سلام. من پسری 25 ساله، مجرد، فارس زبان و فردی مذهبی هستم که در شهر اصفهان زندگی می کنم. ما خانواده ای 6 نفره هستیم و همه‌ی برادرانم به غیر از من که فرزند آخرم متاهل هستند. از لحاظ مالی قشر متوسط جامعه هستیم. تمایل زیادی به ازدواج دارم. دانشگاهم امسال تمام می شود و دو سال سربازی در پیش دارم. در 27 سالگی تازه باید بروم دنبال کار. هیچ سرمایه ای هم ندارم ولی شاید خانواده ام از لحاظ مسکن ساپورتم کنند. حال با در نظر گرفتن این وضع گرانی و ...
سوال من این است که من دقیقا چه زمانی بروم خواستگاری؟
سوال دومم: اگر خودم دختر آینده ام را انتخاب کنم به نظر شما دست گذاشته ام روی قسمتم و ممکن است انتخابم اشتباه باشد؟
سوال سومم: ازدواج با دختری که از قومیت فارس نباشد و فرهنگ دو خانواده متفاوت باشد ممکن است در آینده مشکل ساز باشد؟
ممنون
پاسخ
سلام
در مورد اینکه کی برای ازدواج اقدام کنی این بستگی به شرایط شما دارد. ولی از نظر دین همین الان هم برای ازدواج شما دیر است؛ چون آن موردی که نیاز به درآمد و شغل دارد، تشکیل زندگی است نه انتخاب همسر. لذا شما می توانی از همین الان برای پیدا کردن مورد مناسب اقدام کنی و تا موقعی که سربازیت تمام شود و کار خوبی پیدا کنی در دوران عقد بمانید. البته در مورد این باید همان اول با طرف به تفاهم برسید. اینجوری اولا نیاز شما به ازدواج برآورده می شود . ثانیا تلاش شما برای پیدا کردن کار، مضاعف می شود. ثالثا طبق قانون نظام وظیفه اگر متاهل باشی در استان محل زندگی خودت خدمت می کنی و اینطوری می توانی بعد از ظهرها دنبال یک کار پاره وقت بگردی و تا آخر سربازیت سرمایه ای هم جمع کنی.
در مورد سوال دومتان، باید بگویم خدا به هر انسانی عقل و اختیار داده و به او توصیه به مشورت با عقلا فرموده است تا بهترین ها را انتخاب کند. لذا شما برای انتخاب همسر آیندت دخالت مستقیم داری. ولی با این حال باید از خدا بخواهی که بهترین را قسمتت کند.
در مورد سوال سومتان، بهتر است دو طرف از لحاظ فرهنگی به هم نزدیک باشند. ولی این دلیل بر این نمی شود که اگر یکی از طرفین از قوم دیگری بود به طور کلی این ازدواج منتفی باشد. ممکن است فردی پیدا شود که خیلی از ملاک های شما برای ازدواج را داشته باشد و فقط اهل یک قوم دیگر باشد. در این صورت این مورد با توجه به شرایط قابل چشم پوشی است. البته بستگی به این هم دارد که اختلاف تا چه اندازه باشد. پس اگر خانواده طرفین اختلاف زبان را قبول کنند و اختلاف فرهنگی هم زیاد نباشد و طرفین و خانواده هایشان بتوانند همدیگر را همین طوری که هستند قبول کنند و به عقاید همدیگر احترام بگذارند مشکلی پیش نمی آید.
پیروز و سربلند باشید.
نظرات
سلام اقا پسر
من 30 سالمه.لیسانس گرفتم .سربازی رفتم.ادم مثبت و از نظر عرفی قابل قبول بودم برا خانوادم و اطرافیانم.سالم هستم.اهل هیچ برنامه ای هم نیستم.از سربازی ک اومدم بیرون وقتی دیدم از استخدامی خبری نیس.رفتم سراغ کار آزاد ولی چون سرمایه ای نداشتم و نتوستم تا الان پول و سرمایه ای جمع کنم بالاخص ک با توجه به اوضاع بهم ریخته اقتصادی الان خیلی عقب افتادم.من ک کلا ازدواج بیخیال شدم