همیشه در حال عبادت

پیامبر خدا می‌فرمایند: «الصَّائِمُ فِي عِبَادَةٍ وَ إِنْ كَانَ عَلَى فِرَاشِهِ مَا لَمْ‏ يَغْتَبْ‏ مُسْلِما؛ روزه دار، تا زمانى كه غيبت مسلمانى را نكند، در حال عبادت است گر چه در بستر خويش خفته باشد.»(الكافي، ج‏4، ص64) عبادت روزه‌دار به این است که سختی گرسنگی و تشنگی را به خاطر انجام دستور الهی تحمّل می‌کند. لذا از هر خوراکی که در غیر ماه رمضان مجاز بود، پرهیز می‌کند؛ حال، چطور ممکن است گوشت برادر مرده خود را بخورد! مگر نه این است که قرآن کریم می‌فرماید: «وَ لا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً أَ يُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخيهِ مَيْتاً فَكَرِهْتُمُوهُ وَ اتَّقُوا اللَّه‏؛[حجرات/12] و بعضى از شما غيبت بعضى نكند؛ آيا كسى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده‌‏اش را بخورد؟ از آن كراهت داريد. [پس‏] از خدا بترسيد.» وقتی زبان به غیبت گشوده می‌شود، قدم از محدوده ضیافت الهی بیرون رفته و رشته عبادت خدا قطع خواهد شد. راستی می‌دانی چرا؟ شاید به خاطر این است که ناچاری برای اینکه پشت سر برادر دینی خود بدی‌اش را بگویی، از مجلس مهمانی خدا بیرون بروی، چون برادرت نیز در آن مجلس حاضر است!! و هر کس از مهمانی خارج شود، همچون روزهای دیگر سال برای او محاسبه می‌شود.
غیبت یعنی، وقتی نامت را در مجلس رمضان الکریم صدا می‌زنند، حاضر نباشی!

پی‌نوشت
كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي (ط - الإسلامية) - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق.