مطالب دوستان POORYA99

با سلام و خسته نباشید. بله حرفتون درسته هیچ دانش آموزی و والدینی حق توهین به معلم با اون جایگاه رفیعی که تعالیم ما به معلم داده است رو ندارند.اما در صورت توهین معلم هم حق زدن نداره، یعنی هر توهینی دلیل بر کتک زدن نمیشه و نباید به خاطر فحاشی کسی رو کتک زد، در سیره اهل بیت هم بوده که به اونها توهین شد اما اونها با برخوردی کریمانه فرد از کار زشتش پشیمان کردند. به عنوان مثال: مردی مسیحی، به صورت سخریه و استهزاء، کلمه «باقر» را تصحیف کرد به کلمه «بقر» یعنی گاو، به آن حضرت گفت: «انت بقر» یعنی تو گاوی. امام بدون آنکه از خود ناراحتی نشان بدهد و اظهار عصبانیت کند، با کمال سادگی گفت: «نه، من بقر نیستم، من باقرم.» مسیحی: تو پسر زنی هستی که آشپز بود. - شغلش این بود، عار و ننگی محسوب نمی شود. - مادرت سیاه و بی شرم و بد زبان بود. - اگر این نسبتها که به مادرم می دهی راست است خداوند او را بیامرزد و از گناهش بگذرد، و اگر دروغ است از گناه تو بگذرد که دروغ و افترا بستی. مشاهده اینهمه حلم از مردی که قادر بود همه گونه موجبات آزار یک مرد خارج از دین اسلام را فراهم آورد، کافی بود که انقلابی در روحیه مرد مسیحی ایجاد نماید و او را به سوی اسلام بکشاند.(سند) حالا باید به چند نکته اشاره کنیم: 1- خیلی از دانش آموزان می خواهند با این رفتار واکنش معلم رو تحلیل کنند که مثلا اینها که دم از علم و .. می زنند چه برخوردی دارند کم اینکه برای بنده هم بار ها این برخورد پیش اومد و بعدش طرف گفت حاج آقا فقط خواستم ببینم چه عکس العملی نشون می دی. 2- اشکال دیگر اینه هنوز دانش آموزان ما آداب برخورد با معلم رو یاد نگرفتند. حالا کار نداریم مقصر کیه ولی این خلاء بی تاثیر نیست در بوجود آمدن این رفتار ها. 3- نکته آخر هم اینکه بنده برای همه معلمان عزیز آرزوی عاقبت بخیری و سعادت دارم و از شما هم می خوام که با صبر و ایمانی که دارید در تربیت فرزندان جامعه موفق باشید.

با سلام نکته اول اینکه شما از سلامت روحی خوبی برخوردار هستید که به این نکته توجه کردیدی و در حالی که شاید خیلی از دوستانتون دنبال حکم شرعی این مسئله نباشند. نکته دوم اول باید ببنیم این حرکت دوستتون مصداق غیبت هست یا نه که اگر باشه وظیفه شما رو در نکته بعد می گوییم و اگر غیبت نباشه که اشکالی ندارد. تعریف غیبت: غيبت عبارت است از ياد كردن انسان غايب به چيزي كه خوشايند او نيست و از نظر عرف كاستي و منقصت براي او محسوب مي شود به قصد كوچك شمردن و مذمت كردن آن شخص.(1) طبق اين تعريف چند مولفه در تعريف غيبت دخيل است: اولا اين كه در غياب شخص جمله اي ذكر شود، بنابر اين اگر در حضور او جمله اي گفته شود كه باعث ناراحتي او شود غيبت محسوب نمي شود، البته ممكن است از باب اهانت مومن حرام باشد. ثانيا: اين كه جمله اي باشد كه شخص از شنيدن آن ناراحت شود، بنابر اين اگر جمله اي باشد كه از شنيدن آن ناراحت نمي شود غيبت محسوب نمي شود. سوم: آن سخن به لحاظ عرفي نقصان براي شخص محسوب مي شود، يعني وقتي اين سخن غيبت كننده را در باره او مي شنوند جايگاه و اعتبار آن شخص در نزد مردم تنزل مي يابد. بنابر اين اگر اين خصوصيت در كلام غيبت كننده نباشد بلكه جمله گفته شود كه جايگاه شخص ارتقا يابد، غيبت محسوب نمي شود. چهارم: اين كه هدف شخص غيبت كننده از اين كلام كوچك شمردن و مذمت كردن آن شخص باشد، و الا اگر چنين هدفي در كار نباشد بلكه مصلحتي مهمتري در كار باشد در اين صورت غيبت حرام محسوب نمي شود. نوع مواردي كه غيبت جايز است جاهايي است كه مصلحت مهمتري در كار است. حال با توجه به روشن شدن تعریف غیبت اکگر این ادا درآوردن باعث ناراحتی استاد بشود- که معمولا ناراحت می شوند- اون کار عیبت است. وظیفه شما درزمان شنیدن غیبت: در مورد مجلس غيبت بايد توجه شود همانطور كه غيبت; يعني آشكار ساختن عيوب مؤمن آنگاه كه حضور ندارد, حرام و از گناهان بزرگ محسوب مي شود; گوش كردن غيبت نيز از محرمات شرعي بوده و گناه است. در روايتي رسول خدا(ص) فرمودند: شنونده غيبت يكي از غيبت كنندگان است.( لیثى واسطى، عیون الحکم و المواعظ، ص 29 ) يعني گوش نمودن به غيبت, همانند خود غيبت كردن است از حيث زشتي و حرمت. بنابراين همانگونه كه انسان وظيفه دارد از غيبت ديگران خودداري نمايد, هنگام شنيدن غيبت و حضور در مجلس كه در آن مؤمني غيبت مي شود, وظايفي دارد كه لازم است به آن عمل نمايد. اولين وظيفه انسان در مجلس غيبت ; نهي از غيبت كردن است ; زيرا غيبت از منكرات است و نهي از منكر واجب است و در مرتبه بعدي واجب است رد غيبت نمايد; يعني به نحوي از غيبت شونده دفاع نموده, مورد غيبت را توجيه نمايد كه از ريختن آبروي مؤمن جلوگيري شود. در صورتي که شخصي که مورد غيبت واقع شدن قرار گرفته نشناسيد شنيدن براي شما اشکال ندارد و اما از آن جهت که جلسه گناه محسوب است در صورت امکان از آن خارج شويد. همين مقدار كه به آنها مي فهمانيد كه به خاطر غيبت كردن آنها را ترك مي كنيد, مي تواند بهترين نوع برخورد با غيبت كننده باشد و انشاالله تأثير خواهد داشت. و يا مي توانيد مسير صحبت را تغيير دهيد و کاري کنيد که موضوع ديگري مورد گفت و گو واقع شود. موفق باشید. پی نوشت: [1] .1. امام خميني ، سيد روح الله، چهل حديث، مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني، چاپ اول، 1371، ص 301. شهيد ثاني می گوید: هو ذكر الإنسان حال غيبته بما يكره نسبة اليه مما يعدّ نقصانا في العرف بقصد الانتقاص و الذّم. (رسائل شهید ثانی، ص284).

سلام. توبه صرفا با نماز محقق نمي شود اما بهترين اعمال براي توبه و استغفار ، نمازي است که حضرت رسو‌ل‌الله ، صلي الله عليه و آله ،‌ بيان فرموده است . اين نماز هرچند براي يک‌شنبه‌ي مـاه ذو‌القعـده وارد شده است ، اما مطابق همين روايت ، مي‌توان آن را هر زمان که خواستيم ، انجام دهيم . اين نماز اثري عجيب در توبه دارد . متن و ترجمه‌ي روايت ، به نقل از کتاب شريف اقبال الاعمال ، چنين است احمد بن عبدالله ، از منصور بن عبدالحميد ، از ابوامامه ، از انس بن مالک ، روايت کرد که او گفت : رسول‌الله ، صلي الله عليه و آله ، در روز يک‌شنبه‌اي از ماه ذوالقعده از منزل خارج شد و به ميان اصحاب آمد و گفت : « اي مردمان ! چه کسي از شما ، مي خواهد توبه کند ؟ » . گفتيم : « اي رسول‌الله ! همه‌ي ما مي‌خواهيم توبه کنيم . » . او ، عليه السلام ، گفت : « غسل کنيد و وضو بگيريد و چهـار رکعت نماز [ دو تا دو رکعتي ] بخوانيـد . در هر رکعت ، يک بـار فاتحةالکتاب ، و قل هو الله احد را سه بار ، و قل اعوذ برب الفلق و ‌ قل اعوذ بر الناس را هر کدام يک بار بخوانيد . [ در پايان دو رکعت دوم ] سپس هفتاد بار استغفر الله ربي و اتوب اليه بگوييد . سپس استغفار را با ذکر لاحول و لاقوة الا بالله العلي العظيم پايان دهيد . سپس بگوييد : يا عَزِيزُ يا غَفَّارُ، اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي وَ ذُنُوبَ جَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ فَانَّهُ لا‌يَغْفِرُ الذُّنُوبَ الا انْتَ ؛ اي عزيز ! اي غفار ! گناهان من و گناهان همه‌ي مردان و زنان مؤمن را بيامرز ؛ که تنها تويي که گناهان را مي‌آمرزي . » . سپس او ، عليه السلام ، گفت : « هيچ بنده‌‌خدايي از امت من نيست که اين نماز را بخواند مگر اين‌که از آسمان ندا داده شود که : اي بنده‌ي ايزد ! کردارت را از نو آغاز کن که توبه‌ات پذيرفته شد و گناه‌ات آمرزيده شد . و فرشته‌اي از زير عرش ندا مي‌کند : اي بنده‌ي ايزد ! به تو وخاندان و نسل‌ات ، برکت داده شد . و فرشته‌ي ديگري ندا مي‌دهد : اي بنده‌ي ايزد ! دادخواهان از تو ، در روز قيامت ، از تو راضي خواهند شد . و فرشته‌ي ديگري ندا مي‌دهد : اي بنده‌ي ايزد ! با ايمان مي‌ميري و دين اسلام از تو جدا نخواهد شد وبه قبرت وسعت داده مي‌شود (‌ و در فشار نيستي ) و در آن نور پاشيده مي‌شود . و فرشته‌اي ديگر ندا مي‌دهد : اي بنده‌ي ايزد ! پدر و مادرت از تو راضي مي‌شوند ، هر چند پيش از اين بر تو خشم‌گين بودند . توبه‌ي تو با اين نماز ، سبب آمرزيدن پدر و مادر و نسل‌ات مي‌شود . در دنيا و آخرت ، وسعت رزق خواهي داشت . و جبراييل ، عليه السلام ، ندا مي‌دهد : من همان‌ام که به همراه فرشته‌ي مرگ خواهم آمد تا بر تو مدارا کند و ميراندن ، آسيبي به تو نرساند . همانا ، روح از بدن تو به آرامي خارج خواهد شد . . » . گفتيم : « اي رسول‌الله ! اگر بنده‌اي اين نماز را در غير اين ماه انجام دهد باز هم از چنين فايده‌هايي بهره خواهد برد ؟ » . او ، عليه السلام ، گفت : « مانند آن‌چه وصف کردم ، [ او نيز بهره خواهد برد ] . همانا ، اين نماز و خواص آن را هنگام معراج ، جبراييل به من ياد داد .»

سلام. چند نکته درباره سوالتون قابل تذکر است: 1- بحث شرعی ازدواج شما: ابتدا ببنید این ازدواج در شرع و خصوصا حکم مرجع تقلید شما اصلا درست هست یا نه؟ مثل طبق نظر آیت الله خامنه ای اگر خوف انحراف عقده باشه این ازدواج برای دختر شیعه جایز نیست. که لازم به تذکر است با توجه به اختیارت مرد در محل زندگی و اجازه خروج از منزل و .. می توان این ترس را داست که عقده شما در بلند مدت دچار تحریف یا انحراف بشود. 2- مشکل دیگه در مسئله شما این عشق بوجود آمده در قبل ازدواج هست که طبق نظر عقل و عرف و روایات ما این خودش مانع انتخاب درست و عاقلانه می شود لذا امام علی ع فرمودند حب الشی یعمی و یصم: دوست داشتن چیزی شما رو کر و کور می کند و این درحالی است که باید قبل ازدواج با دقت فرد را بررسی کرد ولی بعد از ازدواج نمی شود کاری کرد. اما در موارد مشابه شما با چند وقت زندگی این عشق فرو کش می کند و تازه عیب های طرف مقابل نمایان می شود و که دیگر زمانی برای جبران نیست. 3- مخالفت خانواده یا برادر هم از نکات مهمی است که قطعا ذهن شما رو درگیر کرده است. خوب میدانیم که ما بدون خانواده نمی تونیم زندگی کنیم و اگر عده ای با ازدواج قید خانواده رو زدند در آینده دچار مشکلاتی شدند و فرزندانشان رو از نعمت فاناده و اقوام محرم کردند که خودش محل بحث است که ضررهای در تربیت فرزندان می تواند داشته باشد. حال اگر برادر یا خانواده شما مخالف باشد شما دو راه دارید یا باید اونها را نادیده بگیرید که انتخاب سختیه و در واقع باید زندگی رو بدون تکیه گاه شروع کنید و برای همسر شما هم شاید فرصت سو؟ء استفاده باشه که بله همسر کسی رو نداره ازش حمایت کنند و در موارد مشابه زنان مورد ظلم واقع شده بودند، یا اینکه با اونها گفتگو کنید و اگر دلیل مخالفت اونها قابل تامل است جدی تر به مسئله نگاه کنید بتونید احساسات خودتون رو مدیریت کنید.