به کمیّت عبادت در زمانی که کیفیّتی ندارد اهتمام نکنیم؛ بلکه باید از عبادت لذّت برد؛ در این صورت کمیّت نیز ارتقاء پیدا میکند.
هر چیزی آفتی دارد و آفت عبادت و تهجّد و شب زندهداری(به خصوص در شب قدر)، نداشتن نشاط برای عبادت است. از پیامبر گرامی اسلام(صلّی الله علیه و آله) نقل شده که فرمودند: «آفَةُ العِبادَةِ الفَترَةُ؛ آفت عبادت، سستى است.» (المحاسن، ج1، ص17) اوّلین کاری که باید برای داشتن نشاط در أحیاء شب قدر انجام دهیم، فکر و برنامهریزی و توجّه به نشاط در عبادت است. کسی که میخواهد از شبی که از هزار ماه برتر است استفاده کند، چطور ممکن است، نسبت به ایجاد مقدّمات آن بیاهمیّت باشد؟! از جمله مواردی که باید در برنامهریزی شب قدر رعایت کنیم، توجّه به کیفیّت عیادت و دوری از کمیّت سنگینی است که باعث خستگی و عدم نشاط شود. از پیامبر اکرم(صلّی الله علیه و آله) نقل شده که فرمودند: «خُذوا مِنَ العِبادَةِ ما تُطيقونَ؛ فإنَّ اللّه َ لا يَسأمُ حتّى تَسأموا؛ از عبادت، به اندازهاى كه توان داريد، برگيريد؛ زيرا خداوند خسته نمىشود تا اينكه شما خسته شويد.»(کنزالعمّال، ح5301) خستگی که برای خداوند معنا ندارد؛ بنابراین، وقتی ما خسته میشویم گویا دیگر عبادتی نیز در کار نیست!
پینوشت
- برقى، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن - قم، چاپ: دوم، 1371 ق.
- علاء الدین علی بن حسام(متقی هندی)، کنز العمال فی سنن الأقوال و الأفعال.