زن گل است

اسلام دین هدایت و سعادت بشر، از طرف خداوند سبحان است. قوانین اسلام با فطرت بشر ارتباط مستقیم دارد. زندگی‌ها در صورتی به آرامش، رفاه، لذت مادی و معنوی می‌رسند که دستورات خداوند را به خوبی بشناسند و به آنها عمل کنند. امروزه کسانی که دین را مانع اهداف شیطانی خود می‌دانند، برخی از قوانین دین را بدون تبصره‌ها و شرایط آن، بین مردم رواج می‌دهند، تا بدین وسیله چهره زیبای دین را مخدوش کنند، مثلا می‌گویند: خداوند به مردها اجازه کتک زدن همسرش را داده است، ولی این اجازه را به زن نداده است و... .
دشمنان زورگو و ظالم که خودشان اصلا ارزشی به جایگاه زن قائل نیستند و آنها را ابزاری برای شهوت‌رانی، تبلیغ کالا و سایر اهداف شومشان استفاده می‌کنند، به هزاران توصیه‌ای که دین درباره زنان کرده است، توجهی ندارند و آنها را تبلیغ نمی‌کنند، فقط انگشت روی قانونین خاصی گذاشته‌اند که در شرایطی خاص و با رعایت مراحلِ خاصی توصیه شده است. آنها می‌خواهند با برجسته کردن عنوان قانون، بدون اشاره به شرایط آن، چهره زیبا، حق طلب، آرامش بخش و زندگی ساز دین را، در نگاه دیگران تخریب کنند.
زن در دین مبین اسلام، دارای جایگاه بسیار ارزشمندی است که هیچ کسی و چیزی به آن جایگاه نمی‌رسد. خداوند در قرآن کریم زن را مایه آرامش انسان قرار داده است و می‌فرماید:
«وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ [روم/21] و از نشانه‌هاى او اينكه همسرانى از جنس خودتان براى شما آفريد تا در كنار آنان آرامش يابيد، و در ميانتان مودّت و رحمت قرار داد، در اين نشانه‌هايى است، براى گروهى كه تفكّر می‌كنند.»
در احادیث رسول خدا و اهل بیت (علیهم‌السلام) که در واقع مفسران واقعی قرآن کریم هستند، در خصوص جایگاه و ارزش زن، تعابیر بسیار زیبایی به کار رفته است. مثلا در حدیثی زنان را به گل تشبیه کرده‌اند که باید با او با ظرافت رفتار کرد و کارهای ظریف را به او واگذار نمود. امام علی (علیه‌السلام) می‌فرماید:
«كارى كه در توان زن نيست به او نسپار؛ زيرا او چون گُلى است (ظريف و آسيب پذير) نه قهرمان و كار فرما.» [1]
در حدیث دیگری رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و له) پاداش مردی که محارم خود را خوشحال کند، را شادی در قیامت معرفی کرده است و می‌فرماید:
«خداى بزرگ، به زنان مهربان‌تر از مردان است و هيچ مردى، زنى از محارم خود را خوشحال نمى‌كند، مگر آن كه خداوند متعال او را در قيامت شاد مى‌كند.» [2]
حضرت در حدیث دیگری مردان را به نیکی کردن و رفتار مناسب، با زنان دعوت کرده است و می‌فرماید:
«يكديگر را به رفتار نيك با زنان سفارش كنيد.» [3]
امام صادق (علیه‌السلام) نیز خیر و برکت را در وجود و حضور زنان معرفی کرده و می‌فرماید:
«بيشترين خير و بركت در زنان است.» [4]
دین مبین اسلام، ضمن اینکه هدایت بخش به سوی استوارترین راه‌ها است، شفای دردهای مادی و معنوی، جسمی و روحی را نیز بیان کرده است. ممکن است زنی حد و حدود خود را زیر پا گذاشته و سر ناسازگاری بردارد، خداوند از مردان خواسته است برای اصلاح چنین زنانی، در مرحله نخست آنان را پند و موعظه بدهند و با محبت و مهربانی آنان را به تغییر مسیر اشتباه خود، دعوت کنند، اگر این مرحله موثر واقع نشد و زن به ناسازگاری خود ادامه داد، مرحله دوم که بی‌اعتنایی و قهر کردن است باید اجرا شود و مرد با قهر کردن، عدم رضايت خود را از رفتار آن زن آشكار سازد. اگر این عکس العمل نیز موثر واقع نشد و زن همچنان به عداوت و دشمنی و ناسازگاری خود ادامه داد، نوبت به تنبیه بدنی می‌رسد که این تنبیه، باید ملايم و خفيف باشد به طورى كه موجب شكستگى، مجروح شدن و كبودى بدن زن ناشزه نشود. خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:
«وَ اللاَّتي‏ تَخافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَ اهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضاجِعِ وَ اضْرِبُوهُنَّ [نسا/34]  و امّا آن دسته از زنان را كه از سركشى و مخالفت‌شان بيم داريد، پند و اندرز دهيد! (و اگر مؤثر واقع نشد،) در بستر از آنها دورى نماييد! و (اگر هيچ راهى جز شدت عمل، براى وادار كردن آنها به انجام وظايفشان نبود،) آنها را تنبيه كنيد!»
این قانون فقط مخصوص دین مبین اسلام نیست، بلکه در تمام قوانين دنيا، هنگامى كه طریق مسالمت‌آميز براى وادار كردن افراد به انجام وظيفه، مؤثر واقع نشود، متوسل به خشونت می‌شوند، نه تنها از طريق ضرب، بلكه گاهى در موارد خاصى مجازات‌هايى شديدتر از آن نيز قائل مى‌‏شوند كه تا سرحد اعدام پيش می‌رود. قوانین بشری ممکن است فقط جنبه بازدارنگی از طریق ایجاد ترس داشته باشد، اما قانون خداوند دربردارنده نوعی درمان است که با تنبیه بدنی محقق می‌شود. روانكاوان امروز معتقدند كه جمعى از زنان داراى حالتى بنام «مازوشيسم» (آزارطلبى) هستند و گاه كه اين حالت در آنها تشديد می‌شود، تنها راه آرامش آنان تنبيه مختصر بدنى است، بنابراين ممكن است حکم تنبیه زنان، ناظر به چنين افرادى باشد كه تنبيه خفيف بدنى در موارد آنان جنبه آرام بخشى دارد و يك نوع درمان روانى است.» [5]
ممکن است کسی بگوید: اگر مردی چنین خصوصیاتی داشته باشد و از وظایف خود سربازند و همسرش را مورد آزار و اذیت قرار بدهد، آیا زن نیز می‌تواند مرد را کتک بزند؟ در پاسخ می‌گوییم: اگر مردی خصوصیات فوق را داشته باشد، توسط حاکم شرع مورد مجازات قرار خواهد گرفت؛ چون در توان زن نیست که بخواهد همسرش را کتک بزند و کتک زدن با روحیه لطیف و جسم ظریف زن منافات دارد.
با توجه به مطالبی که ذکر شد، به این نتیجه می‌رسیم که اسلام دین عقلانیت و منطق است، بین مرد و زن در درگاه خداوند تفاوتی نمی‌باشد، ملاک برتری، تقوا و عمل صالح است، [6] اما در عرصه اجتماع و روابط بین زن و مرد، زن همچون گلی است که باید با ظرافت و نرمی با او برخورد کرد و مورد نوازش قرار داد، اما اگر زنی، به بیماری ناسازگاری مبتلا شود، تنبیه مختصری که آسیب بدنی به او نرساند، همچون درمانی است که او را آرام کرده و به زندگی عادی و طبیعی باز می‌گرداند.

__________________________________
پی نوشت‌ها
[1]. «وَ لا تُمَلِّكِ المَرأَةَ أَمرَها ما جاوَزَ نَفسَها فَإِنَّ المَرأَةَ رَيحانَةٌ و َلَيسَت بِقَهرَمانَةٍ...» مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، چاپ گوناگون، انتشارات اسلاميه، تهران، ج 74، ص 235.
[2]. «إنَّ اللّه  تَبارَكَ و َتَعالى عَلَى الناثِ أَرأَفُ مِنهُ عَلَى الذُّكُورِ و َما مِن رَجُلٍ يُدخِلُ فَرحَةً عَلَى امرَأَةٍ بَينَهُ وَ بَينَها حُرمَةٌ إِلاّ فَرَّحَهُ اللّه  تَعالى يَومَ القيامَةِ؛» عطاردی، عزیز الله، مسند الإمام الرضا (عليه‌السلام)، چاپ اول، انتشارات آستان قدس، مشهد، 1406ق، ج ‏2، ص 277.
[3]. «اِستَوصُوا بِالنِّساءِ خَيرا» پاینده، ابوالقاسم، نهج الفصاحه، چاپ چهارم، انتشارت دنیای دانش، تهران، 1382ش، ص 210.
[4]. «يَقُولُ أَكْثَرُ الْخَيْرِ فِي النِّسَاء» من لا يحضره الفقيه، چاپ دوم، جامعه مدرسین، قم، 1404ق، ج ‏3، ص 386.
[5]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه، چاپ اول، انتشارات دار الكتب الإسلاميه، تهران، 1374ش، ج ‏3، ص 375.
[6]. «إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ [حجرات/13] گرامى‏ترين شما نزد خداوند با تقواترين شماست».