احساس سنجتان، را به کار بیندازد

زمانی که کودک در اوج احساسات منفی مانند؛ عصبانیت، سرخوردگی و ... است، گوشش به کسی بدهکار نیست.
او نمی تواند در این حالت ها پندو اندرز، سخنان تسلی بخش یا انتقادهای سازنده را بپذیرد.
او از والدین خود می خواهد که درکش کنند و آن چه را که در آن لحظه خاص در درونش می گذرد، احساس کنند. همچنین مایل است بدون این که مجبور باشد تمام تجربه های درونی اش را برایشان بازگو کند، درک شود؛ در واقع این حرکت بیشتر به یک بازی شبیه است.
او در این بازی فقط بخشی از احساسش را آشکار می کند و می خواهد که باقی آن را خود والدین حدس بزنند؛ بنابراین درک موقعیت عاطفی و هیجانی کودک و برخورد هم دلانه با او یکی از لوازم برقراری ارتباط با کودک است.
لذا والدین لازم است که بکوشند خود را در زمینه تشخیص درست احساسات، عواطف و هیجان های کودک تقویت کنند و از راه مشاوره یا مطالعه، با شیوه های درست برخورد با هرکدام آشنا شوند.