با سلام به شما کاربر محترم
اینکه متوجه خطا و اشتباهات خودتان هستید، امیدوار کننده است، اما اگر واقعا احساس پشیمانی از گناهان و اشتباهاتی که کردید دارید، باید در صدد اصلاح و جبران برآیید. طبیعتا انجام گناهان مکرر باخودش تبعاتی را بدنبال دارد از جمله نداشتن آرامش، احساس گناه و ... لذا اگر دنبال آرامش هستید و می‌خواهید پاک و سالم زندگی کنید، لازم است علاوه بر پشیمانی واقعا دست از این اشتباهات بردارید و در پیشگاه خداوند توبه کنید و دیگر از این اشتباهات انجام ندهید!
اما برای اینکه از این اشتباهات انجام ندهید باید تمام زمینه ها و عواملی که منجر به کشیده شدن شما به این خطاها می شود را کنار بگذارید. اگر دسترسی به گوشی یا مثلا خلوت و تنهایی باعث کشیده شدن شما به این ورطه می شود، خب لازم است برای مدتی دسترسی به گوشی را برای خودتان محدود کنید. بدین صورت که با خودتان عهد کنید که تنها در حضور جمع و در کنار خانواده حق دارید از گوشی استفاده کنید و در اوقاتی که تنها هستید نباید از گوشی و اینترنت و ... استفاده کنید. معمولا حضور افراد در جمع مانع از انجام خطا می شود و علتش هم شرم حضور در جمع است، اما در خلوت و تنهایی این شرم حضور وجود ندارد و باعث زمینه سازی برای کج روی و انحراف می شود.
از طرفی اگر بیشتر اوقات در خانه تنها هستید و همین عامل کشیده شدن شما به انحرافات اخلاقی می شود، باید اوقات تنهایی که خود را به حداقل ممکن برسانید و اوقات بیکاری خودتان را از طریق شرکت در کلاسهای آموزشی یا مهارتی یا کار پر کنید. در واقع تنهایی در حال حاضر برای شما سم است. در کنار آن انس با خدا و تلاوت قرآن را در زمانی که تنها هستید بیشتر کنید. سعی کنید حضور در اماکن دینی و مذهبی و تقویت باورهای دینی از طریق شرکت در جلسات مذهبی را پررنگ تر کنید. تکرار این فرایند می تواند شما را از شر افکار وسوسه انگیز و منفی خارج کند. اما درباره نیاز شما به ازدواج هم باید عرض کنم که درسته که شما نیاز به ازدواج دارید، ولی نباید به هیچ قیمتی دامن خودتان آلوده کنید. قطعا هیچ یک از این پسرانی که در رابطه با آنها بودید حاضر نمی شدند و نخواهند شد که با شما ازدواج کنند؛ به خاطر اینکه شما به راحتی آلوده ارتباط با آنها شدید و بالطبع پسری که دنبال ازدواج باشد، حاضر نیست با کسی ازدواج کند که خودش آلوده به رابطه است! اگر واقعا پسری علاقه مند به ازدواج با دختری باشد، از مسیر رسمی و متعارف آن اقدام می کند نه از مسیر پنهان کاری و ارتباط مخفیانه! بنابراین شک نکنید آن کسانی که به بهانه وعده ازدواج با شما رابطه برقرار می کنند، قصدشان واقعا ازدواج نبوده و نیست بلکه دنبال سوءاستفادگی از تن و بدن شما بودند! پس بیخودی گول این وعده‌های دورغین را نخورید و اگر کسی هم به شما به بهانه شناخت و ازدواج پیشنهاد رابطه را داد، شک نکنید دنبال ازدواج با شما نبوده است و این تنها شما خواهید بود که از این رابطه به خیال ازدواج آسیب جدی می خورید!
بنابراین سعی کنید عفت و حیا و دامن خودتان را از هر گونه آلودگی پاک و سالم نگه دارید و از خدای متعال بخواهید که آنچه به خیر و صلاح شماست برایتان رقم بزند.
موفق باشید.
+0
با سلام و احترام خدمت شما کاربر گرامی
خوشا به شما و توفیق بزرگی که کسب کرده اید، در خصوص تحول و انقلابی که در زندگی شما به وجود آمده باید بسیار خدا را شکر کرد و از این بابت قدردان لطف و کرم الهی باشید.
در خصوص سرگذشتی که مطرح کردید و فرایند و توبه و استغفاری که داشتید نیز باید به چند نکته توجه نمایند.
اگر توبه و استغفار به درگاه الهی به طور صحیح و واقعی صورت گرفته باشد نه تنها گذشته پاک و اصلاح خواهد شد بلکه به اذعان آموزه های دینی و اسلامی تمام خطاهای گذشته تبدیل به حسنات و اعمال نیک خواهد شد. این مطلب که گناه و ناپاکی ها تبدل به حسنات و خوبی ها می شود را بالاترین سند سعادت و کمال انسان یعنی قرآن کریم می فرماید: إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا ؛[آیه 70 سوره فرقان] مگر کسانی که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، که خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدّل می‌کند؛ و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است!»
از این رو نباید شک و شبهه ای داشته باشید که با وجود توبه تمام اعمال قبیح قبلی پاک خواهد شد این سخن نوید بخش خدای متعال است که در آیه دیگر می فرماید:« قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ؛[زمر/53] بگو: «ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‌اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‌آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.»
ولی برای تحقق توبه واقعی باید تلاش کنید بر اساس اخلاق و فقه اسلامی گذشته خود را جبران نمایید. به طور فرض آنچه از حق الناس بر عهده شما است یا طلب حلالیت در صورت امکان و در صورت عدم امکان با طلب خیرات و مغفرت برای کسانی که از لحاظ معنوی بر شما حقی دارند رضایت آنها را جبران نمایید و اگر دین مالی آنها بر گردن شما دارند با روش اصولی که در فقه اسلامی بیان شده به دنبال جبران آن باشید. در خصوص حقوق الهی نیز اگر واجبی از شما فوت شده است راهکارهایی در فقه اسلامی بیان شده که کارشناسان فقه می تواند شما را برای جبران آن واجبات راهنمایی کنند. باری به هر جهت هیچ گاه و با هیچ حالتی از پرونده اعمال نباید از لطف و کرم الهی ناامید شد و همواره چشم امید به دریای لطف و کرم الهی داشته باشید.
با سلام و احترام سوال شما برای کارشناس مربوطه ارسال خواهد شد. و به زودی در ذیل این لینک مورد بررسی وپاسخگویی قرار خواهد گرفت
http://btid.org/node/168196
با سلام و احترام برای آشنایی با کیفیت نافله های روزانه به لینک های زیر مراجعه فرمایید:
https://btid.org/fa/news/125992
https://btid.org/fa/news/53388
https://btid.org/fa/news/154387
https://btid.org/fa/news/130155
عرض سلام و ادب و احترام خدمت شما کاربرگرامی
این که شما از حال ارتکاب گناه شرمنده و آزرده خاطر می شوید، یکی از نقاط مثبت زندگی شماست. در واقع اگر روند زندگی شما چیزی غیر از این بود، باید نگران می شدید، برخی افراد به نقطه ای از سقوط اخلاقی دست پیدا کرده اند که ارتکاب هر گناهی کمترین نارحتی و نگرانی را در روح و روان آنها ایجاد نمی کند. ولی باری به هر جهت در خصوص موضوعی که مطرح کردید. باید نکاتی را مورد توجه جدی قرار دهید و آن را به عنوان نقطه ضعف خطرناک در دست بررسی قرار دهید. اینکه روی آوری به گناه تبدیل به یک عادت شود. و موضوعی عادی و بی اهمیت جلوه دهد. می تواند به شدت برای انسان خطرناک باشد. از این رو راهکاری که می توان در این خصوص داد این است که یک تصمیم و عزم جدی برای ایجاد سدی محکم میان خود و گناه را طراحی و مهندسی نمایید. سدی محکم و فولادین که مانع نفود شیاطین در آن شود و اجازه پیش روی هوای نفس را به آن ندهد.
باری به هر جهت هر گاه انسان از سر غفلت و یا وسوسه شیطان مرتکب لغزش شد. به هیچ وجه نباید مقهور نامیدی و یأس شود و بلکه می بایست با رجوع به سوی خدای متعال، استغفار و توبه و انابه به درگاه الهی آلودگی های روحی و روانی خود را تطهیر کرد.
برای بازگشت به سوی خدا هیچگاه درهای رحمت الهی را به روی خود بسته نبینیم: « قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ؛[زمر/53] بگو: «ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‌اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‌آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.»
با عرض سلام و احترام خدمت شما کاربرگرامی
این که شما با مشاهده و ارتکاب برخی گناهان احساس ناخوشایندی به شما دست می دهد و روح و فطرت الهی شما آزرده خاطر می شود، حالت بسیار زیبای است که می تواند مانع ورود شما در مناطق ممنوعه الهی شود. در واقع بسیار از اولیای الهی تلاش دارند خوف و ترس از اعمال زشت را در سرزمین وجودی خود تقویت نمایند. ولی باید به این موضوع توجه داشته باشید که خوف الهی و ترس از گناه تنها یکی از شاخص های تربیت دینی است از این رو برای دست یابی به کمالات اخلاقی عناصر دیگری همچون امید و رجا نیز در زندگی لازم و ضرروی است. در واقع ترس و امید باید همچون دو بال پرواز در مسیر سلوک به سوی قرب الهی باشد. داشتن تنها یک بال(خوف) و بی توجهی به تقویت بال دیگری همچون امید مانع پرواز انسان به سوی معشوق می شود. از این رو توصیه می شود تلاش کنید خوف و رجا را به صورت متعادلانه در زندگی خود تقویت نمایند و هیچ گاه یأس و ناامیدی را در زندگی خود وارد ننماید. همیشه موفق باشید.
برای آگاهی بیشتر رجوع به لینک های زیر خالی از لطف نیست
https://btid.org/fa/news/22830
https://btid.org/fa/news/3924
https://btid.org/fa/news/112198
https://btid.org/fa/news/94518
با سلام و احترام برای رسیدن به پاسخ مناسب در این خصوص توجه به چند نکته حائز اهمیت است
برای اینکه یک عمل دارای ارزش بالای باشد رعایت آداب و اخلاق اسلامی می تواند موجب شود که آن عمل به ظاهر ناچیز و کوچک دارای غنا و ارزش فراوانی شود. از جمله این شاخص ها بر اساس آموزه های قرآنی و دینی عبارتند از
داشتن تقوا: «قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ؛[مائده/27] گفت: «خدا، تنها از پرهیزگاران می‌پذیرد!»
داشتن اخلاص در عمل: «إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُريدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُورا؛[انسان/9](و مىگويند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مىكنيم، و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمىخواهيم»(اين برنامه منحصر به مساله اطعام نيست كه تمام اعمالشان مخلصانه و براى ذات پاك خداوند است و هيچ چشمداشتى به پاداش مردم و حتى تقدير و تشكر آنها نيست، و اصولا در اسلام ارزش عمل به خلوص نيت است، و گرنه اعمالى كه انگيزههاى غير الهى داشته باشد، خواه رياكارانه باشد، و يا به خاطر هواى نفس، و يا تشكر و قدردانى مردم، يا پاداش مادى، و هيچگونه ارزش معنوى و الهى ندارد،) [تفسير نمونه، ج25، ص: 354]
مقدم کردن دیگران با وجود نیاز به مال: «وَيُؤْثِرُونَ عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ ۚ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛[حشر/9]و آنها را بر خود مقدّم می‌دارند هر چند خودشان بسیار نیازمند باشند؛ کسانی که از بخل و حرص نفس خویش باز داشته شده‌اند رستگارانند!
جمع بندی با توجه به مطالب ذکر شده می توان به این نکته اشاره کردچه بسا یک فرد مال فراوانی که برای آن اتفاقاً زحمت فراوانی نیز کشیده ولی با این وجود این عمل زیاد عجین با شاخص های اخلاقی همچون اخلاص، و تقوا نبوده ولی در طرف مقابل یک انفاق علی رغم اینکه به ظاهر کوچک و ناچیز به نظر می رسید، به واسطه اینکه ملاک و معیارهای اخلاقی در آن رعایت شده دارای ارزش فراوانی باشد.
با عرض سلام و احترام خدمت شما کاربر گرامی
نکته اول: نکته بسیار مهمی که در پاسخ به سوال شما باید به آن توجه شود این است که خدای متعال بیش از توان انسانها از آنها تکلیف نخواسته است این موضوع به روشنی از آیات الهی قابل استفاده است: «لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا؛[بقره/286] خداوند هیچ کس را، جز به اندازه تواناییش، تکلیف نمی‌کند.»
بر اساس این اصل قرآنی می توان این چنین ادعا کرد هیچ بعید نیست که یک کشاورز ساده و با صفا با خلوص و میزان عبادت ساده ای که انجام داده به مراتب شگفت انگیزی دست پیدا نماید.
نکته دوم: شاید عمل یک انسان به ظاهر کوچک به نظر برسد، ولی کسی که این عمل را می خرد به بهای با ارزشی می خرد در واقع او کریم است. گاهی اوقات رسیدن به قرب یا مقامات عالی به خاطر یک عمل خیر ناچیز نیز برای انسان قابل دست یابی است.
از این رو در منابع روایی نقل شده است
در روایتى از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام نقل شده است که فرمود: «افْعَلُوا الْخَيْرَ وَ لَا تَحْقِرُوا مِنْهُ شَيْئاً فَإِنَ صَغِيرَهُ كَبِيرٌ وَ قَلِيلَهُ كَثِير».(بحار، ج 71، ص 190)
کار خیر انجام دهید و هرگز چیزى از آن کوچک مشمارید چرا که کوچکش بزرگ و کمش افزون است.
و در روایت دیگرى از امام صادق علیه السلام نقل شده است که مىفرماید:
«وَ لَا تُصَغِّرْ شَيْئاً مِنَ الْخَيْرِ فَإِنَّكَ تَرَاهُ غَداً حَيْثُ يَسُرُّك». (بحار، ج 71، ص 182)
و هیچ کار خیرى را کوچک مشمار، زیرا فرداى قیامت آن را به نحوى خواهى دید که مایه خرسندى و خوشحالیت باشد.
Páginas