اگر شراب در بهشت پاداش است، چرا در دنیا حرام باشد؟

سوال: در قرآن آمده: «وَأَنْهَارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ[محمد/47] و نهرهایی از شراب ناب که نوشندگان را به حد کمال لذّت بخشد». اگر این شراب خوب است، چرا در دنیا حرام است؟
پاسخ: بین شراب دنیوی و اخروی تفاوت از زمین تا آسمان است. شراب در دنیا، مست کننده و از بین برنده عقل است. شراب دنیوی، اخلاق را به تباهی می کشد؛ به طور نمونه: حیا را نابود می کند، امنیت جامعه را با خطر روبرو می سازد، آمار بالای تصادفات ناشی از مصرف الکل در کنار عوامل دیگر، شاهد این مدعاست. سلامت جسم را به خطر می اندازد. اما شراب بهشتی «لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ [صافات/37] نه در آن می‌ خمار و دردسری و نه مستی و مدهوشی است». اگر شراب دنیوی بدون شر و مفسده بود، بدون شک مجاز بود؛ مگر خدای عالم و حکیم، آب، شیر و دیگر نوشیدنی های سالم را حرام کرده است؟! خدای عالم بخیل نیست، او منبع بخشش و مهربانی است.