سلام
همانطور که شما عرض کردید، در کتاب قانون بوعلی سینا، مطلبی با عنوان تجویز ایشان برای بیماریهای خاص دیده نشد، اما در طب سنتی و طب اسلامی، برای درمان بیماری آسم یا همان تنگی نفس، ادرار شتر توصیه شده است که روایت زیر به آن اشاره دارد:
سَأَلتُ أبا عَبدِ اللّهِ(ع) قُلتُ: یَابنَ رَسولِ اللّهِ، إنَّهُ یُصیبُنی رَبوٌ شَدیدٌ إذا مَشَیتُ، حَتّى لَرُبَّما جَلَستُ فی مَسافَةٍ ما بَینَ داری ودارِکَ فی مَوضِعَینِ.
قالَ: یا مُفَضَّلُ، اشرَب لَهُ أبوالَ اللِّقاحِ.
قالَ: فَشَرِبتُ ذلِکَ فَمَسَحَ اللّهُ دائی. (طبّ الأئمّة، ص 103 و بحار الأنوار، ج 62، ص 182، ح 5)
مفضّل می گوید: از امام صادق(ع) پرسیدم: اى پسر پیامبر خدا! هنگام راه رفتن، نفس تنگىِ شدیدى مرا مى آزارد تا جایى که گاه در فاصله میان خانه ی خود و خانه ی شما، دوبار مى نشینم. فرمود: اى مفضّل! براى این عارضه، ادرار شتر شیرده بخور. من از آن خوردم و خداوند، بیمارى ام را زدود.
آیت الله تبریزیان، در درس خود، در تفسیر این روایت چنین بیان فرمودند: در روایت اشاره شد که راوی هنگام راه رفتن مبتلا به تنگی نفس می‌شده از طرفی راوی می‌گوید مبتلا به آسم می‌شوم، بنابراین مفضل از تنگی نفس صحبت می‌کند که معلول نارسایی قلب است نه از تنگی نفسی که معلول مشکلات ریه است و آسم نام دارد، بنابراین می‌توان گفت حتی اگر منشأ تنگی نفس مشکلات قلبی باشد بازهم ادرار شتر درمان است. (http://www.eshia.ir/feqh/archive/text/tabrizian/teb/94/940816/)
البته در کتب حدیثی در مورد ادرار شتر روایات دیگری هم بیان شده است:
امام کاظم علیه السلام فرمود: أَبْوَالُ الْإِبِلِ خَيْرٌ مِنْ أَلْبَانِهَا وَ يَجْعَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الشِّفَاءَ فِي أَلْبَانِهَا. (الكافي (الإسلامية)، ج6، ص: 338)
سلام
همانطور که شما عرض کردید، در کتاب قانون بوعلی سینا، مطلبی با عنوان تجویز ایشان برای بیماریهای خاص دیده نشد، اما در طب سنتی و طب اسلامی، برای درمان بیماری آسم یا همان تنگی نفس، ادرار شتر توصیه شده است که روایت زیر به آن اشاره دارد:
سَأَلتُ أبا عَبدِ اللّهِ(ع) قُلتُ: یَابنَ رَسولِ اللّهِ، إنَّهُ یُصیبُنی رَبوٌ شَدیدٌ إذا مَشَیتُ، حَتّى لَرُبَّما جَلَستُ فی مَسافَةٍ ما بَینَ داری ودارِکَ فی مَوضِعَینِ.
قالَ: یا مُفَضَّلُ، اشرَب لَهُ أبوالَ اللِّقاحِ.
قالَ: فَشَرِبتُ ذلِکَ فَمَسَحَ اللّهُ دائی. (طبّ الأئمّة، ص 103 و بحار الأنوار، ج 62، ص 182، ح 5)
مفضّل می گوید: از امام صادق(ع) پرسیدم: اى پسر پیامبر خدا! هنگام راه رفتن، نفس تنگىِ شدیدى مرا مى آزارد تا جایى که گاه در فاصله میان خانه ی خود و خانه ی شما، دوبار مى نشینم. فرمود: اى مفضّل! براى این عارضه، ادرار شتر شیرده بخور. من از آن خوردم و خداوند، بیمارى ام را زدود.
آیت الله تبریزیان، در درس خود، در تفسیر این روایت چنین بیان فرمودند: در روایت اشاره شد که راوی هنگام راه رفتن مبتلا به تنگی نفس می‌شده از طرفی راوی می‌گوید مبتلا به آسم می‌شوم، بنابراین مفضل از تنگی نفس صحبت می‌کند که معلول نارسایی قلب است نه از تنگی نفسی که معلول مشکلات ریه است و آسم نام دارد، بنابراین می‌توان گفت حتی اگر منشأ تنگی نفس مشکلات قلبی باشد بازهم ادرار شتر درمان است. (http://www.eshia.ir/feqh/archive/text/tabrizian/teb/94/940816/)
البته در کتب حدیثی در مورد ادرار شتر روایات دیگری هم بیان شده است:
امام کاظم علیه السلام فرمود: أَبْوَالُ الْإِبِلِ خَيْرٌ مِنْ أَلْبَانِهَا وَ يَجْعَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الشِّفَاءَ فِي أَلْبَانِهَا. (الكافي (الإسلامية)، ج6، ص: 338)