-انسان همان طور که برای اموال مادی خود ارزش قائل است و تدبیری برای حفظ و نگهداری آنها می اندیشید، باید برای حفظ حیا و ناموس اعضای خانواده خود نیز برنامه داشته باشد.
یک قانون طلایی در زندگی ما انسانها همواره وجود داشته است به این معنا که بسیاری از ما انسانها برای دارایی‌های خود ارزش قائل بوده و برای حفظ و صیانت آنها از هیچ گونه تلاشی مضایقه نمی کنیم؛ هیچ گاه به خود اجازه نمی‌دهیم که اموال و دارایی ما در معرض تهدید و یا دست درازی دیگران قرار گیرد؛ از این رو همواره تدبیری می‌اندیشیم که امنیت آنان ها در خطر نیفتد. ولی با این حالی این اصل و قانون طلایی همیشه در زندگی بعضی افراد اجرا نمی‌شود؛ چرا که به راحتی اجازه می‌هند که خواهر و یا همسر و یا ناموسشان در معرض تهدید و آسیب دیگران قرار گیرند، این دسته افراد غافل از آن هستند که هرگونه بی‌حیایی و بی‌عفتی می‌تواند موجب طمع سارقان عفت و نوامیش باشد: کما اینکه باری تعالی می‌فرماید:«فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذي في قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفاً؛[احزاب/32] پس به گونهاى هوسانگيز سخن نگوييد كه بيماردلان در شما طمع كنند، و سخن شايسته بگوييد!»