یکی از ابزار‌‌های تربیت، تنبیه می‌باشد. اما خود این تنبیه هم شرایطی دارد. مثلاً میزان و کیفیت تنبیه باید متناسب با اشتباهی باشد که فرزند مرتکب شده و نباید بیش از آن باشد. طوری نباشد که با تنبیه، فرزند احساس ناامنی کند. هرچقدر فضا برای فرزند ناامن و اضطراب زا باشد، نوجوان برای رسیدن به آرامش بیشتر تحریک می‌شود تا دست به اعمال ناپسند جنسی بزند.
یکی از ابزار‌‌های تربیتی، تنبیه است. اما خود این تنبیه هم شرایطی دارد. مثلاً میزان و کیفیت تنبیه، باید متناسب با اشتباهی باشد که فرزند مرتکب شده است. تنبیه نباید به طوری باشد که فرزند احساس ناامنی کند. هرچقدر فضا برای فرزند ناامن و اضطراب زا باشد، نوجوان برای رسیدن به آرامش بیشتر تحریک می‌شود تا دست به اعمال ناپسند جنسی بزند. هرچند این آرامش کاذب است، اما وقتی نوجوان تنبیهی می‌شود که احساس ناامنی کند، دچار ناآرامی می‌شود و دنبال آرامش است. این نوجوان کشف می‌کند که اگر خود ارضایی کند، به یک آرامشی می‌رسد. حتی در برخی از موارد تنبیه کلامی، فضا را بیشتر به هم می‌زند. در مرحله‌ی اول نوجوان با اختیار خودش این کار را می‌کند. هر چه جلوتر می‌رود، این‌کار به عادت غیر ناپسند تبدیل می‌شود و حتی ممکن است به عمل غیرارادی هم تبدیل شود.