- جناب مقریزی از علمای اهل سنت است که کتاب «فضل آل البیت» را در فضایل اهل بیت نگاشته است. او می‌گوید: «چون دیدم بیشتر مردم در حق آل البیت کوتاهی کرده و از حق آنان روی گردان شدند و منزلت ایشان را اجر ننهادند و به مقام و عظمت اهل بیت در نزد خداوند آگاه نیستند، این کتاب را نگاشتم، تا ارزش اهل بیت در نزد خداوند را به مردم نشان دهم».
محبت به اهل بیت از عقاید مورد اتفاق بین همه مسلمانان است. بسیاری از علمای اهل سنت کوشیده‌اند به روش‌های مختلف مهر و محبت خودشان را به خاندان رسول خدا اظهار نمایند. برخی از علمای اهل سنت وقتی بی‌مهری افراد و اشخاصی را نسبت به اهل بیت مشاهده کرده‌اند، از این کار اندوهگین و ناراحت شده و به خاطر دفاع از مکتب اهل بیت در رابطه با فضایل ائمه معصومین کتاب نوشته‌اند. جناب مقریزی از کسانی است که کتاب «فضل آل البیت» را در فضایل و عظمت اهل بیت نگاشته است. او می‌گوید: «چون دیدم بیشتر مردم در حق آل البیت کوتاهی کرده و از حق آنان روی گردان شدند و منزلت ایشان را اجر ننهادند و به مقام و عظمت اهل بیت در نزد خداوند آگاه نیستند، این کتاب را نگاشتم، تا قدر و ارزش اهل بیت در نزد خداوند را به مردم نشان دهم».[1]
حاکم حسکانی نیز که از شخصیت های بزرگ اهل سنت است [2]کتابی در فضایل امیر المومنین علی (علیه السلام) به نام شواهد التنزیل می‌نویسد. وی در مقدمه شواهد التنزیل در رابطه با انگیزه خود در تألیف این کتاب می‌نویسد:
«بعضی از علمای عوام‌زده که ریاست بر عوام النّاس را دوست داشتند، سخنانی طبق مذاق و میل آنان می‌گفتند، ازجمله در روزگار ما در یکی از مجالس پر جمعیت یکی از اصحاب إبن کرام که از صنف عالمان بود بر کرسی موعظه نشست و با سخنانی ناروا درباره علویان، پیروان خود را گمراه می‌کرد و سخنان پریشانی می‌گفت و به عیب‌جویی و مذمت علویان و آباء واجداد آنان پرداخت و چون همراهی مستمعین و سکوت حاضرین را مشاهده کرد پا را از گلیم خویش فراتر نهاده و به عیب‌جویی سرسلسله علویان یعنی علی بن ابی‌طالب (علیه السّلام) پرداخت و گفت هیچ مفسّری را ندیدم که گفته باشد سوره «هل آتی علی الانسان» در شأن علی بن ابی‌طالب (علیه السّلام) و اولاد او نازل‌شده است، نه تنها سوره هل آتی بلکه هیچ آیه‌ای از قرآن در فضیلت و کرامات علی (علیهالسّلام) و اولادش نازل نشده است! من از بزرگان مجلس و اکابر علما توقع داشتم که جوابی سخت و نیکو به او دهند، ولی متأسفانه همه سکوت کرده و کسی اعتراض نکرد مگر قاضی عماد الاسلام ابی‌العلا صاعد بن محمّد که اعتراض خویش را آشکار کرده و او را مورد عتاب و سرزنش قرارداد. من در پایان آن مجلس مصلحت دیدم که باید به این سخنان ناصواب جوابی نیکو گویم تا اذهان مسلمانان و اصحاب قرآن نسبت به علی بن ابی‌طالب (علیه السلام) مشوش نگردد، لذا به جمع‌آوری آیات قرآن و روایات نبوی که در شأن علی بن ابی‌طالب (علیه السلام) بیان‌شده بود، مبادرت کردم تا شخصیت والای علمی و مجاهدات‌های فرهنگی و فضیلت‌های بی‌شمار آن حضرت موردشک و تردید نسل‌های آینده قرار نگیرد. بر همین اساس هر آیه‌ای که در شأن علی (علیه السلام) نازل شده شمارش کردم و روایات مستند را با ذکر سند آن در ذیل آیات بیان نمودم که 209 آیه و 1163 روایت را در دو جلد کتاب به نام «شواهد التنزیل لقواعد التفضیل» تدوین کردم تا شاید گوشه‌ای از عظمت و فضیلت بی‌کران علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) را شناسانده باشم».[3]
پی‌نوشت:
[1]. مقریزی، فضائل اهل البیت، تحقیق: سید علی عاشور، بی‌جا، بی‌تا، ص13.
[2]. آقابزرگ تهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ط اسماعیلیان، ج 8، ص 196.
[3]. حسکانی عبییدالله ابن احمد، شواهد التنزیل لقواعد التفضیل، تهران، 1411 ق، سازمان چاپ و انتشارات وزارت ارشاد اسلامی، ج 1، ص 19.