روایت «فاطمه پاره تن من است» بین اهل سنت متواتر است.
در جوامع روائی شیعه و سنی، روایاتی بدین مضمون وجود دارد که پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرموده است: «فاطمه پاره تن من است هر کس او را بیازارد مرا آزرده است.» این حدیث یکی از مشهورترین روایات در میان منابع روایی فریقین است؛ در ادامه تلاش می‌کنیم این روایت را بر اساس منابع اهل سنت مورد بررسی قرار دهیم:
1. «فاطمة بضعة منی، فمن أغضبها فقد أغضبنی»[1]
2. «انما فاطمة بضعة منّی، یوءذینی ما اذاها»[2]
3. «انها بضعة منّی، یریبنی ما رابها و یوءذینی ما اذاها»[3]
4. «انها بضعة منّی، یغضبنی ما یغضبها»[4]
5. «فاطمة شَجنة منّی، یبسطنی ما یبسطها و یقبضنی ما یقبضها»[5]
6. «انما فاطمه ابنتی بضعة منّی، یوءذینی ما اذاها و ینصبنی ما انصبها»[6]
7. «انما فاطمه ابنتی بضعة منّی، یریبنی ما رابها و یوءذینی ما اذاها»[7]
8. «فاطمة بضعة منّی، من آذاها فقد آذانی»[8]
9. «فهی فاطمة بنت محمد(ص) و هی بضعة منّی و هی قلبی و روحی التی بین جنبی، فمن آذاها فقد آذانی و من آذانی فقد آذی الله»[9]
10. «فان فاطمة بضعة منّی، یوءلمنی ما یوءلمها و یسرّنی ما یسرّها»[10]
11. «انما فاطمه حذیة منّی، یقضبنی ما یقضبها»[11]
12. «انما فاطمة بضعة منّی، من آذاها فقد آذانی و من احبّها فقد احبّنی و من سرّها فقد سرّنی»[12]
13. «إن فاطمة بضعة منّی و انا اکره إن تحزن أو تغضب»[13]
14. «رضا فاطمة من رضای و سخطها من سخطی، من أرضاها فقد أرضانی و من سخطها فقد أسخطنی».[14]
15. «إِنَّ فَاطِمَةَ بَضْعَةٌ مِنِّی، مَنْ آذَاهَا فَقَدْ آذَانِی، وَ مَنْ غَاظَهَا فَقَدْ غَاظَنِی وَ مَنْ سَرَّهَا فَقَدْ سَرَّنِی»[15]
بنا بر مضمون این گونه روایت هر کس فاطمه زهرا(سلام‌الله‌علیها) را اذیت کند، پیامبر خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را اذیت کرده است، و طبق آیه قرآن هر کس پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را بیازارد ملعون و مستحق عذاب الیم است: «إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَ الْآَخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا [احزاب/57] کسانی كه خدا و پيامبرش را اذيت می‌كنند، خداوند آن‌ها را از رحمت خود در دنيا و آخرت دور می‌سازد و برای آنان عذاب خوار كننده‌ای آماده كرده است.» و نتیجه این قیاس این خواهد بود: هر کس حضرت فاطمه(علیهاالسلام) را بیازارد، مورد خشم و لعن و عذاب خداوند متعال در دنیا و آخرت قرار می‌گیرد.[16]
_________________________________________
پی‌نوشت
[1]. صحيح البخاری، محمد بن اسماعيل بخاری، دار الفكر للطباعة والنشر، 1401ق، ج4، ص210 و 219و ج5، ص36؛ باب فضائل فاطمه(س)، ح 29.
[2]. صحیح مسلم، ج 4، ص 1902، باب 15، ح 95 و 94 و 93 ؛ صحیح مسلم، جزء 7، باب فضائل زهرا(س)، 141، 143.
[3]. الجامع الكبير (سنن الترمذی)، أبو عيسى محمد بن عيسى بن سَوْرة بن موسى بن الضحاك الترمذی(م279هـ)، المحقق: بشار عواد معروف، بیروت، دار الغرب الإسلامی، 1998م، ج6، ص181، ح3867.
[4]. الشفا بتعریف حقوق المصطفی، القاضی ابی الفضل عیاض بن موسی الیحصبی(م544ق)، محقق: عبده علی کوشک، دمشق، مکتبه الغزالی، و بیروت، دار الفیحاء، 2000م-1420ق، ج2، ص44.
[5]. مسند الإمام أحمد بن حنبل، أبو عبد لله أحمد بن محمد بن حنبل بن هلال بن أسد الشيبانی(م241هـ)، محقق: شعيب الأرنؤوط و عادل مرشد، و دیگران، تحت إشراف: دکتر عبد الله بن عبد المحسن التركی، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ اول، 1421ق-2001 م، ج31، ص285.
[6]. سنن ترمذی، پیشین، ج6، ص181، ح3869.
[7]. حلية الأولياء وطبقات الأصفياء، أبو نعيم أحمد بن عبدالله بن أحمد بن إسحاق بن موسى بن مهران الأصبهانی(م430هـ)، قاهره، السعادة، 1394ق-1974م، ج2، ص40.
[8]. السنن الكبرى، أبو بكر أحمد بن الحسين بن علی بن موسى الخُسْرَوْجِردی الخراسانی، البيهقی(م458ق)، المحقق: محمد عبد القادر عطا، بیروت، دارالكتب العلمية، چاپ دوم، 1424ق-2003 م، ج10، ص340، ح20862.
[9]. الفصول المهمة فی معرفة الائمة، نورالدین علی بن محمد بن احمد غزی مکی معروف به ابن صباغ مالکی، ص 146.
[10]. المناقب، الموفق بن احمد البكري المكي الحنفي الخوارزمي(م568ق)، قم، موسسه نشر اسلامی، 1411ق، ص353.
[11]. غريب الحديث، إبراهيم بن إسحاق الحربي أبو إسحاق(م285ق)، المحقق: د. سليمان إبراهيم محمد العايد، مکه، جامعة أم القرى، چاپ اول، 1405ق، ج3، ص1186.
[12]. شرح الأخبار في فضائل الأئمة الأطهار، القاضی النعمان بن محمّد التميميّ المغربی، المحقق: السيد محمّد الحسينی الجلالی، مؤسسة النشر الإسلامی، ج3، ص30
[13]. کنز العمال فی سنن الأقوال والأفعال، علاء الدين علی بن حسام الدين ابن قاضی خان القادری الشاذلی الهندی البرهانفوری الشهير بالمتقي الهندی(م97ق) المحقق: بكری حيانی و صفوة السقا، بیروت، مؤسسة الرسالةچاپ پنجم، 1401ق-1981م، ج13ف ص678، ح37738.
[14]. تاريخ الامم و الملوک، محمد بن جرير طبری، بيروت، فی حوادث سنة 13 هجری قمری، ج2، ص619.
[15]. سنن ترمذی، ترمذی، بیروت: دارالفكر للطباعة و النشر والتوزيع، 1403 ه.ق، ج5، ص360.
[16]. طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، تحقیق: حسینی، سید احمد، ج 4، ص 300، کتابفروشی مرتضوی، تهران، چاپ سوم، 1375ش.
برای مطالعه بیشتر در این زمینه مراجعه کنید به این مطالب:تواتر روایت «فاطمة بضعة منی....»؛«فاطمه زهرا(س) پاره تن رسول خدا(ص)»