خورشید و بستنی نه، طلا و گاو صندوق

برخی حجاب داشتن را با این مثال نقد کرده‌اند که اگر بگوییم: «زن حجاب داشته باشد، تا مرد به گناه نیفتد؛ مثل این است که بگویند خورشید نتابد، تا بستنی‌هایتان آب نشود.» این مثال گرچه ظاهری زیبا دارد، ولی هیچ مبنای عقلی ندارد، زیرا اگر کسی این مثال را قبول کند، از این به بعد هر شخصی که شئ ارزشمندی دارد نباید آن را ــ از ترس دزد و افراد حیله‌گرــ در گاوصندوق پنهان کند و طلافروش‌ها نیز نباید برای طلاهای خویش از دزدگیر بهره ببرند، حال آن‌که هیچ آدم عاقلی چنین کاری را نمی‌کند. حجاب مانند گاوصندوق است که زیبایی‌های زن را از دزدها و هوس‌رانان حفظ می‌کند.
از سوی دیگر، فلسفه حجاب ــ آن‌گونه که از این مغالطه استفاده می‌شود ــ تنها مصونیت زن از مرد نیست، بلکه یکی از مهم‌ترین فلسفه‌های حجاب، جلوگیری از افراط و تفریط است. زیرا در زن میل به خودنمایی و طنازی وجود دارد، خداوند متعال با قرار دادن حجاب تلاش کرده است به نحوی این میل را تعدیل کند، تا زن با افراط گری در این موضوع، به خویشتن آسیب روحی و جسمی نزند. زیرا اگر این میل به افراط کشیده شود، تمام زندگی او را مختل کرده و تمام درآمد شوهر یا پدر برای خرید لباس و وسایل آرایشی و تزیین صورت و... استفاده می‌شود و خانواده را نابود و از هم گسیخته می‌کند.
در حقیقت اولین فایده حجاب برای خود زنان است و در مرحله بعد برای مردان مؤثر است که به گناه آلوده نشوند، همان‌گونه که اگر شخصی در خانه‌‌ی خویش درختی کاشت از میوه و زیبایی آن بهره می‌برد، گرچه ره‌گذری که از کنار دیوار وی می‌گذرد نیز از سایه آن بهره مند می‌شود، ولی اصل فایده برای صاحب خانه است.