-خانواده همچون زمینی است که اگر در نگهداری و آبیاری به موقع آن دقت شود موجب رشد و نمو محصولی است که از آن به بار خواهد نشست، پدر و مادر زمین و فرزندان محصول این زمین هستند.
سوال: دختر یک ساله ای دارم که نگران تربیتش هستم چون با همسرم اختلاف اعتقادی زیادی دارم برای مثال از این قضیه که در جمع برای دخترم دست بزنند تا برقصد ناراحت میشوم و هیچ وقت برای این کار تشویقش نکردم، گاهی دلم میخواهد با آنها مخالفت کنم اما میترسم با مخالفت آنها مواجه شوم؛ لطفا راهنمایی بفرمائید.
پاسخ: با سلام و احترام؛ در هیچ کجای اسلام آورده نشده در مواجهه با هر مسئله ای با مخالفت موضع گرفته واعتقادات خود را بیان کنید؛ بلکه همیشه به زندگی مسالمت آمیز و ابراز مهر و احترام به عقاید هم و درنهایت امربه‌معروفهای سنجیده سفارش گردیده؛ مهربانی و احترام همچون رودی است که آرام و مطمئن حرکت میکند و سنگ ها را آهسته میشکافد و مسیر خود را به سمت دریا و تعالی باز میکند. تربیت فرزند امری است که به تنهایی توسط مادر یا پدر انجام نمیگردد بلکه مشارکت و تفاهم هر دو در مسائل مختلف تربیتی را میطلبد؛ در صورتی که کودک بین والدین خود اختلاف نظر در مورد مسائل را مشاهده کند تربیت اثر عکس خواهد داشت؛ در واقع فرزندان آن زمانی از والدین خود یاد میگیرند که خاطرشان در آرامش باشد یعنی ببینند که پدر و مادری دارند که علاوه بر اینکه با تمام وجود او را دوست دارند، همدیگر را نیز دوست داشته، به هم احترام گذارده و به هم عشق میورزند، تنها در صورت تهیه چنین زمینی است که فرزند شما جوانه زده و رشد صحیح خواهد داشت. پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) می فرماید:«الولد سیدٌ سبع سنین، و عبدٌ سبع سنین و وزیرٌ سبع سنین؛ فرزند در هفت سال اول سرور پدر و مادر است، هفت سال بنده ی فرمانبردار، و هفت سال وزیر و مشاور است» [شرح کافی، ج 6، ص 47]؛ پس هیچ ایرادی ندارد که برای کارهای جدیدی که می آموزد و برای جلب توجه شما انجام میدهد به او توجه کرده، و در صورت خوب بودن لبخند زده و تشویقش کنید و اگر زیبا نیافتید، باملایمت به او حق را بیاموزید.
پی نوشت:
ملا محمد صالح سروی مازندرانی، شرح کافی الاصول و الروضه، 1342، مکتبه الاسلاميه طهران، جلد 6، صفحه 47