حکم تبریک گفتن جهت ولادت حضرت عیسی به همسایه و دوستان مسیحی چیست؟

پرسش: سلام حکم تبریک گفتن در مناسبت ولادت حضرت مسیح(ع) به همسایه و دوستان نصرانی ما، از نظر فقه اهل البیت چیست؟ با تشکر

پاسخ:
حضرت عیسی(ع) از پیامبران بزرگ الهی است که ایمان و احترام او بر مسلمانان واجب است. به حکم قرآن کریم مسلمانان تفاوتی میان پیامبران قائل نیستند: «آمَنَ الرَّسُولُ بِما اُنْزِلَ اِلَیْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ کُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَیْنَ اَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ »[1] پیامبر، خود به آنچه از جانب پروردگارش به او نازل شده ایمان دارد. و همه مؤمنان، به خدا، فرشتگانش، کتاب‌هایش و پیامبرانش ایمان دارند. میان هیچ‌یک از پیامبرانش فرقى نمى ‏نهیم.

از این رو، میلاد آن پیامبر را علاوه بر مسیحیان به مسلمانان نیز می‌‌توان تبریک گفت. البته، تبریک به مسیحیان اگر از بابت حسن همجواری و احترام به همسایگان و دوستان مسیحی باشد، مناسب است، ولی اگر تبریک ما نوعی سرسپردگی به آنان بوده و بخواهیم با آنان در خلاف جهت منافع عمومی مسلمانان طرح دوستی بریزیم، صحیح نیست.

قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «اى کسانى که ایمان آورده‌‏اید، یهود و نصارا را به دوستى برمگزینید. آنان خود دوستان یکدیگرند. هر کس از شما که ایشان را به دوستى گزیند در زمره آنها است. و خدا ستم‌کاران را هدایت نمى‌کند».[2] در جایی دیگر فرموده است: «اى کسانى که ایمان آورده‏‌اید، اهل کتاب را که دین شما را به مسخره و بازى مى‌‏گیرند، و نیز کافران را به دوستى برمگزینید. و اگر ایمان آورده‌‏اید از خدا بترسید». [3]

تذکر:

در پایان تذکر این نکته ضروری است که اگرچه مسلمانان هیچ‌گونه تفاوتى میان رسولان الهى نمى‌‏گذارند، و همه را از سوى خدا مى‌‏دانند، و همگى را محترم مى‌‏شمارند. اما روشن است که این موضوع، منافاتى با نسخ ادیان پیشین به وسیله ادیان بعد ندارد؛ زیرا همان‌گونه که در جای خود به تفصیل بیان شد،[4]

تعلیمات انبیا؛ مانند تعلیمات مراحل مختلف تحصیلى از ابتدایى، راهنمایى، دبیرستانى و دانشگاهى است، اگر چه اصول آن یکى است، ولى در سطوح مختلفى پیاده مى‌‏شود و به هنگام ارتقا به مرحله بالاتر برنامه‌‏هاى پیشین کنار مى‏‌رود، در عین این‌که احترام همه آنها محفوظ است.[5]

پی نوشت:

[1]. بقره، 285.

[2]. مائده، 51. «یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَ النَّصارى‏ اَوْلِیاءَ بَعْضُهُمْ اَوْلِیاءُ بَعْضٍ وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ فَاِنَّهُ مِنْهُمْ اِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمین».

[3]. همان، 57. « یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الَّذینَ اتَّخَذُوا دینَکُمْ هُزُواً وَ لَعِباً مِنَ الَّذینَ اُوتُوا الْکِتابَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ الْکُفَّارَ اَوْلِیاءَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ اِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ».

[4]. ر. ک: هدف از ارسال ادیان متعدد و تکمیل دین، 3540؛ ویژگی ها و برتری اسلام بر سایر ادیان، 12304

[5]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏2، ص 398، دار الکتب الاسلامیه، تهران، 1374ش.

 
آیات مرتبط

    سوره البقرة (83) : وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَذِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِنْكُمْ وَأَنْتُمْ مُعْرِضُونَ
    سوره البقرة (285) : آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ ۚ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ ۚ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۖ غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ
    سوره المائدة (51) : يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَىٰ أَوْلِيَاءَ ۘ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
    سوره المائدة (57) : يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ
    سوره الممتحنة (8) : لَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ

بر گرفته از اسلام کوئست