توحيد در اديان وحيانی چگونه است؟

پرسش: مقايسه معاد و توحيد در اديان وحيانی چگونه است؟

در اينجا لازم است بگوييم كه بيشتر اديان توحيدي و الهي يكتاپرست بوده اند و همگي بر اساس آموزه هاي پيامبران خود عقايدي خدا پسندانه را باور داشته اند؛ در اين كه اسلام و يهوديت به مبداء واحدي اعتقاد دارند شكي نيست . زرتشتيان منشاء خير و شرّ را يكي نمي دانند. ولي از آن جهت كه آنها هم خالق خير و خالق شرّ را مخلوق خداي واحد مي دانند مي توان آنها را با تسامح معتقد به خالق واحد دانست. در مورد موحّد بودن صابئيان نيز ترديدهايي وجود دارد ولي بنا به نظر بعضي اهل تحقيق ظاهراً آنها نيز به خالق واحد معتقدند. همچنين مسيحيان با اينكه معتقد به تثليثند ولي خود بر اين اعتقادند كه تثليث آنها با توحيد منافاتي ندارد. لكن از نظر منطق عقل نمي توان ادّعاي آنها را پذيرفت ، ولي اگر ملاك قضاوت را كتاب مقدّس مسيحيان قرار دهيم نه تفسير آنها از كتاب در آن صورت مي توان مسيحيّت را هم دين توحيدي قلمداد نمود ، چون اثري از تثليث در كتاب مقدّس مسيحيان وجود ندارد بلكه اين علماي مسيحيّت هستند كه چنين اعتقادي را بر كتاب مقدّسشان تحميل مي كنند. همچنين مسلمانها تحت تعليمات قرآن كريم و اهل بيت(ع) شكي در اين معني ندارند كه اصل همه اديان الهي بر توحيد بوده و پيرايه هاي شرك آلود بعدها بر اين اديان بسته شده است.
اعتقاد به بقاء روح نيز از قديم در بين اقوام گوناگون وجود داشته است ؛ و اقوام گوناگون بشري به نوعي به سعادت و شقاوت بعد از مرگ معتقد بوده اند ؛ و البته برخي گروهها نيز با صراحت بقاء بعد از مرگ را منكر شده اند. ولي معاد به معني خاص آن يعني برخاستن مردگان از قبور براي حسابرسي اعمال تنها در برخي اديان به وضوح ديده مي شود ؛ ولي تعريف معاد در همه آنها يكسان نيست ؛ ما در ادامه به اين اديان و نحوه اعتقاد آنها به معاد خواهيم پرداخت .
ما از معادي كه در دين حضرت ابراهيم (ع) و انبياء بعد از او تا زمان حضرت موسي (ع) مطرح بوده اطلاع كافي در دست نداريم ؛ لذا بحث را از دين يهود آغاز مي كنيم .
معاد در دين يهود و مسيحيت.
در مورد اعتقاد يهوديان و مسيحيان سه سوال مطرح مي شود. 1. آيا يهوديان و مسيحيان اساسا معاد و رستاخيز را قبول دارند يا خير؟ 2. بر فرض قبول آيا معاد جزء اصول دين آنها است يا خير؟ 3. آيا به معاد جسماني قائلند يا به معاد روحاني؟
قبل از پرداختن به جواب اين سوال ها ذكر اين نكته لازم است كه اولا به تصريح قرآن كريم و شهادت تاريخ ، دين يهوديت و مسيحيت دچار تحريف شده اند ؛ لذا به عقيده ما عقيده فعلي يهوديان و مسيحيان عين تعاليم حضرت موسي و حضرت عيسي ــ عليهما السلام ــ نيست. ثانيا اين دو دين داراي فرقه هاي بسيار گوناگون و متنوعي هستند كه گاه داراي آراي متناقض در يك موضوع خاصّ هستند ؛ كه پرداختن به همه آنها از حدّ يك نامه خارج است ؛ لذا ما سعي مي كنيم فقط به اقوال فرقه هاي مشهور آنها اشاره كنيم .
يهود و رستاخيز
جناب دكتر جواد مشكور در كتاب خلاصه اديان و جناب حسين توفيقي در كتاب آشنايي با اديان بزرگ در مورد اعتقاد يهوديان به رستاخيز بر اين نكته تصريح مي كنند كه در تورات و بلكه در كلّ عهد عتيق يهوديان اشاره روشني به آخرت و روز جزا وجود ندارند ؛ و تعبير آخرت كه در چند جاي عهد عتيق آمده است دلالتي بر معاد پس از مرگ ندارد بلكه به معناي عاقبت دنيوي اعمال است . اين دو محقق همچنين متذكر شده اند كه اعتقادبه معاد در قوم يهود اعتقادي وارداتي است ؛ و يهوديان اين عقيده را پس از آزاديشان از اسارت بابل به دست كورش ، از زرتشتيان فرا گرفته اند. (ر.ك: خلاصه اديان، دكتر محمد جواد مشكور، ص134 و142 و آشنايي با اديان بزرگ ؛ حسين توفيقي ؛ ص110)
امّا در كتاب تلمود كه از كتب مذهبي يهود است از معاد بسيار سخن گفته شده است. كتاب تلمود در واقع تفسير و تأويل تورات است و توسط دانشمندان يهودي در طول تاريخي طولاني جمع آوري شده است ؛ و پيدايش آن بنا به برخي اقوال نزديك به هزار سال بعد از حضرت موسي (ع) بوده است ؛ و بنا به برخي اقوال ديگر پيدايش آن بعد از حضرت عيسي بوده است . اين كتاب مورد قبول فرقه فريسيان است ولي فرقه صدوقيان كه الان منقرض شده است آن را قبول نداشتند. در اين كتاب معاد جزء اصول دين يهوديان معرفي شده و انكار آن گناهي بزرگ شمرده شده است. در تلمود چنين آمده است: «كسي كه به رستاخيز مردگان معتقد نباشد و آن را انكار كند از رستاخيز سهمي نخواهد داشت »
محدوده معاد در دين يهود
بين علماي يهود بر سر اين كه آيا معاد براي همه افراد بشر است يا تنها شامل حال برخي افراد است اختلاف نظر وجود دارد ؛ بعضي از آنها معتقدند كه معاد براي همه مردگان است ؛ ولي برخي ديگر معاد را مختص يهوديان مي دانند ؛ و عدّه اي ديگر گفته اند حتي يهودياني هم كه لياقت و امتيازات لازم را در دنيا كسب نكرده اند از زندگي بعد از مرگ محروم خواهند بود.
معاد روحاني يا جسماني
از مجموع نوشته هاي علماي يهود استفاده مي شود كه آنها معاد را جسماني مي دانند ؛ گرچه در نحوه اين معاد جسماني بين علماي يهودي اختلاف نظر وجود دارد.
حاصل سخن:
از مطالبي كه ذكر شد به دست مي آيد كه در تورات نص صريحي بر معاد نيست بلكه اشاراتي است كه بعضي دلالت آنها بر معاد را پذيرفته و بعضي ديگر آن را انكار كرده اند بنابراين بحث معاد در بين علماي يهود خصوصا يهوديان اوليه محل اختلاف است و ثانيا فرقه اي كه قائل به معاد هستند آن را جزء اصول دين يهود مي دانند و ليكن در اينكه آيا براي همه است يا بعضي افراد اختلاف داردند و ثالثا معتقدين به معاد از يهود ، معاد را جسماني مي دانند نه روحاني.
(منابع مطالب فوق : كتاب افتخار اسلام به ساير اديان ؛ تأليف محمد صادق فخر الاسلام ص129 به بعد - كتاب گنجنه اي از تلمود ص362 به بعد - كتاب خلاصه اديان ؛ ص134 به بعد)
معاد در مسيحيت
آنچه از كتاب مقدس و كتبي كه درباره مسيحيت نوشته شده به دست مي آيد اين است كه همه مسيحيان معتقد به رستاخيز هستند و اعتقاد به رستاخيز را از اصول دين مي دانند .
در مورد جسماني يا روحاني بودن معاد از ديدگاه دين مسيحيت ، شيخ محمد صادق فخر الاسلام در كتاب « افتخار اسلام بر ساير اديان » صفحه 120 مي نويسد: «اقرار به معاد و حشر جسماني از ضروريات دين نصاري و مجمع عليه جميع فرق ايشان است و در اين مسئله با ما هيچ اختلافي ندارند و اقرار به حشر جسماني مخصوص عليه اناجيل است در مواضع كثيره.» و ايشان شش مورد از مواردي را كه در اناجيل مختلف تصريح به جسماني بودن معاد است ذكر مي فرمايند.اما اين نكته لازم به يادآوري است كه اگرچه علماي مسيحي و اناجيل تصريح به جسماني بودن معاد دارند ولي درباره لذّات و آلام و عذاب اخروي مي گويند در قيامت لذت و عذاب روحاني است نه جسماني ؛ و اين يكي از صدها موارد تناقض در عقائد مسيحيت است.(همان، ص121)
شايان ذكر است كه گروهي از خداپرستان ليبرال و نئوارتدكس اين گونه تصريحات كتاب مقدس مسيحيان را انكار و قائل به روحانيت معاد شده اند.
مسئله ديگري كه نبايد از آن غفلت كرد مسئله رستاخيز حضرت مسيح است كه نصاري به آن قائلند ؛ اينها معتقدند كه حضرت مسيح كشته شد ولي بعد از مرگ دوباره زنده شد ؛ و اين رستاخيز در همين دنيا و جسماني بود؛ و بر اين مطلب در موارد متعددي از اناجيل تصريح شده است.(انجيل يوحنا 1/23، مرقس 15/45، مثي 28/9، لوقا 24/34 و يوحنا 20/25 و ... ) بنا بر اين مسئله رستاخيز مسيح را نبايد با مسئله معاد در مسيحيت خلط نمود.
مسيحيان بر اين باورند كه حضرت عيسي مسيح ــ كه به اعتقاد آنها همان خداست كه به صورت بشر در آمده است ــ از آسمان فرود خواهد آمد و هزار سال در زمين حكومت خواهد كرد ؛ و بعد از هزار سال روز داوري فرا خواهد رسيد و مسيح ، قيامت را برپا خواهد نمود و بين مردم داوري خواهد نمود ؛ و گروهي را به بهشت و گروهي را به جهنم خواهد فرستاد.
براي مطالعه بيشتر به منابع زير مراجعه فرماييد:
- درآمدي بر تاريخ و كلام مسيحيت ؛ تأليف محمد رضا زيبائي نژاد
- كلام مسيحي ؛ تأليف توماس ميشل ؛ ترجمه حسين توفيق
معاد در دين زرتشت
در دين زرتشت نيز كه بنا به قول مشهور حدود 600سال قبل از مسيح تأسيس شده است عقيده به معاد به وضوح بيان شده است. در اين دين اعتقاد بر اين است كه روح بعد از جدا شدن از بدن تا روز رستاخيز وارد عالم برزخ مي شود ؛ تا در روز رستاخيز به جسم خود بپيوندد؛ زرتشتيان به اموري مثل صراط و ميزان اعمال و بهشت و جهنم نيز اعتقاد دارند ؛ ولي معتقدند كه در جهنم آتش وجود ندارد چرا كه آتش از نظر آنان مقدّس است ؛ به عقيده آنها جهنم محلي بسيار سرد و تاريك و كثيف و پر از حيوانات موذي است كه گناهكاران را اذيت مي كنند. (آشنايي با اديان بزرگ؛ حسين توفيقي؛ ص57 و 62)
بنا بر اين معاد مطرح در دين زرتشت بسيار شبه به معاد مورد نظر اسلام است و ظاهرا تنها دين غير ابراهيمي است كه با صراحت معاد را مي پذيرد؛ البته در مورد منشاء دين زرتشت اختلاف نظر وجود دارد ؛ طبري مورخ مشهور و پيروان او در زمينه تاريخ ، بر اين اعتقادند كه زادگاه زرتشت فلسطين است و او از فلسطين به ايران آمده است ؛ امّا عموم مورخان و خود زرتشتيان بر اين باورند كه زادگاه زرتشت آذربايجان است ؛ و محل بعثت او كنار درياچه اروميّه است. برخي نيز او را از شرق ايران مي دانند ؛ بر اين اساس اگر حرف طبري درست باشد اين احتمال وجود دارد كه زرتشت نيز از سلسله انبياء ابراهيمي باشد ؛ ولي بنا به اقوال ديگر اين احتمال بعيد است ؛ در كتب مذهبي زرتشتيان نيز ذكري از انبياء ابراهيمي نشده است .

برگرفته از سایت پرسمان دانشجویی