مطالب دوستان javanmard

با سلام خدمت شما. همان‌طور که بقیه هم گفتند دعا خواندن نیز آداب خاص خودش رو داره؛ برخی دعاها از معصوم وارد شدن و زمان و تعدادش مشخص شده اونا رو باید به همون شکل اونجام داد، نه بیشتر و نه کمتر، مثلا راجع به تسبیحات حضرت زهرا(س) گفته شده 34 بار الله اکبر، اینو نمیشه 100 بار گفت، حتی به نیت رجا، چون دیگه تسبیحات حضرت زهرا نمیشه یه چیز دیگه است، لذا اگر تعداد و زمان مشخص شده باید به همون شکل انجام داد. اما در مورد افراط و تفریط هم باید گفت این موارد باید زیر نظر استاد اخلاق و راه بلد انجام بشه، استاد باید تعیین کنه چه مقدار و در چه زمانی باشه، بله افراط در عبادات هم خطرناکه و انسان رو به بیراهه و گاهی به انحراف می‌کشونه، یعنی زیاد انجام میده و خسته میشه و کلا می‌بُره و میذاره کنار. شما ابتدا باید ظرفیت و نشاط خودتون رو در نظر بگیرید، هر اندازه میشه با نشاط و شادابی انجام داد، انجام بدید و هر اندازه احساس کسالت کردید و بی حوصله گی و بدون توجه و ... اون رو بذارید کنار، در مستحبات نشاط و توجه خیلی مهمه. لذا با کم شروع کنید و تداوم ببخشید یعنی مثلا چند سال انجام بدید که خیالتون راحت باشه که دیگه خسته نمیشید و دوست دارید و لذت می‌برید، سپس بیشترش کنید، مثلا ماهی یه دفعه شروع کنید و واقعا هر ماه تو یه روز خاص بخونید، بعد از مثلا یک سال بشه ماهی دوباره، سپس بعد از یک سال دیگه بشه ماهی سه بار و یا اضافه کردن برخی دعاهای دیگه.  

با سلام خدمت شما. تجربه دینی عمومی است و همه کس می‌تونه به اون برسه، بسیاری از عرفا داشتن، برخی از مردم هم گاهی اوقات به این تجربه میرسن، لذا چیز خاصی نیست که اختصاص به انبیا داشته باشد، لذا احتمال خطا و اشتباه در اون هست. اما ما وحی را مختص به انبیا می‌دانیم و از نوع ادراک خاص انبیا می‌دانیم بدون خطا و اشتباه می‌دانیم، معتقدیم ارتباط خاصی است که ماهیت آن با تجربه دینی متفاوت است و بر ما پوشیده است که چگونه ماهیتی دارد. فرق دوم اینه که ما وحی رو دقیقا سخن خدا یا اراده الهی می‌دانیم، اما تجربه دینی عمل خود شخص هست، روح او بالا میره و حقایقی رو می‌بینه، لذا بسیار با هم تفاوت دارند.  کسانی‌که این حرفها رو می‌زنن که در سال‌های اخیر آقای  سروش این حرف رو می‌زنه، هیج دلیل قانع کننده و هیچ برهانی بر این مساله ارائه نکرده اند، فقط تحلیل خود را بیان کرده اند که به نظر اشتباه است. و هدف این افراد از بیان این موضوع پیایین آوردن مقام قرآن است، می‌خواهند بگویند قرآن کلام خدا نیست، بلکه کلام خود پیامبر است، لذا احتمال خطا و اشتباه داره و در برخی آیات اشتباه رخ داده و لازم نیست به همه قرآن عمل بشه. در واقع با این بیان قرآن از حجبت می افته و دیگه به درد نمی‌خوره. برای مطالعه بیشتر به این مطالب مراجعه کنید: https://btid.org/fa/news/103350 https://btid.org/fa/news/103026 https://btid.org/fa/news/102927  

با سلام خدمت شما ببیند دوست عزیز حدیث شناسی با بررسی ادیان خیلی متفاوته، بله حدیث شناسی آشنایی با اصطلاحات اون علم و علم رجال، ادبیات عرب، بلاغت، لغت و درایه و... می‌خواد که نیاز به سالها تلاش و زحمت داره، اما بررسی ادیان چیز سختی نیست. چون اصول اساسی ادیان زیاد نیست، توحید معاد و نبوت، زیاد نیستند کلا 3 اصله میشه راحت بررسی کرد، مثلا میسحیت در مورد توحید چی میگه، یهود چطور، زرتشت چطور، بودا چطور و دیگر مکاتب و افکاری که هست، همین توحید رو اگر بررسی کنیم بسیاری از حقایق روشن میشه، مطمئنا دینی که توی توحید مشکل داره در چیزهای دیگه به طریقه اولی مشکل داره و نمی‌تونه حق باشه.

با سلام مجدد بله ممنون از شما که مطرح می‌کنید و ما هم در حد توان در خدمت شما هستیم. بنده خودم دانشگاه تدریس میکنم، اندیشه اسلامی رو تدریس کنم، معمولا چنین افرادی در اصول مشکل دارن، من مقداری که در رابطه با اصول حرف میزنم معمولا قبول میکنن حالا عمل هم بکنن یا نه خدا میدونه ولی بسیاری بعد از شنیدن صحبت ها قبول میکنن و میگن مثلا نماز رو شروع کردیم یا حجاب رو کامل می‌کنن و حتی چند مورد از خانم ها چادری شدن. شما باید توحید رو براشون جا بندازی، خدایی قادر و متعال، خدایی که ما و تمام دنیا و تمام مایحتاج ما رو خلق کرده، ما باید بندگی شو بکنیم، مثلا در مورد نماز، من اینجوری قانع کردم، خدایی هست یا نه؟ گفتن بله؛ گفتم باید بندگیشو بکنیم یا نه؟ گفتن چرا؟ گفتم به دو دلیل: ا. همه هستی ما از اوست پس او مالک ماست و دوم اینکه زندگی ابدی ما در گرو بندگی است؛ قانع شدن. گفتم خوب الان دستورش اینه که نماز بخونید 83 مرتبه هم در کتابش(قرآن) فرموده نماز بخونید، یکی گفت: نماز برای یاد خدا، من خدا رو یاد میکنم با زبان خودم و نماز نمی‌خونم؛ گفتم: کی میگه نماز برای یاد خداست، نه نیست؛ گفتم نماز دستور خداست، خدا گفته اینجوری با من حرف بزن، من اینو می‌خوام، همین؛ می‌خواد بندگانش رو امتحان کنه، آقا اصلا خدا دوس داره مثلا من سرم رو بکوبم به دیوار، من باید بگم چشم دیگه فلسفه نبافم، عقل اینجا کاره ای نیست. مثال به روابط زن و مرد میزنم، میگم گاهی زن برای امتحان اینکه مردش دوست داره یا نه، یه درخواست عجیبی از مرد میکنه و اصلا اون خواسته براش مهم نیست ها، مثلا شب ساعت 12 میگه برو پفک بخر بیار، می‌خواد همسرش رو امتحان کنه، اینجا اگه رفت، یعنی تو برام مهمی دوست دارم و زنش خوشحال میشه، چون واقعا پفک براش مهم نیست و لو اینکه برگرده و بگه پفک نبود یا هیچ مغازه ای باز نبود، همسرش خوشحال میشه. اینجا هم همینه خدا میگه این کار رو بکن، حالا من اگه خدا رو قبول دارم، بندگی شو هم قبول دارم باید اطاعت کنم. مگر کسی بگه که الانم زیاد دارن میشن، نه من بنده نیستم، انسان آزاده برده و بنده نیست، که  این جا باید طور دیگری صحبت کرد و اول باید این مطلب رو براش اثبات کرد که او خدای ماست و ما بنده او اطاعت از خدا خوبه. ببنید اصول دین اسلام و تشیع طوری هستن اگر کسی هوا و هوس رو بذاره کنار با اندک مطالعه ای بهشون میرسه؛ من دانشجوهای زیادی داشتم که با بودن در فضای مجازی کاملا به هم ریختن اما باور کنید با چند ساعت صحبت منطقی و اصولی کاملا بر گشتن و قبول کردن.