کنه را به صورت یک لیست و با شماره گزاری یادداشت نمایید.
موفق باشید.
سلام مجدد
از اینکه خداوند متعال به ما توفیق داده از تخصصمان برای کمک به شما استفاده کنیم بسیار خوشحالم.
در ادامه اگر نیاز به راهنمایی و مشاوره داشتید درخدمتتان هستم.
موفق باشید.
سلام علیکم
از حضور شما و اعتماد به ما تشکر میکنم
اینکه فرزندتان دیگران را اذیت میکند آیا فقط در مدرسه و در ارتباط با دوستانش اینطور است یا در جاهای دیگری مثل منزل یا مهمانی ها نیز چنین رفتارهایی دارد؟ از کی و چه زمانی چنین مشکلی در فرزندتان احساس کرده اید؟
برای حل این مساله باید با گفتگو و مصاحبه با خود فرزند علت آن را شناسایی کرد و احیانا مشکلات موجود را شناسایی و برطرف نمود،خصوصا اگر این مشکل تنها در مدرسه و با دوستانش داشته باشد.
در بسیاری از موارد مشکلات و اختلافات موجود در خانه و ناسازگاریهای خانوادگی خصوصا بین والدین میتواند علت اصلی این مشکل در فرزندان شود که در چنین وضعیتی لازم است قبل از پرداختن به مساله کودک به مساله والدین پرداخت و مشکلات آنها را حل کرد.
یکی دیگر از مسایلی که ممکن است وجود داشته باشد و باید مورد بررسی قرار بگیرد وجود بیش فعالی و نقص توجه است. اگر نه تنها در مدرسه بلکه در منزل و هر جای دیگری چنین رفتارها و واکنشهایی دارد احتمال وجود بیش فعالی وجود دارد، اگر مشکل موجود، بیش فعالی - نقص توجه (ADHD) باشد مساله ای شناخته شده است که درمانهای خاص خودش را دارد و باید با مراجعه حضوری به روانشناس، راهنمایی ها و مشاوره های مربوط به آن را دریافت کنید و درمان های آن را دنبال نمایید. البته مراقب باشید تا قبل از بررسی های تخصصی و مراجعه به روانشاس برچسب اختلال یا بیش فعالی به فرزندتان نزنید.
شاید با گفتن نام بیش فعالی، در شما ایجاد نگرانی و آشفتگی کند و یا دیگران با شنیدن نام بیش فعالی حس خوبی پیدا نکنند اما جالب است که بدانید همین افراد بیش فعال ویژگی های بسیار خوبی دارند که میتوان از این انرژی زیاد و فعال بودنشان در راستای برنامه های صحیح استفاده نمود و موجب پیشرفت و تقویت آنها شد.
در خصوص عدم تمرکزی که در درسهایش دارد نیز همین طور است، ممکن است به خاطر بیش فعالی باشد و ممکن است عوامل دیگری وجود داشته باشد که لازم است مورد بررسی متخصصین قرار بگیرد.
بیش فعالی بر اساس غلبه علایم و نشانه هایش چند نوع می باشد:
بی‌توجه (Inattentive): در این نوع از اختلال، منظم انجام دادن و به پایان رساندن یک کار، توجه به جزئیات یا پیروی از دستورالعمل‌ها برای کودکان دشوار است. توجه او به راحتی منحرف میشود یا جزئیات کارهای روزمره خود را فراموش میکند.
بیش فعال – تکانشی (Impulsive/Hyperactive): در نوع بیش‌فعالی – تکانشی، کودک بی‌قرار است و زیاد صحبت میکند. نشستن طولانی مدت (مثلاً برای غذا خوردن یا هنگام انجام تکالیف) برای او دشوار است. کودکان کوچکتر ممکن است دائماً بدوند، بپرند یا از جایی بالا بروند. در این نوع از اختلال ، کودک احساس بی‌قراری میکند و روی رفتارش کنترل ندارد. ممکن است صحبت دیگران را قطع کند یا در زمان‌های نامناسب صحبت کند. برای او سخت است که نوبت را رعایت کند یا به دستورالعمل‌ها گوش دهد. کودکان مبتلا به تکانشگری ممکن است آسیب و جراحات جسمی بیشتری را نسبت به دیگران تجربه کنند.
ترکیبی (Combined): در این حالت، علائم هر دو نوع بالا به طور مساوی در کودکمان وجود دارد.
با توجه به توضیحات ذکر شده مراجعه به مراکز مشاوره توصیه میشود.
موفق باشید.
سلام علیکم
از حضور شما و اعتماد به ما تشکر میکنم
این مشکل در کودک شما میتواند کاملا طبیعی باشد بسیاری از کودکان در این سن چنین ویژگی هایی دارند، خصوصا اگر در بستگان درجه اول این کودک مثل پدر یا مادر یا برادر و خواهر و دیگران چنین حالتی در دوران کودکی شان وجود داشته است، توجه به این نکته هم مهم است که گفتار کودک در 6 سالگی کاملا قابل فهم است. بنابراین جای نگرانی نیست.
چون این مساله باعث نگرانی شما شده احتمالا سعی میکنید هر چه زودتر این مساله را حل کنید لذا با رفتارها و گفتارها و انتظارات خود کودک را دچار آشفتگی میکنید و موجب می شوید آستانه تحمل او پایین بیاید و کم صبر و تحمل شود.
بنابراین سعی کنید اولا فرزندتون را با کودکان دیگر که در این سن هستند یا حتی کوچکترند و خوب حرف میزنند مقایسه نکنید، دوما با حفظ خونسردی به صورت طبیعی و عادی با او رفتار کنید، صحبت کنید، و انتظاراتی همچون خواندن شعر و... از او نداشته باشید. در یاد دادن و تمرین کردن کلمات طوری رفتار نکنید که کودک شما احساس کند دارید چیزی به او تحمیل می کنید، بلکه می توانید این کارها را با خلاقیت خود در بازی های مختلف با کودکتان، بهش آموزش بدید و تمرین کنید.
نکته بعد این است که اگر غیر از این مساله ای که در مورد کودکتان گفتید مشکلات دیگری که به نظرتان غیر طبیعی جلوه میکند نیز مشاهده میکنید مانند عدم برقرای تماس چشمی، انجام رفتارهای کلیشه ای مانند گرفتن یک ماشینک دردست و چرخاندن دایم آن به مدت زیاد، عدم برقرای ارتباط با والدین یا دیگران در حد مورد انتظار و یا وجود مشکلات حرکتی و یا ناتوانی در بازی کردن مثل پرتاب توپ و ... نیاز به بررسی های دقیقتر و تخصصی تر دارد که در این مورد لازم است حتما به صورت حضوری انجام شود تا مشاور، خود کودک و رفتارهای او را مشاهده نماید و ارزیابی های لازم را انجام دهد.
موفق باشید.
سلام علیکم
از حضور شما و اعتماد به ما تشکر میکنم
اینکه شما قصد ازدواج دارید بسیار خوبه و تلاشی که برای پیدا کردن همسر می کنید قابل تحسینه.
ابتدا خدمتتان عرض کنم که این سایت، سایت همسریابی نیست و تا به حال چنین مساله ای انجام نشده که کسی در این سایت همسری پبدا کرده باشد، بلکه در اینجا مشاوره جهت حل مساله شما انجام خواهد شد.
در خصوص مساله شما چند نکته را عرض میکنم امیدوارم مفید باشد:
1.برای پیدا کردن همسر مورد نظر میتوانید از سایتهای معتبر همسریابی استفاده کنید.
2.استفاده از فضای مجازی برای یافتن همسر فقط و فقط در حد پیداکردن یک گزینه میتواند مفید باشد و نه ادامه ارتباط و یا شناخت یکدیگر و تشخیص تناسبها. بنابراین مراقب باشید.
3.یکی از راههای یپیدا کردن همسر مورد نظر سفارش کردن به افراد و واسطه های معتبر است، از جمله شما میتوانید با توجه به موقعیت کاری، شغلی، تحصیلی خود این مساله را با افراد مورد اعتماد در میان بگذارید مثلا اگر دانشجو هستید و در دانشگاه شما رشته دارو سازی هست با اساتید خود در میان بگذارید تا گزینه های مورد نظر شما را به شما معرفی کنند یا اگر با افرادی که در داروخانه ها فعالیت میکنند آشنا هستید سفارش کنید و...
4.بعد از معرفی شدن فرد مورد نظر لازم است بررسی های لازم جهت داشتن یک انتخاب مناسب را انجام دهید و فرایند صحیح ازدواج را طی کنید تا ازدواجی پایدار و زندگی سازگاری را تجربه کنید. برای این مساله توضیحات خاصی وجود دارد که در صورت تمایل میتوانید مطرح نمایید تا در خدمتتان باشیم
موفق باشید.
Páginas