۱- در قدیم شهرها کوچک ، مهاجران کم و بیشتر مردم در روستا زندگی میکردند ( تا انقلاب سه چهارم مردم) و فامیلها با هم رفت و آمد بیشتری داشتند و به این خاطر ازدواج دخترها میسرتر بود ولی نباید انتظار داشت دختری را از پستوی خانه کسی ببیند و یا بگردد تا پیدایش کند. مسلم است که در جاهای درست و حسابی باید حضور داشت و دیده شد ( نه توی خیابان یا دانشگاه و اینترنت که ۹۰ درصد به گناه میانجامد تا ازدواج)
۲- طمع ، البته مردم عزت نفسشان نسبت به قدیم بیشتر شده و این خوب است ولی وقتی این عزت نفس به حرص و طمع تبدیل شود همان نصیب معمولی هم از دست میرود. امروزه پسر یا دختر هر شرایطی داشته باشد انتظار دارد طرف مقابل بهترین باشد! اگر خودش معلول هم باشد میخواهد طرف مقابل سالم باشد درحالیکه قدیم دختران معلول هم بآسانی ازدواج میکردند. به نظر باید منطقی اندیشید و توقع را پایین آورد. بسیاری از کسانی که زود ازدواج میکنند خیلی از آرزوهایشان را کم میکنند چه پسرانی که حوری را به همان بهشت موکول میکنند و چه دخترانی که شوهر میلیاردر را به داستانها واگذار میکنند.
۳- با گسترش فرهنگ غربی و الگوبرداری از افکار نادرست بیگانه برخی ازدواجهای درجه دوم درحال حذفند و بر این اساس عرضه و تقاضا مختل شده است. مثلا قدیم کسی که اوضاعش را نامساعد میدید راضی به ازدواج دوم میشد یا حتی ازدواج موقت. ولی الآن تفاوت سنی در رده زیر ۷ سال که مرد بزرگتر باشد و باکرگی پسر و دختر و ... کار را سختتر کرده است. که اینها وظیفه ی رسانه‌هاست که فرهنگسازی بشوند تا هرکسی بنا بر شرایطش کوتاه بیاید.
۴- دولت هم هیچ کمکی در این زمینه نمی‌کند درحالیکه در زمان حضرت علی (ع) پسری که بخاطر ازدواج نکردن گناه کرده بود حضرت از بیت المال خرج ازدواجش را داد. یعنی این وظیفه دولت است که حداقل ها را برای ازدواج پسران جور کند که ترجیح میدهد به پشت میز نشین‌ها ۲۰۰ میلیون حقوق بدهد ولی برای ۲۰۰ جوان شغل ایجاد نکند.
مشکل ازدواج دختران امروزی چند چیز است:
۱- در قدیم شهرها کوچک ، مهاجران کم و بیشتر مردم در روستا زندگی میکردند ( تا انقلاب سه چهارم مردم) و فامیلها با هم رفت و آمد بیشتری داشتند و به این خاطر ازدواج دخترها میسرتر بود ولی نباید انتظار داشت دختری را از پستوی خانه کسی ببیند و یا بگردد تا پیدایش کند. مسلم است که در جاهای درست و حسابی باید حضور داشت و دیده شد ( نه توی خیابان یا دانشگاه و اینترنت که ۹۰ درصد به گناه میانجامد تا ازدواج)
۲- طمع ، البته مردم عزت نفسشان نسبت به قدیم بیشتر شده و این خوب است ولی وقتی این عزت نفس به حرص و طمع تبدیل شود همان نصیب معمولی هم از دست میرود. امروزه پسر یا دختر هر شرایطی داشته باشد انتظار دارد طرف مقابل بهترین باشد! اگر خودش معلول هم باشد میخواهد طرف مقابل سالم باشد درحالیکه قدیم دختران معلول هم بآسانی ازدواج میکردند. به نظر باید منطقی اندیشید و توقع را پایین آورد. بسیاری از کسانی که زود ازدواج میکنند خیلی از آرزوهایشان را کم میکنند چه پسرانی که حوری را به همان بهشت موکول میکنند و چه دخترانی که شوهر میلیاردر را به داستانها واگذار میکنند.
۳- با گسترش فرهنگ غربی و الگوبرداری از افکار نادرست بیگانه برخی ازدواجهای درجه دوم درحال حذفند و بر این اساس عرضه و تقاضا مختل شده است. مثلا قدیم کسی که اوضاعش را نامساعد میدید راضی به ازدواج دوم میشد یا حتی ازدواج موقت. ولی الآن تفاوت سنی در رده زیر ۷ سال که مرد بزرگتر باشد و باکرگی پسر و دختر و ... کار را سختتر کرده است. که اینها وظیفه ی رسانه‌هاست که فرهنگسازی بشوند تا هرکسی بنا بر شرایطش کوتاه بیاید.
۴- دولت هم هیچ کمکی در این زمینه نمی‌کند درحالیکه در زمان حضرت علی (ع) پسری که بخاطر ازدواج نکردن گناه کرده بود حضرت از بیت المال خرج ازدواجش را داد. یعنی این وظیفه دولت است که حداقل ها را برای ازدواج پسران جور کند که ترجیح میدهد به پشت میز نشین‌ها ۲۰۰ میلیون حقوق بدهد ولی برای ۲۰۰ جوان شغل ایجاد نکند.