مطالب دوستان amin_edrisi

در پاسخ توجه به چند نكته ضروري به نظر مي‌رسد: 1 – قرآن كريم معجزه جاويد و كتاب هدايت همه انسانها در هر زمان و مكاني است. و پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ نيز به عنوان آخرين پيامبر الهي، كتاب كامل و جامع قرآن را از جانب خداوند متعال دريافت كرد، تا آنرا براي تمام بشريّت تا قيامت، در هر عصر و شهر، راهنما و هدايت‌گر به سوي كمال قرار دهد. ... كتاب انزلنه اليك لتخرج الناس من الظلمت الي النور باذن ربهم الي صراط العزيز الحميد...(1) «اين كتابي است كه بر تو نازل كرديم، مردم را از تاريكي‌ها (ي شرك، ظلم و جهل) به سوي روشنايي (ايمان، عدل و آگاهي) بفرمان پروردگارشان درآوري به سوي راه خداوند عزيز و حميد.» بنابراين، خطاب‌هاي قرآن و شأن نزول‌هاي آيات و سوره‌هاي آن، گرچه در زمان پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ و آغاز اسلام بوده . ولي اين خطاب‌ها مفهومي عمومي و مطلق دارد، كه شامل تمام مسلمانان در هر عصر و مكاني مي‌شود و شأن نزول نمي‌تواند مفهوم آن را محدود كند .و ما أرسلناك الا كافه للناس بشيرا و نذيرا...(2) و ما تو را جز براي همه مردم نفرستاديم تا (آنها‌ را به پاداش‌هاي الهي) بشارت دهي و (از عذاب او) بترساني...(3)» به استثناء موارد معدودي كه بر اختصاص آن‌ها به پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ دليل وجود دارد. 2 ـ خمس يكي از دستورهاي مهم اسلامي است كه در قرآن كريم نيز مورد توجه قرار گرفته است، چنان كه مي‌فرمايد: واعلموا انما غنمتم من شي فانّ لله خمسه و للرسول ولذي القربي و اليتمي و المسكين و ابن سبيل ان كنتم إمنتم بالله و ما انزلنا علي عبدنا يوم الفرقان يوم التقي الجمعان و الله علي كل شي قدير(4) و بدانيد هرگونه غنيمتي به شما رسد، خمس آن براي خدا و براي پيامبر و براي ذي القربي و يتيمان و مسكينان و واماندگان در راه است، اگر شما به خدا و آن‌چه بربنده خود در روز جدايي حق از باطل، روز درگيري دو گروه (با ايمان و بي ايمان يعني روز جنگ بدر) نازل كرديم، ايمان آورده‌ايد، و خداوند بر هر چيزي قادر است. آيه يادشده در حقيقت به مسأله غنائم كه در آيه نخستين همين سوره مطرح بود، اشاره دارد و در اين جا حكم را از مسأله غنائم جنگي نيز فراتر رفته و همه درآمدها را شامل مي‌شود. بر فرضي كه گفته شود لفظ غنيمت تنها شامل غنايم جنگي در جهاد مي‌شود، مي‌توان گفت كه براي بيان حكم خمس در ساير موضوعات از سنت و اخبار و روايات صحيح‌ و معتبر استفاده مي‌شود و هيچ مانعي ندارد كه قرآن كريم به قسمتي از حكم خمس و به تناسب مسائل جهاد اشاره كند و قسمت‌هاي تكميلي بحث خمس در سنت بيان شود، چنان كه نمازهاي پنجگانه در قرآن كريم آمده ولي جزئيات و تعداد ركعات آن در سنت بيان شده است.(5) لفظ «غنيمت» در لغت هر درآمدي را شامل مي‌شود و به معناي هر گونه خيري كه انسان بدون مشقت به دست مي‌آورد، است. بسياري از مفسران و دانشمندان اسلامي اعم از شيعه و سني نيز درباره‌ آيه ياد شده به صراحت اعتراف كرده‌اند كه غنيمت در اصل معناي وسيعي دارد و شامل غنائم جنگي و غير آن و به طور كلي هر چيزي را كه انسان بدون مشقت زياد به دست آورد، مي‌‌شود. قرطبي مفسّر معروف اهل تسنن مي‌گويد:غنيمت آن است كه انسان به چيزي دست پيدا كند.»(6) فخر رازي مي‌گويد: غنيمت آن است كه انسان به چيزي دست پيدا كند.(7) راغب اصفهاني نيز مي‌گويد: غنيمت از زيشه غنم به معناي گوسفند و سپس در هر چيزي كه انسان از دشمن يا غير دشمن به دست مي‌آورد به كار رفته است.»(8) بنابراين، مفسران اهل سنت اعتقاد دارند كه معناي غنيمت عام بود و شامل هر گونه منفعت و سود مي‌شود. دانشمندان و مفسران شيعه نيز معتقدند كه خمس در هر گونه فايده‌اي كه براي انسان فراهم مي‌گردد، واجب است، اعم از اين كه از راه كسب و تجارت باشد. يا از طريق گنج و معدن و يا آن، كه از راه غواصي از دريا خارج كنند و .... چون در عرف لغت به تمام موارد يادشده، «غنيمت» گفته مي‌شود.(9) علامه طباطبايي ـ رحمه الله عليه ـ مي‌گويد: «غنيمت هر گونه فايده‌اي كه از راه تجارت، يا كسب و كار و يا جنگ به دست انسان مي‌رسد را مي‌گويند، و مورد نزول آيه گرچه غنائم جنگي است، ولي مي‌دانيم كه هرگز مورد عموميت مفهوم آيه را تخصيص نمي‌زند»(10) پس آيه غنيمت داراي معناي وسيعي است و هرگونه در آمد و سود و منفعت را شامل مي‌شود و شأن نزول‌ها نيز عموميت آيه را نمي‌تواند تخصيص بزند.(11) 3 – تقسيم خمس نيز به دو سهم(سهم امام و سهم سادات) بر اساس آيه41، سوره انفال است به اين گونه كه خداوند مي‌فرمايد: «هرگونه غنيمتي به شما رسيد خمس آن براي خدا و براي پيامبرش و ذي القربي كه تا اين جا مي شود سهم «امام» يعني سهم خدا و رسول و ذي القري همان سهم «امام» است كه بعد از رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ اختيار آن با جانشينان آن حضرت يعني امامان دوازده‌گانه مي‌باشد و در زمان غيبت امام زمان(عج) نيز اختيارات سهم «امام»به دست مجتهد جامع الشرايط و نايب آن حضرت (عج)مي‌باشد. پس منظور از «ذي‌القربي» در آيه41، سوره انفال، امامان اهل بيت عليهم السلام است و روايات معتبري نيز بر اين حقيقت دلالت دارد. سهم خدا و سهم پيامبر و سهم ذي‌القربي، متعلق به رهبر حكومت اسلامي مي‌باشد و او زندگي ساده خود را با آن اداره و بقيه را در مخارج گوناگوني كه لازمة مقام رهبري امت است مصرف خواهد نمود و در واقع در نيازهاي جامعه و مردم مصرف مي‌كند. منظور از «يتيمان»، «مسكينان» و «واماندگان در راه، تنها ايتام، مساكين و ابناءالسبيل بني هاشم و سادات است و روايات فراواني بر اين حقيقت دلالت مي‌كند. افزون بر اين، نيمي از خمس كه متعلق به سادات است، تنها به نيازمندان آنها به اندازه احتياجشان منحصر است.(12) ديگر آن كه مستمندان و نيازمندان سادات و بني هاشم حق استفاده از زكات را ندارند. پس هيچ تبعيضي ميان سادات و غيرسادات واقع نشده است.(13) اختصاص سهمي از خمس به سادات و مجاز نبودن آنان از دريافت زكات در احاديث شيعه و سني آمده است. از جمله. حضرت امام صادق ـ عليه السّلام ـ نقل مي‌كند: «جمعي از بني هاشم خدمت پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ رسيدند و تقاضا كردند كه آنها را مأمور جمع‌آوري زكات چهارپايان كند و گفتند ما به اين سهم زكات سزاواريم! پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: اي بني عبدالمطلب زكات نه براي من حلال است و نه براي شما، ولي من به جاي اين محروميت به شما وعده شفاعت مي‌دهم... شما به آن چه خداوند و پيامبر برايتان تعيين كرده راضي باشيد.»(14) در صحيح مسلم از معروف ترين كتب اهل تسنن ‌آمده است كه : عباس و ربيعة ابن حارث خدمت پيامبر رسيدند، و تقاضا كردند كه فرزندان آن‌ها يعني«عبدالمطلب ابن ربيعه» و «فضل بن عباس» كه دو جوان بودند، مأمور جمع‌آوري زكات شوند و همانند ديگران سهمي بگيرند تا بتوانند هزينه ازدواج خود را از اين راه فراهم كنند، پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ از اين موضوع خودداري كرد و دستور داد از راه ديگر، وسائل ازدواج آن‌ها فراهم گردد و از محل خمس مهريّه همسران آنها پرداخته شود.(15) در نتيجه، خمس موضوعي است كه در قرآن كريم و روايات اسلامي اعم از شيعه و سني آمده و شيوه‌ تقسيم آن نيز بيان شده و شيعه هم در اين رابطه هيچ‌گونه بدعتي ايجاد نكرده است. پاورقی: 1. ابراهيم:1. 2. سباء:28. 3. ر.ك: مكارم شيرازي، ناصر و همكاران، تفسير نمونه، تهران، دارالكتاب الاسلاميه، چاپ چهارم،1367، ج18، ص91-96. 4. انفال:41. 5. مكارم شيرازي، ناصر و همكاران ، تفسير نمونه، همان، ج7، ص175. 6. ر.ك: القرطبي، محمد بن احمدالانصاري، الجامع الاحكام القرآن، بيروت، مؤسسه التاريخ العربي، 1405ق، ج7.ص361. 7. ر.ك: فخر رازي، التفسير الكبير، بيروت، دارالحياء التراث العربي، چاپ اول، 1417ق، ج5، ص484. 8. ر،ك: راغب اصفهاني، مفردات، بيروت، دارالكتب العربي، بي‌تا، ص378. 9. ر.ك: طبرسي، ابو علي الفضل بن حسن، مجمع‌البيان في تفسير القرآن، بيروت، داراحياء التراث العربي،1379 ق، ج2، ص 543. 10. طباطبائي، محمدحسين، الميزان في تفسير القرآن، تهران، دارالكتب الاسلاميه، چاپ نهم، 1397 ق، ج3، ص104-89. 11. تفسير نمونه، همان. 12. همان. 13. ر.ك: تفسير نمونه، همان، ص 182-183. 14. ر.ك: مجمع البيان، همان، ص 543. 15. ر.ك: النيشابوري، مسلم ابن الحجاج، صحيح مسلم، بيروت، دارالفكر، بي‌تا، ج2، ص752. منبع: نرم افزار پاسخ - مرکز مطالعات و پاسخ گویی به شبهات    

با سلام و احترام خدمت شما کاربر گرامی: فارغ از مباحث قومی و مذهبی که عده‌ای تلاش دارند به‌واسطه این موضوع میان شیعه و سنی تفرقه و جدایی ایجاد کنند، پیروان مذهب تشیع با تکیه بر اصول و مبانی دینی و فکر خود به اصولی معتقد است که ریشه در فرهنگ قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام دارد. در ادامه به برخی از این اصول و مبانی اشاره می‌کنیم تا اینکه متوجه شوید کمک به فلسطین نه بر اساس اغراض سیاسی بلکه بر پایه مبانی و معارف دینی و قرآنی صورت گرفته است. 1-دفاع از مظلوم و مبارزه با ظالم: یکی از مهم‌ترین و راهبردی‌ترین ادله‌ای که ما را به دفاع از مردم مظلوم فلسطین وامی‌دارد ادله قرآنی و روایی است که دفاع از مظلوم و مبارزه با ظالم را بر ما فرض کرده است. دفاع از مظلومان عالم فقط مختص به مردم فلسطین نبوده و ایران اسلامی ثابت کرده است که هرکجایی ندایی مظلومی بلند شده تلاش کرده است به آنها مدد و یاری رساند. این راهبر نیز با تکیه بر معارفی است که در منابع اصیل اسلامی نقل شده است: پيامبر صلي الله عليه و آله : مَنْ اَصْبَحَ لا يَهْتَمُّ بِاُمورِ الْمُسْلِمينَ فَلَيْسَ مَنْهُمْ وَ مَنْ سَمِعَ رَجُلاً يُنادى يا لَلْمُسْلِمينَ فَلَمْ يُجِبْهُ فَلَيْسَ بِمُسْلِمٍ؛[1]هر كس صبح كند و به امور مسلمانان همّت نورزد، از آنان نيست و هر كس فرياد كمك خواهى كسى را بشنود و به كمكش نشتابد، مسلمان نيست.» 2-حفظ اتحاد و یکپارچگی لزوم حفظ اتحاد و یکپارچگی و پرهیز از هرگونه اختلاف و چنددستگی یکی از مهم‌ترین معارف قرآنی است که همه مسلمانان باید در پایبندی به آن کوشا باشند اینکه عده‌ای از افراطی‌های تکفیری این‌چنین موضوع راهبردی و قرآنی را نمی‌پذیرند نباید موجب شود که ما نیز چشمان خود را به روی معارف قرآنی ببندیم از این رو سیاست جمهوری اسلامی بر پایه معارف قرآنی تمام تلاش خود را بر حفظ این اتحاد به کار برده است دعوت مسلمانان به اتّحاد و اخوّت در آیات متعددی مورد تأکید قرار گرفته است که به برخی از آن ها اشاره مى کنیم: 1 ـ آیه اعتصام خداوند سبحان مى فرماید: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا...»[2]؛ (و همگى به ریسمان خدا، چنگ زنید، و پراکنده نشوید...). 2 ـ آیه صلح خداوند سبحان مى فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ کَافَّةً وَلا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ»؛[3] (اى کسانى که ایمان آورده اید! همگى در صلح و آشتى در آیید! و از گام هاى شیطان، پیروى نکنید، که او دشمن آشکار شماست). 3 ـ آیه اخوّت و برادرى خداوند سبحان فرمود: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ...؛[4] (مؤمنان برادر یکدیگرند؛ پس دو برادر خود را صلح و آشتى دهید...). و نیز فرمود: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدّآءُ عَلَى الْکُفّارِ رُحَمآءُ بَیْنَهُمْ»؛[5] (محمّد(صلى الله علیه وآله) فرستاده خداست و کسانى که با او هستند در برابر کفّار سرسخت و شدید، و در میان خود مهربانند). در این آیات، خداوند متعال امّت اسلامى را دعوت به اتّحاد و وحدت کرده و از تفرقه و دشمنى با یکدیگر بر حذر داشته است و نیز امر به صلح و مصالحه و رفع خصومت بین دو دسته از برادران مؤمن نموده است. و نیز از برادرى و عطوفت بین اصحاب رسول خدا(صلى الله علیه وآله) خبر داده است.([6] پی نوشت ها: [1]. كافى، ج 2، ص 164، ح 5. [2]. سوره آل عمران، آیه 103. [3]. سوره بقره، آیه 208. [4]. سوره حجرات، آیه 10. [5]. سوره فتح، آیه 29. [6]. ر.ک: امام‌شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران، چاپ دوم، ج 1، ص 12.

با سلام و احترام خدمت شما پرسشگر گرامی دراین‌خصوص اساتید و علمای اخلاق اگر سخنی که پشت سر کسی بیان شده از جمله مُستَثنَیات غیبت نباشد، به این نکته اشاره کرده‌اند که در مجلس غیبت برای اینکه شریک غیبت‌کننده نباشید یا باید مجلس را ترک کنید و یا اینکه  در صورت عدم امکان ترک مجلس حداقل از شخص غایب به‌نوعی طرف‌داری نموده و یا سخنان غیبت‌کننده را علاوه بر عدم تأیید تغییر دهید. در غیر این صورت اگر شما نیز مؤید غیبت‌کننده باشد مشارکت شما در آن دور از ذهن نیست.

ضمن تقدیر و تشکراز کاربرانی که به شکل علمی به این سوال پاسخ دادن به نظرم سرکار خانم مسیح پاسخ کامل رو بیان  کردن ولی با این وجود در خصوص این سوال به نکته ریزی اشاره می کنم  دقت کنیم که حجاب تنها مختص به زنان نیست، بلکه جامعه مردان نیز به اقتضای وجود خود ملزم به رعایت حجاب و عفاف هستند و شریعت اسلامی حدودی رو برای آنها تعیین کرده. در خصوص قسمت دوم سوال شما باید عرض کنیم همان طور که دوستان نیز بیان کردن اشتهای سیری ناپذیر هوای نفس و لذت جنسی در همه انسانها به خصوص در جهان مدرن و آزاد غربی کور و خاموش شدنی نبوده و نیست چرا که گزارش های مستند و علمی حاکی از نوعی افسارگسیختگی جنسی در این چنین جوامعی هست، بطوری که آزارهای تکان دهنده جنسی و ناامنی جامعه زنان در این چنین کشورهایی خود گواه بر عدم رابطه میان آزادی، بی حجابی و امنیت جنسی  است به هر حال فقط کافی یک مقدار واقع نگر باشم و منصفانه جهان پیرامون خودمون رو مورد بررسی و مطالعه  قرار بدیم متوجه بسیاری از واقعیت ها خواهیم شد. ناامنی جنسی در جهان غربی چیزی از جنس آتش زیر خاکستر نیست بلکه خود آتش  است که زبانه های آن رو از فاصله هزار فرسخی همی می توان مشاهده کرد